Eifelgeschiedenis

[Reinout van Rees]

Langzaam, opvallend langzaam, rijdt Ludwig met zijn auto het Bahnmeisterei-terrein op. Zijn normale kwieke, jeugdige rijstijl: daar is deze ochtend niets van over.

Een diepe zucht.

Een aarzelende blik over het emplacement richting stationsgebouw.

Richting het stationsgebouw met daarin Jakob.

Met Jakob, aan wie hij _{het overrijden van Moritz}... niet... durft... te vertellen... Maahaahaaar het moet.

Met lood in zijn schoenen loopt Ludwig richting stationsgebouw. Als ware het een barrevoetse tocht naar Canossa. Och arme Moritz. Hoe kon dit gebeuren?!? Oh wat zal Jakob ontroostbaar zijn...

Hij steekt het dienst-voetpad over en ziet juist Jakob naar buiten komen en over het perron lopen...

"... Jakob, ik moet je iets vertellen ..."

Met een treurig gezicht wimpelt Jakob hem weg en loopt in gedachten verzonken door. "Laat me maar met rust vandaag."



Ludwig blijft in het koude, mistige weer stil op het perron achter...

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

[Als Reinout]

Ik heb wat losgemaakt... Hm. Die foto van Katzilla, dat lijkt verdacht veel op de burcht van Cochem daar op de achtergrond. Katzilla hoeft alleen maar een zijdal van de Moezel door te lopen om bij Laubach-Müllenbach te komen en vandaar de spoorlijn richting Kelberg te volgen...

Ik hoop dat ik nog tot maandag heb, dan komt de ont-knoping. Ik hoop dat het niet tot een op-knoping van ondergetekende komt. Indien nodig: er is voldoende touw in de Bahnmeisterei te vinden, want Ludwig heeft zijn voorraadbeheer goed voor elkaar.

Ach, en hoe erg is het nou dat Moritz ligt te slapen? Die heeft vast zonet hemels ontbeten met een lekkere forel ofzo. Dat is vast goed geregeld.

Bas, misschien is het een idee om Barbara de BW-Katze Susi weer eens achter de oren te laten krabben? Gewoon als geruststelling dat die nog lekker zijn brokjes aan het eten is?

Met vriendelijke groeten,

Reinout

[Reinout van Rees]

's Avonds, na de herdenkingsdienst voor het bombardement van 16 januari 1945, loopt Jakob mee in de stille tocht richting de begraafplaats. De woorden van de pastoor weerklinken nog in zijn hoofd. "Heengaan", "verlies", "dood", "achterblijvers"...

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

Toch moet moritz blijven
die hoort gewoon in dit draadje
en is niet te vervangen 

[Reinout van Rees]

Het werk gaat door. De plicht roept. Ludwig durft niet meer bij Jakob langs te gaan na de reactie van gisteren. Jakob had het kennelijk de avond ervoor al gehoord. Machinist Jens zal het hem wel verteld hebben op weg naar zijn overnachtingsplek.

Zucht. Aan de slag maar. Normaliter zou hij voor het vervangen van de gasfles voor de verlichting van het inrijsein met het busje naar de overweg naast het sein zijn gereden. Maar vandaag neemt hij met een verbeten gezicht de gasfles onder de arm en loopt langs het spoor helemaal richting het sein. Als een soort boetedoening. De kruisgang van Ludwig...



Eenmaal bij het inrijsein aangekomen zijgt hij verschikt ter aarde: als tientallen beschuldigingen liggen er tientallen kattenbrokjes om de seinpaal heen gestrooid...

Vast wraak van Jens voor de knallen met oudjaar. Smerige streek om dat te doen over de rug van Moritz, maar niet ten onrechte. Denkt Ludwig berouwvol.

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Terwijl Ludwig bezig is de gasfles van het inrijsein te vervangen wordt het sein opeens in de stand "hp1" (=groen) gebracht. Oei, dat koste hem bijna een vinger. Tja, dat zou zijn eigen schuld zijn geweest omdat hij de Fahrdienstleiter (Jakob) niet van zijn onderhoud op de hoogte had gesteld.

Maar... hij had het hart niet om Jakob te bellen, vanochtend. Dus kon hij ook niet doorgeven dat hij een belletje wilde als het niet meer veilig was om aan het sein te werken. Dan had Jakob kunnen bellen naar de Fernsprecher naast de seinpaal. Enfin, het blijft nu wel even in dezelfde stand staan totdat de trein langs is gekomen, dus hij kan veilig aan de slag. Ah, daar komt de trein aan.

