Bus- en tramvervoer. Hoe werkt(e) informatie voor passagiers?

[marc224]

Gtf
Hallo. Marc Moll is mijn naam. Ik heb een vraag en zou blij zijn als je me zou kunnen helpen. Er is mij verteld dat u de juiste persoon bent om contact mee op te nemen. Het gaat over de geschiedenis van het busvervoer in Nederland (Amsterdam, Rotterdam, enz.).
Helaas is het vrij moeilijk om informatie over dit onderwerp te krijgen.
Ik had een discussie met een kennis over de aankondigingen en displays op de bussen in de jaren zeventig, en vooral in de jaren tachtig en negentig. Ik zal ook een presentatie geven over dit onderwerp (openbaar vervoer) in de klas.

Mijn eerste vraag is: Sinds wanneer worden bushaltes automatisch aangekondigd en aangeduid?

Moest de buschauffeur, voordat er automatische aankondigingen en displays op de bussen waren, de haltes omroepen via de microfoon?
Deden de buschauffeurs dit echt toen ze zelf de haltes moesten aankondigen? Is dit ook in praktijk gebracht?

.
Hoe hebben de buschauffeurs in Amsterdam, Rotterdam en andere steden dit aangepakt, hebben zij dit gewetensvol gedaan, hebben de meesten van hen dit gedaan of slechts de helft, enz. Hoe hoog schat u het aantal buschauffeurs dat altijd ongevraagd de haltes aankondigt?
Werkten de aankondigingen even goed gedurende de genoemde periode (1970, 1980, 1990) of waren zij beter aan het begin of het einde van deze periode?

Was er een verschil met de tram?


Zijn er veel oud-buschauffeurs of andere mensen die vaak in de bus hebben gezeten uit deze periode (1970) of 1980/1990 en weten hoe het in werkelijkheid was of het zelf hebben meegemaakt?

Ik hoor ook graag verslagen uit andere steden en landen.


Ik kijk uit naar uw antwoord

Met vriendelijke groeten

Marc Moll

[hrp]

Hi Marc, 

Inderdaad, de haltes werden vroeger door de chauffeurs afgeroepen.
Belangrijke (overstap) haltes altijd en verder op verzoek: "Statenweg, mevrouw voor deelgemeentekantoor!")
Zo ging het ook bij het streekvervoer en in de tram, door bestuurder en eerder door de conducteur.

Er werden natuurlijk ook grappen uitgehaald.
Mevrouw vraagt aan bestuurder van lijn 6 naar Zwaanshals. Rotterdam.
In de Zaagmolenstraat rijdend roept de bestuurder Zwanennek af...
Vraagt passagier bij Station Noord andermaal naar Zwaanshals....


Groetjes,
Ronald

[Reinout van Rees]

Zo herinner ik het me ook uit de tijd tot, voor m'n gevoel, 2000. Als je ergens in een wat onbekende buurt uit wilde stappen vroeg je aan de chauffeur of 'ie "halte Landmansweide" even om wilde roepen.
Meestal werden niet alle haltes omgeroepen, alleen de belangrijke. En degene waarom gevraagd was.

Wat dat betreft is het wel handig, het huidige systeem, waarbij het automatisch gedaan wordt

Reinout

[ex44]

Zo ook mijn ervaring. Zelfs nog in de jaren 2004/2005. Sowieso werd elke halte langs de route over de snelweg omgeroepen en ook de belangrijkste in de bebouwde kom van de stad of het dorp waar het eindpunt was gelegen.

[hrp]

Wat ook werd omgeroepen waren de zone grenzen.
Lijn 5 Rotterdam.
Sint Franciscus Gasthuis, laatste halte zoone 5300.
Veelal werd niet gesproken van zone met ^ maar van zoone...

In de Rotterdamse metrostations werd tot in de jaren 70 omgeroepen ' niet meer instappen' , kort erop sloten de deuren.
Destijds was er een beambte met monitors in een cabine op een van de perrons.

Ronald

[Rondje_HO]

Ik heb geen direct antwoord op je vragen (daar weet ik niets van ) maar op Facebook is er een groep "RTM op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse Eilanden.".

https://www.facebook.com/groups/1639233859726503/

Daar zitten ook mensen met o.a. veel kennis van het busvervoer in Rotterdam en omstreken. En ook van de periode van de particuliere busmaatschappijtjes.

Succes in ieder geval!

[hrp]

Marc,
Je kan misschien ook meer te weten komen bij de Autobus Documentatie Vereniging en/of hun website of de links aldaar. In Arnhem is er een trolleybusvereniging met aardige website.
Succes.
Ronald

[Christoph]

Hoi Marc,

in de jaren 80 werden de haltes in het Westland op verzoek door de buschauffeurs omgeroepen, bij het instappen werd er dan door een reiziger gevraagd om een bepaalde halte om te roepen.
Verder denk ik dat maar 1 á 2 % van de chauffeurs omriep als de volgende halte een grotere halte locatie was waar ook overgestapt kon worden. Een nog kleiner deel maakte er een heel verhaal van en melde ook op welke lijnen je kon overstappen.

