Eenvoudig klein opklapbaar baantje

[C-rails]

Ik heb op dit moment niet de ruimte om een vaste baan te bouwen. Toch is het wel goed om zo nu en dan even 'roest te rijden' met de locomotieven, vandaar de behoefte aan een klein opklapbaar baantje.
Voor dit baantje had wilde ik het volgende
- een ovaaltje
- een stukje dubbelspoor om te kunnen passeren
- voldoende lengte om meerdere locomotieven op de baan te kunnen hebben
- licht zijn
- te transporteren in de kofferbak van mijn ouwe VW Polo uit 1985
- dus opklapbaar
Ook wilde ik graag ervaring opdoen met de Tillig Elite rails.

Het verhaal begint met een aantal platen berkenmultiplex van 9 mm. Helaas op dit moment lastig te verkrijgen door een heftig meningsverschil over landeigendom in het oosten van Europa, waar de 'hofleverancier' in verwikkeld is.

Maar het is gelukt.

Voor de baan twee plaatjes van 1060x750 mm gezaagd.

Voor een andere modulebak had ik ooit eens scharnieren gekocht. Maar hiervan had ik twee teveel, dus die komen nu mooi van pas.


Maar met rails erop kun je de platen niet zomaar dubbel klappen, want dan komt alles klem. Dus de 3D-printer in actie om blokjes te printen, waardoor het scharnier 15 mm hoger komt te liggen.






De zaak met M4x20 VZ RVS boutjes gemonteerd. Aan de onderkant van de plaat mooi verzonken.



Ook de 3D-printer blokjes laten printen om de hoeken te beschermen.


Ach, aangezien de printer toch bezig was, gelijk maar omlijstingen voor de tilopeningen.


Alles bevestigen met de M4x20 VZ RVS boutje, waarvoor ik de gaten 3,3 mm groot heb, zodat ik er M4 schroefdraad in kan tappen.


Dan moeten de rails worden bevestigd. Ook hiervoor bracht de 3D-printer uitkomst.

Piepkleine klemmetjes, maar die moeten ook vastgezet worden met kleine schroefjes met een kleine lengte.

Gelukkig deze kunnen scoren bij meneer King:


Maar helaas was het etiket onjuist. Het was namelijk geen TORX 8, maar TORX 6. Dat was wel even een probleempje om daar aan te komen, maar ook dat lukte met een setje TORX 6 schroevendraaiertjes:


Helaas tordeerde de punt van het schroevendraaiertje al snel en moest er een oplossing komen. Gevonden door de gaten voor te boren met een 1,5 mm boortje. Het was oppassen om niet dieper te gaan dan 7,5 mm, maar met een drupje tippex op het boortje kwam dat ook goed. Het getordeerd puntje voorzichtig afgeslepen en het schroevendraaiertje kon vrolijk door met z'n taak.

Het vastzetten van de rails ging erg mooi, vind ik zelf.


Om de platen goed tegen elkaar te krijgen, zijn de middelste beschermers mannelijk en vrouwelijk. Soort van paspen. Dus als je de platen openklapt, komen ze precies goed te liggen.

Voor het dubbelspoor aan de buitenzijde heb ik flexrail gebruikt.


Daar kwamen de klemmen van Massoth goed van pas.


De flex op maat maken met de dremel


En dan is het baantje bevestigd aan de klaptafel. Open:


en dicht:


Nu nog de omlijsting van de tilopeningen en de bedrading en dan kunnen er locomotieven rijden.

Voor de wissels wilde ik eerst zelf een constructie bedenken, maar het hoofd gaf niet thuis. Na een aantal pogingen de handdoek in de ring gegooid en van Tillig de 'handantrieb' gekauft. Dat was in een vloek en een zucht gebeurd.

Ongetwijfeld zijn er op dit vele varianten mogelijk. Ik heb dit gedaan zonder een vooraf opgesteld plan. Het is dus meer een soort van organisch ontwerp. Daarom zie je bij de foto van baan open ook een rol wc-papier. Het was soms huilen, uithuilen en opnieuw beginnen. 

