Open goederenwagen GL van Seinarm

[TonM]

Het zal zo’n 25 jaar geleden zijn geweest dat ik mijn eerste messing kit bouwde. Op een beurs in Dordrecht wist Aarnoud Doolaar van AD&TE (later ’t Hollandsch Lokaalspoor) mij te overtuigen dat een open goederenwagen die hij verkocht echt niet moeilijk te bouwen was. Het was een HSM / NS 15 tons wagon type GL en de kit was oorspronkelijk ontworpen door Jos Blatter.
Aarnoud had gelijk: de kit was goed te bouwen, zelfs voor een beginner zoals ik, zonder technische achtergrond en die altijd meer met zijn hoofd dan met zijn handen had gewerkt. Al zou ik nu niet meer heel erg tevreden zijn met het resultaat, het was de eerste van een aardige verzameling messing en witmetalen bouwsels.



Laatst zag ik in de webwinkel van Seinarm een paar nieuwe modellen zag verschijnen. Één van die modellen was een open goederenwagen type GL. Hij leek veel op mijn eerste kit, maar is toch een beetje anders. Het voorbeeld van de wagens van Seinarm is namelijk afkomstig van de SS, bij de NS ondergebracht in een aansluitende nummerserie aan die van mijn ex-HSM wagen. Ik ging onmiddellijk voor de bijl en heb er een paar gekocht. Ook al had ik net daarvoor een paar van de zandwagentjes gekocht, die worden beschreven in dit draadje van MathynK.

Voor wie na de zandwagens van Mathyn nog niet genoeg heeft van dit soort bouwdraadjes, ga ik de bouw van mijn nieuwe aanwinst hierna beschrijven zodat u de bouw kan volgen. En in de wandeling hoop ik nog een paar mensen over de streep te trekken om het ook eens te proberen. Want als ik het kan, waarom u dan niet?

De modellen van Seinarm worden niet geleverd als complete kits. In ruil voor een luttele bijdrage aan de kas van Gerard kreeg ik het etswerk, een paar stukjes messing profiel, veertjes voor de koppelingen en waterslide decals. Wielen, aspotten en buffers en wat draad moeten bij andere leveranciers worden gekocht. Wat u nodig hebt en waar het te koop is staat in de bouwbeschrijving, die u van de website kunt downloaden.



Na deze lange inleiding, hoogste tijd om te bouwen. Op de foto hierboven zien we de etsplaat van 1 wagon (mooi hè ) en de profielen. De eerste klinknagel-imitaties zijn in de zijwand gedrukt. Dat doe ik met een klinknagelpers, maar het kan ook zonder. Veel bouwers doen het met een puntige spijker of iets dergelijks. Dat laatste staat beschreven in de bouwbeschrijving.

Doordat de etsplaat van deze wagen vrij klein is, kan ik alle onderdelen tijdens het indrukken van de klinknagels in de fret laten zitten. Dat geeft toch wat meer stevigheid en minder kans op ongewenste verbuigingen. De klinknagel-imitaties komen in de zij-en kopwanden, in de stelbalken en in de bufferbalken. Alles is netjes voorgeëtst, dus kikadewado.

Daarna de zijwand uit de ets en de stukjes profiel op maat zagen: 12x 16 mm T-profiel voor de zijwanden en 8x 13 mm L-profiel voor de kopwanden. Die maten neem ik altijd een beetje ruim: een stukje afvijlen kan altijd nog maar bijvijlen heb ik in al die jaren nog steeds niet geleerd. Wel oppassen: de stukken profiel die bij de kit worden geleverd zijn zeker voldoende, maar laten niet al te veel blunderruimte. Daar staat tegenover dat die profielen gewoon in de handel te koop zijn. Zelf heb ik altijd wat op voorraad voor als ik een fout maak, als een stukje bij het afzagen ballistisch gaat, etc.

