url]Het station van Lathen was/is zo lelijk dat ik niet door het stationsgebouw naar binnen ging, maar langs de oude goederenloods, aan de linkerkant. Ik moest wel even over een hekje klimmen. Nadat ik een paar minuten had rondgeslenterd over het lege perron raakte ik geïrriteerd, omdat er geen vertrekstaat hing. Op een geven moment komt de stationschefin naar buiten en vraagt: “Wie kommen Sie auf den Bahnsteig?!” “Von da drüben,” zei ik, de vraag ontwijkend en nonchalant in de richting van de alte Güterschuppen wijzend. Snel werd ik de stationshal ingeloodst. De stationshal was een soort luchtsluis, waar de schuifdeuren aan de straatzijde vrij open en dicht gaan en de schuifdeuren aan de perronzijde zijn vergrendeld. Zij gaan alleen open als de trein aan het perron stil staat. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt! De hal raakte steeds voller met reizigers en toen er dan eindelijk een trein kwam werden de deuren ontgrendeld. Het perron hing vol gele bordje die waarschuwen voor snel voorbij razende treinen. Ik vind deze manier van doen maar onzin, maar schijnt hier noodzakelijk te zijn. De moraal van dit verhaal: ga langs de vrije baan spotten en neem een dienstregeling mee.Gr,Maarten
Print