Het is de 86 van Jens. Als de lok langs rijdt weerklinkt er vilijn tweestemmig "MIEAUWWWW!!!" uit het machinistenhuis.



"Wraak, zoete wraak voor oudjaar" denkt Ludwig terwijl hij betraand de trein nakijkt. Dergelijke achterbaksheid had hij niet achter Jens gezocht. "Zucht, ik heb het verdiend..."

Terwijl hij met de relatief lege oude gasfles van de ladder naar beneden klimt, zinkt het langzamerhand bij Ludwig in dat het misschien nog erger wordt... Zijn ouderjaarsgeintje, waar hij eerst luchtig over deed, klinkt hem steeds minder lollig in de oren. Eigenlijk was het best bot. Zeker nu Jens Moritz' overlijden zó overduidelijk voor gemene, laaghartige wraak gebruikt... Dat doet hij niet zomaar. Zou het waar zijn dat hij gehoorschade heeft opgelopen, zoals Jakob hem al verwijtend vertelde? ...

Oei, dit zou hem zijn baan wel eens kunnen kosten. En dan zit hij helemáál in zijn eentje zielig thuis te zitten. Oei, wat hadden ze ook al weer gezegd?  "Nog één geintje en je wordt op staande voet ontslagen!!!"...

Met een nog zwaardere steen op z'n maag loopt hij terug richting Kelberg. Het gaat allemaal mis.... Wanneer zou de ontslagbrief binnenkomen?

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Jens komt mijn stationsgebouw binnen. "Goeiemiddag Jakob. Ik heb hier een brief voor Ludwig."



"Goeiemiddag, Jens." Jakob neemt de brief aan en kijkt naar de afzender. "Van het Betriebsamt in Mayen? Van de baas van Ludwig?" Hij legt de brief bezorgd op de rand van zijn bureau en loopt naar de keuken. Dat zal de ontslagbrief voor Ludwig zijn, denkt Jakob... Jens volgt hem de keuken in.

"Betriesbsamt? Klopt. Da's Ludwigs baas. Je moet hem de 18e, morgen dus, geven. Kun je Ludwig vragen... Oh, wacht. Je bent bezig, zie ik" zegt Jens terwijl Jakob met geratel het blauwe plastic bakje vult. "Ik bel hem zelf wel even om hem te vragen morgenochtend langs te komen, ok? Hij zal nog wel op de Bahnmeisterei zijn."

"Da's ok, danke!"

"...tring..."

Nadat hij Ludwig heeft gebeld en een koffie van Jakob heeft gehad geeft hij Jakob op ernstige toon wat verdere uitleg.

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

Oei
da klinkt niet best

en een kat op de lok

Lijkt op een wrede vergeldings actie met moritz een biefstuk en wat ander vleesch ende worsten

[Reinout van Rees]

[als Reinout]
Nou, die "tweestemmige miauw" is gewoon Jens en z'n stoker, hoor. Er zitten twee man op de lok, vandaar tweestemmig.

Reinout

[Reinout van Rees]

Ludwig ziet er niet goed uit. Ik zie hem bibberend en lijkbleek vanaf de Bahnmeisterei, waar hij voor de laaste keer zijn auto heeft geparkeerd, naar het stationsgebouw lopen. Hij loopt naar zijn executie. Dit wordt de eerste keer dat hij Jakob spreekt na het ongeluk. En volgens Jens, die hem gisteravond belde, heeft Jakob een officiële brief bij zich van het Betriebsamt...

Dat kàn alleen zijn ontslagbrief zijn. Jens klonk opgewekt en vrolijk toen hij aankondigde dat er "een brief" was en of Ludwig hem "even" op wilde halen...



EN Jakob onder ogen komen EN zijn ontslagbrief. Hij kan wel huilen. Eigenlijk doet hij het ook. Na drie minuten snikken, leunend tegen de muur van de lokloods, veegt hij zijn gezicht af en steekt het spoor over richting het stationsgebouw.

Bibberend opent hij de deur. Met een brok in de keel. Hij stapt over de drempel en hoort Jakob zeggen "Hé, wat zie jij er slecht uit? Is er iets aan de hand? Kom binnen! Kopje koffie?"

Ludwig staat, als door de bliksem getroffen, stil. Verbaasd over de opgewektheid van Jakob.

"Miauw!"

"AA_aaaaa^aaAAAAAAaaaaaaarghhh!!!" is de kreet die Ludwig slaakt terwijl hij

• achteruit deinst
• over de drempel struikelt
• en languit achterover op het perron valt.