Volgende stap was het solderen van de profielen op de zij- en kopwanden. Dat heb ik gedaan met soldeerverf en een WSA. Het kan ook met een brander en in plaats van soldeerverf kan je ook de profieltjes vertinnen en daarna vastzetten. Je kan ze zelfs nog lijmen, maar daar ben ik geen fan van. De plek waar alles moet komen is voorgeëtst , dus het kan bijna niet fout gaan. Bij de L-profielen wel opletten dat je de brede zijde van de profielen tegen de kopwand zet en de open zijde naar het midden laat wijzen. Oh ja, wel even die flappen onder aan de kopwanden vast naar achteren vouwen om te voorkomen dat je de onderkant van de profielen daaraan vastsoldeert.

Daarna de deurframes voorzichtig uit de fret halen – het zijn kwetsbare onderdelen – en die op dezelfde manier vastzetten. De gaatjes in de deurframes moeten samenvallen met de gaatjes in de wanden.

Afwassen om het gebruikte vloeimiddel te neutraliseren, restjes soldeer wegpoetsen, profielen aan de bovenkant gelijk vijlen met de ets en dan is dit het resultaat



Wordt vervolgd.

Grtz, Ton

[MathynK]

Leuk Ton! Succes met de bouw en ik ga je volgen 

[Rob Bennis]

Ton,

ziet er fraai uit!

Vraagje welke soldeerverf gebruik jij?

Rob

[TonM]

Dag Rob,

Ik gebruik deze



Onder andere verkrijgbaar bij GM&S.

Grtz, Ton

[TonM]

Eerst een aanvulling op wat ik eergisteren schreef. Seinarm heeft twee varianten van de GL in het assortiment: met en zonder remmershuis. Dit draadje gaat alleen over de onberemde variant, maar met remmershuis is natuurlijk ook erg leuk.

Nu tijd voor wat priegelwerk; als eerste de deurgrendels. Deze bestaan uit een hefboom en een grendelstang. De hefboom zit op de etsplaat. Drie stuks zelfs, dus als er eentje in het hoogpolig tapijt springt hoef je niet een kwartier lang op de knieën te gaan zoeken maar pak je gewoon het reserve exemplaar. In iedere hefboom zitten twee gaatjes die ik opruim tot 0,4 mm. Daarna snij ik ze los en vijl ik het braampje weg.
De grendelstang zit niet op de etsplaat. Dus die buig ik uit messingdraad van 0,33 mm (nog zoiets waarvan het altijd handig is om wat op voorraad te hebben). Tenslotte is er nog een stukje draad nodig voor het draaipunt van de hefboom. Omdat ik nog wat imitatie-klinknagels had liggen die over waren van een ander project, heb ik die gebruikt. Door de kop die erop zit is dat net iets makkelijker bij het in elkaar zetten. Op de foto ter verduidelijking de onderdelen waar ik het over heb.



De stukjes draad door de gaatjes in de hefboom en in de zijwanden prikken, zorgen dat alles recht zit en dan vastsolderen. De grootste uitdaging voor mij is altijd om de boel tijdens het solderen ook recht te houden, maar in dit geval is dat aardig gelukt. En zo niet, dan gewoon weer even warm stoken en voorzichtig rechtzetten. Dat is dan weer een voordeel van solderen boven lijmen. Bovendien: op foto’s is te zien dat de hefbomen in het grootbedrijf soms ook nèt niet helemaal recht zaten, dus een klein beetje scheef maakt het model meer realistisch.

Dan de handgrepen op de deuren. Deze zijn ook op de ets te vinden. Alleen, op foto’s en op tekeningen uit het Utrechts Archief is te zien dat ze niet haaks op de deur staan, maar onder een hoek gebogen zijn. Dat gaat wat minder mooi met de meegeleverde exemplaren, dus heb ik nog een paar handgrepen gebogen uit messing draad. De handgrepen op de kopwanden staan wel haaks, maar ik was toch bezig dus die heb ik gelijk ook maar uit draad gebogen. Dan is er tenminste ook geen verschil tussen de handgrepen onderling.
Dit is overigens geen kritiek op de kit. De meegeëtste handgrepen maken het leven van de bouwer makkelijker en bij andere kits heb ik ze vaak wel gebruikt.

