Brandstofportaal in Spoor 0 (B. Semblat)

[peterha]

Om stoomlocomotieven te kunnen laten rijden, hebben deze o.a. brandstof en water nodig. Veel stoomlocomotieven gebruikten kolen, maar er waren ook locomotieven die gestookt werden op olie. Water hadden ze allebei nodig.

Benoit Semblat heeft modellen van (uiteraard Franse) stoomlocs uitgebracht, zowel kolengestookte alsook 'n oliegestookte. Deze oliegestookte loc (SNCF141R) verbrandde voorverwarmde zware stookolie (in het Frans bekend als ‘Mazout’). in tegenstelling tot de eerste serie, die allemaal waren ontworpen voor stookkolen (SCNF141P).
Tevens heeft Semblat (naast de 241P) ook de 141P uitgebracht, deze is kolengestookt en van beide kolengestookte locs heb ik 'n exemplaar.

Ten behoeve van onderhoud van stoomlocomotieven zijn voorzieningen zoals bv. kolendepots, waterkranen en olie vul installaties nodig.
Semblat heeft ook een waterkraan en zo'n olie vul installatie/brandstofportaal uitgebracht.

Aangezien ik zowel kolengestookte alsook een oliegestookte loc heb, wilde ik daarom als accessoire zijn waterkraan en brandstofportaal hebben.
De waterkraan heb ik al jaren geleden gemaakt. Deze was makkelijk te maken en recentelijk heeft FritsT van de bouw van zijn Waterkraan in Spoor-0 al eens een bouwbeschrijving gemaakt.

Onlangs heb ik de kit van mijn brandstofportaal maar eens tevoorschijn gehaald en ben daarbij eerst maar begonnen de kit te inventariseren en de onderdelen te nummeren conform de bijgevoegde onderdelenlijst.



Semblat heeft keurig de montage volgorde beschreven; deze ga ik gewoon aangehouden en aldus de onderdelen solderen.
Aangezien de meegeleverde hoekprofielen bestaan uit gebogen plaat, heb ik ze opnieuw gemaakt uit gefreesd profiel; hierdoor zien de hoeken er scherper (en in mijn ogen beter) uit. Ook de traptreden zijn gebogen 1,0 x 1,0 mm en ook deze opnieuw gezaagd uit 1 x 1 mm gefreesd profiel.
Of de toeschouwer het straks opmerkt als het portaal gespoten is en op de baan staat, verwacht ik niet maar ik weet het en ik vind het fraaier.
De 2 korte en 2 lange hoekprofielen in de plaat waarop de vulmeter komt, gesoldeerd en het geheel vervolgens op de grondplaat (#13).



Daarna de schuine steunen aangebracht en voor het monteren van de treden heb ik een malletje gemaakt, zodat alle treden op de correcte afstand gemonteerd konden worden. Vervolgens de 6 schuin lopende verstevigingsstrips aan de binnenzijde van de staanders gesoldeerd.



De bus (#5) op de grondplaat (#9) gesoldeerd, daarna aan de trap. Dan de vertikale staanders in vorm gebogen en op het onderste plateau en aan de busplaat gesoldeerd.



Tenslotte de bovenste plaat met elektriciteits aansluitingen op z'n plek gesoldeerd.
Door alle steunen/schoren en staanders is het een heel solide geheel geworden.

[sncf231e]

Deze oliegestookte loc (SNCF141R) verbrandde voorverwarmde zware stookolie (in het Frans bekend als ‘Mazout’), in tegenstelling tot de eerste serie, die allemaal waren ontworpen voor stookkolen (SCNF141P). Van beide locs heb ik een exemplaar.

Peter,
Alles over Semblat volg ik altijd met interesse (maar op een afstand  ).

In bovenstaande zin lijk je te beweren (maar wellicht vergis ik me) dat de 141R oliestokers waren en de 141P kolenstokers. Voor zover ik weet waren de 141P's kolenstokers en het grootste deel van de 141R's ook. Een kleiner deel van de 141R's waren oliestokers.

Groet
Fred

[peterha]

Ja, dat klopt, Fred. Daar heb je gelijk in.
Ik wilde eigenlijk een klein een intro'tje maken voor de bouwbeschrijving, maar dit moest niet te lang worden. Misschien ben ik wat kort door de bocht gegaan.

Zoals ook in Wikipedia te lezen staat: Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog was er een tekort aan locomotieven. Om snel aan het grote aantal benodigde locomotieven te komen, werden er locomotieven besteld bij de belangrijkste Amerikaanse en Canadese locomotiefbouwers in het kader van het Lend-Lease-programma (en niet het Marshallplan, dat in april 1948 werd ondertekend, zoals vaak wordt geschreven).
De eerste order voor 700 locomotieven werd in februari 1945 geplaatst en de productie werd verdeeld over de “grote drie” Amerikaanse locomotiefbouwers: Baldwin Locomotive Works, Philadelphia, Pennsylvania, American Locomotive Company, Schenectady, New York, en Lima Locomotive Works, Lima, Ohio. Toen de financiering rond was, werd de tweede partij van 640 motoren besteld bij de ‘grote drie’, plus de Canadese fabrikanten Montreal Locomotive Works, Montreal Quebec en Canadian Locomotive Company, Kingston, Ontario. Het merendeel van deze partij werd gebouwd als oliebranders, die voorverwarmde zware stookolie (in het Frans bekend als ‘Mazout’) verbrandden, in tegenstelling tot de eerste partij, die allemaal was ontworpen als kolengestookt.

Ik heb de aanduiding van het loc-type 141P doorgehaald en de tekst ietwat aangepast. Volgende keer toch maar beknopter houden 

[peterha]

De draaibare vulpijp samengesteld.



De volumemeter op z'n steunplaat gesoldeerd alsmede alle delen van de brandstof toevoerleidingen.