Succes met je spreekbeurt, ik hoop dat je hier en elders genoeg informatie kan vinden over dit onderwerp.

Groeten,

Christoph

[marco]

In de jaren 90 werden in Utrecht (stad) alle haltes aangekondigd door de buschauffeurs.

[Niekleair]

Hoi Marc,

Ik kan je aanraden om contact op te nemen met de beheerder van de 'busbrief'.
http://busbrief.nl/

De beheerder is zelf buschauffeur in de omgeving van Den Haag / Rotterdam (wellicht inmiddels gepensioneerd) en als hij het niet weet is in zijn 'achterban' vast wel iemand die je hier informatie over kan geven. ALs je door de busbrieven bladert kun je wellicht ook al het een en ander oppikken.

[Martijnstein]

In de jaren '90 had de HTM ook bandjes in de tram. Bij elke halte werd een van tevoren ingesproken aankondiging afgespeeld.

Als je de bus instapte zeiden veel mensen ook waar ze heen wilden zodat de buschauffeur het juiste aantal strippen af kon stempelen. Zo wist de buschauffeur ook welke haltes om te roepen.

[Nulspul]

Hallo Marc,

Als oud buschauffeur bij het GVU  uit Utrecht kan ik je zeggen dat wij in de jaren altijd verplicht waren de halte's om te roepen.
Dat niet iedere chauffeur dat deed was jammer.
En de passagiers groette de chauffeur in die tijd ook bij binnenkomst, kochten een kaartje of lieten hun rittenkaart afstempelen.
Later kwamen de strippenkaarten  met het zone stelsel en moesten de passagiers altijd zeggen waar ze naar toe wilde zodat ik het aantal zone's kon bepalen.

Bertus
 

[Eric B]

Dat groeten bij betreden en verlaten van de bus is hier in Alkmaar in het stadsvervoer nog steeds gemeengoed

Verder sluit ik me aan bij eerdere sprekers, sommige chauffeurs noemden alle haltes, sommige alleen de knooppunten en dan nog de 'verzoekjes' van mensen die te plaatste niet bekend waren.

Andere informatiebronnen zouden nog:
Het NZH museum
en
Stichting Veteraan Autobussen
kunnen zijn.

[marc224]

Hallo, mijn excuses voor de late reactie en ik wil iedereen bedanken die de moeite heeft genomen om hun herinneringen te delen.

Alle ervaringen komen uit Nederland, zoals ik heb gelezen.
Het was dus zo dat veel buschauffeurs altijd de haltes aankondigden, althans de belangrijkste.

Dus als passagier hoef je niet aan de buschauffeur te vragen of hij me kan vertellen waar de bushalte is? bij de bushalte. De meeste buschauffeurs kondigden de haltes uit eigen beweging aan, zonder gevraagd te worden.

Ik las op een ander forum dat geen enkele buschauffeur dit deed. Hooguit als een passagier hem dat vroeg.
Maar de verklaring was fout, veel buschauffeurs kondigden de haltes aan zonder te vragen.

Ik zou graag meer herinneringen ontvangen
Als iemand iets toe te voegen heeft, hoor ik het graag.
Bij voorkeur met de stad en het decennium.

Veel groeten Marc

[Klaas Zondervan]

Mijn herinnering komt uit de jaren '60 en '70 in Amsterdam en omgeving.
In de Amsterdamse stadstrams had je een conducteur die achterin op een soort verhoging zat. Dat noemden ze de kansel. Je moest ook achterin instappen om je rittenkaart te laten afstempelen. Elke halte werd omgeroepen, door de conducteur of de wagenvoerder. Die gaven ook mededelingen aan elkaar door die over het luidsprekersysteem voor iedereen te horen waren. Bijvoorbeeld als de mensen niet wilden doorlopen naar voren. Dan zei de conducteur: Jan, het staat hier vol, ze willen niet doorlopen. Okee, dan help ik ze even. De wagenvoerder ging dan even vol in de remmen zodat iedereen vanzelf naar voren rolde.

De andere herinnering is de NZH bus tussen Zwanenburg en Amsterdam. Daarin riep de chauffeur ook alle haltes om.
maar in de spits niet altijd. In de ochtendspits reed er om de 20 minuten een rit van Zwanenburg naar Amsterdam met forensen. Vanwege het aantal reizigers werd elke rit met 3 wagens gereden die binnen Zwanenburg haasje over deden, om beurten pakte ze een halte. Vanaf Halfweg ging het dan in colonne naar Amsterdam. Omroepen van de haltes had op die ritten niet veel zin. Iedereen in de bus maakte die reis elke werkdag, dus ze wisten zelf wel waar ze er uit moesten.