Op onderstaande foto is te zien hoe de onderdelen zijn gemonteerd. (Al moet je wel een beetje inzoomen  )



Wat ik bij deze kit nog mis, zijn de plakbriefhouders. Eens kijken in de doos met restanten of daar nog iets ligt waarmee ik het kan oplossen.

Grtz, Ton

[TonM]

Gisterenavond nog bezig geweest met de plakbriefhouders. Voor de plakbrieven was in het grootbedrijf was bij de Staatsspoor op iedere zijwand een stuk plaatijzer aangebracht met daarboven een leklijst voor het regenwater. In de NS-periode werd op het plaatijzer een kastje aangebracht waar de ladingbrief in kon worden gestopt.
Op een tekening uit het Utrechts Archief is te zien dat het plaatijzer 2 mm dik was. Vertaald naar schaal h0  is dat iets meer dan 0,02 mm. Een stukje messing van die dikte had ik even niet bij de hand. Daarom heb ik een stukje genomen van 0,15 mm; modelbouwen is per slot van rekening ook compromissen sluiten. De leklijst heb ik nagebootst met een stukje messingdraad van 0,45 mm. In de rommeldoos had ik nog een paar van de benodigde kastjes liggen.
Als je het zo leest een fluitje van een cent, maar voordat ik de twee stukjes messingplaat op maat en redelijk recht had gevijld was ik wel weer even verder.



Op de foto zijn ze niet zo scherp, maar het gaat om de indruk. En zoals ik gisteren al schreef: het is priegelwerk.

De onderdelen één voor één op de zijwand en op elkaar gesoldeerd en dan is het onderstaande het resultaat.




Grtz, Ton

[Sikje248]

Fraai Ton, de plakbriefhouder ziet er goed uit zo
Fijn uitgebreid verslag ook, succes met de bouw!

Groet, Laurence

[MathynK]

Mooi samengesteld!

[TonM]

@Mathyn en Laurence, bedankt voor de complimenten. 

We gaan weer verder. Volgens de bouwbeschrijving is het nu tijd om de bak te gaan vouwen. Voordat ik dat doe, zorg ik dat de achterkant van de kop-en zijwanden - straks de binnenkant van de bak - goed glad is. Dus de aan die kant uitstekende delen van handgrepen e.d. wegvijlen en eventuele soldeerresten wegpoetsen. Hierdoor gaat de bodemplaat er straks makkelijker in en als het model klaar is oogt het ook een stuk netter. (Als je de bak leeg laat tenminste.)
De flappen aan de kopwanden had ik al eerder naar achteren gevouwen; de daaraan zittende pasnokken volgen nu. Daarna vouw ik de wanden onderling. Tijdens het vouwen dicht bij de naad vasthouden, anders knakt de wand misschien bij een profiel. Dat zijn plekken waar de wand minder stevig is en daardoor tijdens het solderen toch al een beetje verbogen. (Bij mij in ieder geval wel. )
Nu is een “doosje” ontstaan en controleer ik of alle wanden recht zijn en haaks op elkaar staan. Ik neem ruim de tijd om dit goed te doen en waar nodig te corrigeren. Als je hier nauwkeurig werkt, betaalt zich dat ruimschoots terug in de passing straks en in de aanblik van het model. Sommige mensen hebben de gave om het in één keer en snel precies goed te doen; ik moet er wat meer tijd en moeite insteken.
Als alles recht is, de goede positie zoeken voor de beide uiteinden die tegen elkaar moeten komen. Kijken naar de planknaden en de positie van planknaden en klinknagels ten opzichte van elkaar en dat vergelijken met de andere hoeken. Daarna zet ik eerst alleen de bovenhoek vast met een dotje soldeertin (aan de binnenkant) en ga ik nogmaals controleren. Door de wanden maar op één punt vast te zetten, is het zo nodig nog makkelijk te corrigeren.
In dit stadium heb ik ook de passing op het bodemframe gecontroleerd, zoals in de bouwbeschrijving staat. Als alles goed en recht zit, kan de rest van de naad worden gesoldeerd. En weer: kijken – controleren – corrigeren. En dan is dit het resultaat:



In de perfecte wereld kan nu de vloer precies in de bak vallen. Helaas is mijn wereld niet perfect, dus past het nèt niet. Aan de kopse kanten moet wat materiaal van de vloer weggevijld worden. En ook nu weer voorzichtig en precies werken: een paar streken met de vijl, kijken, passen en dan pas weer vijlen.Net zolang totdat de plaat uit zichzelf naar de bodem zakt. Als je er kracht op moet zetten, gaat de boel wringen en blijft het niet recht.
Daarna heb ik de plaat op een paar punten vastgesoldeerd aan de rest van de bak.



Als laatste moeten nog de grendelsteunen en de sluitseinijzers op de bak worden aangebracht. Daarmee wacht ik tot het laatst, want het zijn nogal kwetsbare onderdelen die makkelijk verbuigen als je nog met de wagen bezig bent.

Grtz, Ton

[TonM]

Nu de bak een soort van klaar is, begin ik met het onderstel. Volgens de bouwbeschrijving is de eerste stap het aanbrengen van de ogen voor de grendelstangen. Dat zijn erg kleine onderdelen, dus weer priegelen. Gelukkig zitten er ruim voldoende exemplaren op de ets, voor het geval er weer eens eentje zijn eigen weg gaat.
Ik zet één voor één de ogen in de daarvoor bestemde sleufjes en soldeer die vast voordat ik de volgende plaats. In de bouwbeschrijving staat de tip om een stukje draad door de gaatjes te steken om te zorgen dat alle ogen goed uitgelijnd zijn. Die draad dient dan gelijk om de ogen op de plaats te houden, waardoor je minder van de extra exemplaren nodig hebt. Wel zorgen dat je de draad niet per ongeluk aan de ogen soldeert…..

Door het etsproces heeft elk onderdeel twee helften die nooit 100% gelijk liggen. Gevolg is dat onderdelen als de grendelstangogen niet vanzelf rechtop blijven staan, maar de neiging hebben om naar één kant te zakken. Dat maakt het solderen niet eenvoudiger. Het is dus een kwestie van zo goed mogelijk rechtop houden, solderen, nakijken, weer verhitten, een beetje kantelen, weer nakijken, enzovoort. Met een WSA is het een stuk makkelijker dan met een soldeerbout, tenzij je drie handen hebt.
Met het nodige geduld is het natuurlijk best te doen. En als het even niet lukt, leg ik het werkstuk weg en ga ik later wel weer verder. Uiteindelijk zaten alle acht ogen aan de bufferbalken. Nog even gecontroleerd door de bak op de bodemplaat te zetten en toen bleek dat twee ogen niet goed uitgelijnd waren met de profielen op de kopwand. Dat moest dus nog worden gecorrigeerd.
Toen alle ogen goed zaten, de achterkant glad gevijld en de bufferbalk omgevouwen.



Vanmiddag kwam ook de postbode langs met nog een paar kitjes. Naar aanleiding van dit draadje liet Laurence (Sikje248) mij weten dat hij kitjes produceert van oude NS (HSM) goederenwagens. Toen kon ik niet laten om er een paar te kopen.



Een andere klasse dan de GL waar ik nu mee bezig ben en erg mooi en fijn geëtst. Misschien iets voor een volgend bouwdraadje, dat zie ik later wel. Eerst de GL afmaken.