[gdh]

leuk projectje. ga ik even volgen, zoiets heb ik ook altijd nog eens in gedachten.

[Theo Mol]

Doet me denken aan de boeken (een paar maar want die waren duur) die we lang geleden hadden, waar een heel landschap zich oprichtte als je ze open deed.

[C-rails]

Vandaag de gaten gefreesd voor de ogen om de baan te kunnen tillen.

[C-rails]

Voor het bevestigen van kabeltjes om een hoek een dingetje ontworpen, waar de kabeltjes netjes de hoek om gaan:


Over langere afstanden kabelhouders ontworpen (al een tijd geleden) waar je kabeltjes doorheen kunt trekken, maar er ook in kunt klemmen:


En als je dat dan toepast op de kabeltjes bij de wissels, dan kun je zoiets in elkaar freubelen:


Ik ben er wel content mee.

[Jelmer]

Mooie 3D print oplossingen heb je bedacht Cor!

Ik speel ook met de gedachte om een opklapbaar baantje te maken (speelbaantje voor de kids en een ovaal voor mijn materieel om de benen te strekken). Deze blokjes en houdertjes lijken daar heel handig bij!

Groeten,
Jelmer

[C-rails]

Om de platen tegenover de scharnieren niet op elkaar te laten komen, blokjes geprint met een male en female zijde, zodat ze mooi in elkaar passen. Het voorkomt tegelijk, dat de platen in dubbel gevouwen situatie ten opzichte van elkaar kunnen bewegen en daarmee de scharnieren onevenredig belasten. (naar een idee van een lid van onze stamtafel)


Ook nog een klemmetje geprint om de 'handantrieb' vast te klemmen. Die had een beetje de neiging om wat omhoog te staan.


Om de platen in het midden te ondersteunen een paar blokjes geprint. Deze hebben aan de zijde van het hout 4 kleine cilindrische verhogingen (r=0,5 mm; h=1 mm). Door het boutje aan te draaien, drukken deze zich in het hout, waardoor het blokje niet meer kan verdraaien en daardoor loskomen. Natuurlijk hadden 2 boutjes ook gekund, maar het schroefdraad snijden is een vervelend klusje. Dus het scheelde 4 keer snijden.


Verder een aantal boutjes wat korter geslepen. Ze staken door de blokjes heen en dat geeft ongetwijfeld krassen op tafels. Viltjes zouden natuurlijk kunnen, maar de tafel gaat natuurlijk ook in de auto en er zal dan het nodige heen en weer geschoven worden. De vraag is dan of de viltjes blijven zitten. Nog iets om over na te denken misschien.

Voor de bekabeling bij een bekende beurshandelaar een paar kroonsteen-PCB bouwpakketjes besteld. Deze moeten ook aan de tafel vast. Nu kun je bij deze handelaar ook wel houders kopen, maar de gaten in de PCB zijn voor mijn schroefjes te groot. Dus een nieuw ontwerpje gemaakt.


en het past precies! 


Bij de punten van de gele pijlen even twee gaatje van 2 mm boren en hij kan gemonteerd op de tafel

Ook aan de onderkant voldoende vrije ruimte voor de soldeerverbindingen.


Resteert alleen de bekabeling van de rails nog. We maken stapjes. 

[Ronald Halma]

Voor de bekabeling bij een bekende beurshandelaar een paar kroonsteen-PCB bouwpakketjes besteld.

Schrijf nou gewoon bij wie, dat mag gewoon hoor.

[Klaas Zondervan]

Modelbouwled dus. Klik

[Ronald Halma]

 

Geen geheim dus 

[C-rails]

Was ook niet de bedoeling om het geheim te houden, eerder de onwetendheid, dat dergelijke naamvermeldingen wel mogen.