Laurence leest hier mee en hij was zo vriendelijk om nog iets extra’s bij de kitjes te stoppen:



Nu hoef ik voorlopig niet meer met losse stukjes te wriemelen als ik plakbriefhouders op een kit wil. Bedankt Laurence! 

Mochten er mensen zijn die ook een GL willen bouwen en deze onderdelen wel handig vinden om erbij te hebben: Als je Laurence gaat mailen om erom te vragen, dan sportief zijn en ook zo’n mooi kitje bij hem kopen, toch? 

Grtz, Ton

[MathynK]

Ja de kitjes van Laurence zijn een feest! Heb er hier ook een aantal op de stapel liggen. Het etswerk ziet er ragfijn uit. Leuk dat je die nu ook hebt, Ton!

Voor wie zich afvraagt wat voor rongenwagens het dan betreft, kijk hier eens onderaan op zijn Flickr pagina: https://www.flickr.com/photos/161746065@N08/albums/72157720112846177

Groet, Mathyn

[TonM]

Verder met het onderstel: de stelbalken. De klinknagelimitaties had ik in het begin al in de stelbalken gedrukt. Nu heb ik ze uit de etsfret gehaald, braampjes afgevijld en vervolgens op de vouwlijn in de lengte haaks gebogen. En toen viel mij iets op: In elke stelbalk zit een half-geëtste uitsparing met een gaatje, voor de bevestiging van een opstaptrede onder de deuren van de bak. Die uitsparing zit iets rechts van het midden, dus onder de rechter deur. Alleen op de foto’s van het grootbedrijf zitten die treden onder de linker deur; vreemd genoeg ook op de modelfoto’s in de bouwbeschrijving en op de website 



Hierover heb ik gemaild met Gerard en van hem begreep ik dat de sleufjes voor de treden aan de achterkant horen te zitten. Ze zijn dus door een fout verkeerd op de tekening terecht gekomen. En inderdaad: als je de stelbalken met de pasnokken naar boven 180° omdraait, dan zitten ze aan de achterkant én onder de goede (linker-) deur. Alleen zitten de klinknagels dan aan de verkeerde kant en is de stelbalk naar binnen gevouwen waardoor straks de balansijzers niet meer passen.
Je kan dit oplossen door de klinknagels achterwege te laten en de stelbalken te buigen met de naad aan de buitenzijde. Je hebt dan stelbalken met de trede op de goede plaats, maar in plaats van de bolling van de klinknagels zie je de half-geëtste gaten.
Het is ook mogelijk om het bovenstaande te doen en toch klinknagelimitaties te krijgen. Gewoon de half-geëtste gaten doorboren en daarin imitatie-klinknagels solderen. Het zijn er maar 64, dus een mooie gelegenheid om te oefenen met solderen. Voor de kit waar ik nu mee bezig ben is het te laat voor deze twee oplossingen.
Ik heb gekozen voor de derde oplossing, die overigens ook wordt aanbevolen door Gerard. Eerst heb ik gemeten hoe ver de opstaptrede onder de stelbalk uitsteekt als je hem in de gleuf plaatst (markeren door hem in te krassen) en hoe ver hij naast de pasnok zit. Daarna een stukje messing strip van de goede breedte (restant van een etsfret) in de sleuf gesoldeerd en met een riffler vijl glad gevijld met de stelbalk. Vervolgens de opstaptrede goed gepositioneerd op de gemeten afstand (links) naast de pasnok en onder de stelbalk en daar vastgesoldeerd. Tenslotte nog even gecontroleerd door de tweede stelbalk omgekeerd er tegenaan te leggen: de trede lag in het verlengde van de gleuf op de andere stelbalk en dus goed.

Is het nog te volgen? Zo niet, dan maakt de onderstaande foto het hopelijk duidelijker. Je ziet hier bovenaan de stelbalk met de dichtgemaakte gleuf, daaronder de tweede stelbalk en daaronder de opstaptrede. De tweede stelbalk ligt op de stang van de opstaptrede, die is vastgemaakt aan de bovenste stelbalk.



Als ook de tweede stelbalk op deze manier is aangepast, moeten beide onder de bodemplaat worden gezet. Als je dan gaat solderen loop je het risico dat de soldeerverbindingen van de opstaptreden en de vulstukjes weer loslaten. Dat zelfde risico bestaat met de grendelstangogen als straks de bufferhulzen worden aangebracht. Daarom ben ik hier “getrapt” gaan solderen. Tot nu toe heb ik 188° soldeertin gebruikt; de stelbalken heb ik aan de bodemplaat vastgezet met 145° tin.

Hieronder het resultaat:



Grtz, Ton

[TonM]

Toen de stelbalken er eenmaal onder zaten, viel mij op dat de bufferbalken te ver naar beneden uitsteken. Volgens de tekeningen uit het Utrechts Archief en foto’s uit het grootbedrijf was de onderzijde van de bufferbalken nauwelijks lager dan de onderzijde van de stelbalken. Bij het model is het verschil bijna 1mm. Ook zie je op foto’s en tekeningen dat de onderkant van de bufferplaten nagenoeg samenvalt met de onderkant van de bufferbalk. Bij het model zit er ruimte tussen. Dat is ongetwijfeld met een goede reden gedaan en als je het niet storend vindt kan je het gewoon zo laten. Ik vond het wel de moeite waard om er iets aan te doen door er een stuk af te vijlen.

Hieronder foto’s van een bufferbalk vóór en een bufferbalk na de aanpassing.





Nog niet perfect, maar het verschil springt minder in het oog.
Omdat de gaatjes voor de handgrepen onder de buffers nu verdwenen zijn, moet ik die handgrepen op een andere manier aanbrengen. Op de tekeningen is duidelijk te zien dat de handgrepen niet in of op de bufferbalk waren aangebracht, maar eronder. Het eerste is voor de modelbouwer makkelijker, maar het laatste kan ook, zij het met wat improvisatie. Daarvoor moet eerst nog iets anders gebeuren.

Grtz, Ton

[TonM]

Ik heb als volgende de koppelingsmechanieken aangebracht. Die bestaan ieder uit twee etsdelen: de koppelingshouder en de afdekplaat. Deze onderdelen vouwen zoals in de bouwbeschrijving is aangegeven. Hierbij kwam ik achter een klein foutje op de ets: bij één van beide koppelingshouders ontbreken een paar (minieme) vouwlijntjes. Iets lastiger om het goed te krijgen, maar zeker niet iets om moeilijk over te doen. Gewoon opletten waar je mee bezig bent. Verder is het ook hier weer een kwestie van goed recht en haaks vouwen en eerst “droog” passen voordat je gaat solderen.
Tip van Flip: het piefje aan de achterkant van het driehoekje pas helemaal omvouwen als alles op zijn plek zit. Dat maakt het makkelijker om de koppelingshouder door het gat in de afdekplaat te steken. Als je goed naar de foto kijkt, kan je zien hoe ik dat weet. En houd er ook rekening mee dat één van die piefjes bij de kantelas komt; die moet wel vrij blijven.



In de bouwbeschrijving staat het advies om de koppelingshouder met wat vet of olie in te smeren voordat je gaat solderen. Dit om te voorkomen dat je per ongeluk dat onderdeel vastsoldeert aan de wagenbodem. Dat is een goed advies waar ik niets op wil afdingen, alleen doe ik het anders. Als je het koppelingsmechaniek onder de wagen hebt zitten en je beweegt de schacht naar rechts, dan beweegt de punt van het driehoekje weg uit de hoek links-achter. Daar kan hij op dat moment niet vast komen te zitten, zodat je bij de twee nokjes links-achter met weinig risico kan solderen.