[huskywolf]

Goed bezig Cor.
Gaat ie mee naar de komende stamtafel?

[C-rails]

Ik hoop hem dan wel klaar te hebben. Kunnen er wat locs hun rondjes draaien.

[C-rails]

Het doorverbinden was wel een hoofdbreker. Losse kabels hebben de nare eigenschap, dat ze op enig moment ergens achter haken. Dit natuurlijk geheel conform het gedachtegoed van Edward Aloysius Murphy, wat als volgt luidt: 'If there's any way they can do it wrong, they will'. Dit gedachtegoed wordt vaak verward met de wet van Finagle, die op zijn beurt luidt: 'Als iets mis kan gaan, dan gaat het mis - op het slechts denkbare moment'.

Er best wel lang over nagedacht, totdat ik tijdens opruimen een assortimentsdoos met veren tegenkwam. Ergens in mijn hoofd verscheen een pop-up van een apparaat, wat ook een aansluitsnoer door een veer had. De helaas mij onbekende 'Joost mag het weten' welk apparaat.

In ieder geval zaten in de doos een aantal veren, die in mijn ogen uitstekend dienst zouden kunnen doen. Dus van mijn kabelklossen een paar lengtes afgeknipt met verschillende kleuren en geprobeerd deze door de veren te krijgen, hetgeen een gigantische mislukking bleek. De veren waren net iets te klein om twee kabeltjes erdoor heen te trekken.
Dus op naar de keukenkast en daar het afwasmiddel van een bekend merk gepakt, een paar druppels in de veer en aan de kabels en een nieuwe poging. Ze gingen erdoor, maar ik moest er hard aan trekken. Dit leek mij niet bevorderlijk voor de toestand van de interne geleiders.
Dus weer even de denker van Milo nagebootst en bedacht, dat de buitenmantel platter moest. Dus weer naar de keuken en de deegroller gepakt en de draden hiermee plat proberen te rollen. Helaas met weinig succes.
Toen een helder moment: 'De buitenmantel zachter maken'. Ik was toch in de keuken, dus even snel om mij heen gekeken, - niemand te zien, wat ook wel logisch was, want iedereen was weg - en de kabeltjes in de waterkoker gemoffeld. Hoopvol na de 'pling' de kabeltjes met een vork uit het water gevorkt (ja, niet gelepeld, want ik had immers een vork ) en weer geprobeerd. Helaas koelde de zaak te snel af en wederom was succes nog niet behaald. Peins, denk, pieker, het moet langer warm blijven en de warmtebron moet dicht bij de kabeltjes zijn. En plop - vanuit het niets - de soldeerbrander!
De kabeltjes daar gehouden, waar de vlam net niet meer was en met een minimale inspanning trok ik ze stukje bij beetje door de veer.
En zie hier het resultaat:


Dan het volgende probleem, wat eigenlijk al tijdens vorige aan het ontstaan was, namelijk hoe de zaak te bevestigen bij de baan. Dus maar de pc aangezet, SketchUp opgestart, ontwerpje gemaakt en overgeheveld naar de 3D-printer.
Nou, die had er echt geen zin in. Diverse prutprints, filament wat vast liep, het was gewoon te vochtig. Na wat aanpassingen in de instellingen kwamen er een aantal bruikbare - niet mooie - prints uit:


Na wat aanpassing aan de rails - een rechte in tweeën gedaan, want het wilde niet echt fijn met de flexrail - is nu de eerste doorverbinding gerealiseerd.



Het dubbel klappen van de plaat gaat prima en de kabeltjes zijn op deze manier behoorlijk goed beschermd! (Hoop ik )
Nog twee doorverbindingen maken, maar dat zal wel wat sneller gaan, nu ik weet hoe het moet. Als laatste nog een aansluitkabel voor de CS3 en dan kan er worden proefgereden.

Stay tuned

[einte]

Hallo Cor,

Lang mooi verhaal, maar een mooie oplossing.
Goed over nagedacht.