Andersom hetzelfde: met de schacht naar links solderen rechts-achter. En met de schacht in het midden is links en rechts de voorkant vrij. Dit werkt alleen veilig als je weinig soldeertin gebruikt (wat overigens altijd is aan te bevelen) en als je het tin niet te lang laat vloeien.

Grtz, Ton

[TonM]

Een paar dagen geen tijd gehad voor de modelbouw, maar vandaag kon het weer. Ik ben verder gegaan met het aanbrengen van de bufferhulzen. Er waren bij NS verschillende soorten buffers in gebruik , maar op de foto’s die ik ken van dit type wagon zijn altijd stangenbuffers te zien. In de bouwbeschrijving staat waar je ze kunt kopen. Als je de kit bouwt zoals hij is ontworpen, dan kan je de bufferhulzen ook in een later stadium aanbrengen. Dat ik het nu heb gedaan heeft ermee te maken dat ik het liefst van binnenuit soldeer en met de aanpassing die ik hierna ga doen, is dat een stuk lastiger.
Met de bufferhulzen breng ik gelijk extra bufferplaten aan; ook die komen weer uit de rommeldoos. Op de bufferbalk zitten mooie imitaties geëtst en op de ets zitten nog losse bufferplaten waarmee je kan zorgen dat echt op de bufferbalk liggen, zoals bij het origineel ook het geval was. De exemplaren die ik heb gebruikt lijken in mijn ogen echter net iets meer op het origineel zoals op foto’s te zien is.
Als je de bufferhulzen gaat solderen, ook al doe je dat zoals ik met soldeertin met een lager smeltpunt, is het aan te raden om weer even een draadje door de grendelstangogen te steken. Dat voorkomt dat een paar van die ogen weer scheef zakken en je daar weer mee in de weer moet, zoals bij mij gebeurde… 



En als je dan zo’n close-up foto hebt gemaakt, dan zie je opeens dat een bufferplaat scheef zit. Dus die is er weer af gegaan en opnieuw aangezet. 

Toen de bufferhulzen op hun plaats zaten, ben ik verder gegaan met de handgrepen die eronder moeten komen. U weet nog wel, die van die gaatjes die ik eerder had weggevijld.
De bufferbalk was in het echt geen vlakke plaat zoals op het model (en zoals op heel veel modellen!), maar een U-balk. Die U-balk viel om de stelbalk heen, waardoor het de bufferbalk net iets lager uitstak dan de stelbalk. Aan de onderzijde van de U-balk waren de bedoelde handgrepen aangebracht.
Ik heb die U-balk nagemaakt door een stuk messing strip haaks op de bufferbalk te solderen. Hij rust op de stelbalken. Deze strip mag niet te breed zijn; in werkelijkheid was dit 78mm, dus in h0 krap 1mm. Bovendien mag deze strip de werking van het koppelingsmechaniek niet hinderen. De messing strip die ik gebruikte (0,3mm dik) bleek echter te dun en vooral te slap. Die heb ik er dus weer afgehaald en vervolgens een strip van nieuwzilver (0,4mm dik) gesoldeerd. Die is wel iets breder dan de bedoeling  was (1,2 mm in plaats van 1 mm) maar dat stoort niet.
Als de strip op zijn plaats zit, nog even met de vijl langs de onderkant van de bufferbalk om de zaak mooi glad te krijgen. Daarbij merkte ik, dat ik de volgende keer beter de koppelingsmechanieken pas kan aanbrengen nadat ik de bufferbalken heb gedaan.



Na het aanbrengen van de strips achter de bufferbalk, heb er ik 4x2 gaten in geboord achter de plaats waar de gaten in de bufferbalk zaten. Vervolgens de handgrepen gevouwen uit messing draad en die in de gaten gesoldeerd.




Nu eerst de boel schoonmaken. Daarna de veerpakketten en de scheenplaten met aspotten.

Grtz, Ton