Moritz maakt van de gelegenheid gebruik om vreugdevol en speels op Ludwigs buik te springen.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[gvandersel]

Gelukkig. De verhaallijn gaat door. Moritz leeft!!!!!!!!!!!!!!!!

Groet,

Gerard van der Sel.

[jerrytrein]

  dus toch een wraak actie 
En moritz blijft   

[Reinout van Rees]

"... normaliter ... ontslag op staande voet. ... zoals aangekondigd ... 'geintjes' met oudjaar .... genoeg reden ... lichamelijke schade aangericht bij een machinist en een stokker ... echter ... Jens Grossmann verzekert me ... onconventioneel ... wees Jens maar dankbaar ... als de wraak milder was geweest was jij ontslagen ... op proef ... halfjaar ..."

Ludwig legt de brief neer. De realiteit zinkt langzamerhand bij Ludwig in. Ja: hij is veel te ver gegaan met 'geintjes' die eigenlijk leuk zijn als tiener, mits op beperkte schaal. Wat hij de laatste jaren heeft uitgehaald gaat eigenlijk nergens over. Waar deed hij het voor? Waarom? Wat heeft hij op het spel gezet?

Ontslag... Volgens de brief is hij eraan ontkomen doordat Jens hem gruwelijk te grazen heeft genomen. Bibberend slaat hij het tweede borrelglas achterover dat Jakob voor hem neergezet heeft.

Ludwig bibbert op z'n benen. Nou helpen de twee glaasjes zelfgestookte wodka (geregeld door Jens bij z'n Poolse buurman, "ik ken iemand die morgen iets stevigs nodig heeft". "Aha!") ook mee bij het bibberen.

Hij durft het nauwelijks, maar hij aait toch Moritz die op zijn schoot is gesprongen en daar tevreden ligt te slapen. Dat Moritz nog leeft! Hoe kan dat?

Jakob vertelt hem dat. Iets met niet zien wat je niet wìlt zien. Basispsychologie. Je wilt niet zien dat Moritz door jou is overreden, dus wìl je het niet zien en ziet het ook niet. Dus kijk je ook niet al te nauwkeurig naar de twee mollenvellen en het slachtafval dat door Jens snel achter je wielen is neergelegd. En merk je ook niet dat Jens z'n tranen alleen komen doordat hij in z'n machinistenhuis z'n hoofd boven een schaal vers geschilde uien heeft gehouden. Beetje toneelspeelvaardigheden en tadaaaaah, je trapt er volledig in.

"Dat dit op de 15e gebeurde was een meesterzet van Jens, want de 16e ben ik altijd half depri van het bombardement van 1945. Dus wimpelde ik je die ochtend af en wilde ik niet met je praten. Dat paste perfect. Ik wist toen nog van niets. Ik ben zo'n dag alleen met mezelf bezig en had bijvoorbeeld ook niet door dat Jens een volledige forel bij de voederbak van Moritz had gelegd zodat het volgevroten beestje de rest van de dag gelukszalig bij de kachel lag te slapen en geen poot meer buiten het station zette."

Jakob vervolgt. "De dag erna kwam herr Grünewald (van de Landhandel) langs of hij Moritz even bij mocht voederen met muizen. Die kater is nogal goed in het vangen van die beestjes, dus ik vond het prima. Die dag heb je hem dus ook niet gezien. Jens vertelde het me gisteravond dat hij het zo had geregeld."

Met grote ogen heeft Ludwig geluisterd. Wat een meester-streek! Geweldig!

Maar dan klapt Ludwigs jeugdige bravoure weer in elkaar omdat hij zich herinnert hoe hij zich de afgelopen dagen heeft gevoelt. En omdat hij zich realiseert dat hij eigenlijk zijn baan kwijt zou moeten zijn. Omdat hij de werkelijkheid onder ogen ziet.

"Eh Jakob, ik geloof dat ik even rustig een paar uur door het bos ga lopen om na te denken. Het is toch zo dat Jens vanavond zijn dienst weer hier in Kelberg eindigd?"

"Klopt"

"Ok, dan nodig ik jullie bij deze allebei uit om vanavond in Gasthaus Clemens te eten. Volgens mij hebben jullie dat wel verdiend als jullie m'n baan hebben gered."

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Later die avond, als Jens met de 86 is gearriveerd, trakteert Ludwig in Gasthaus Clemens. Zijn salaris is behouden, dus kan er wel wat vanaf!

"Prosit!" zeggen ze gedrieëen.



"Wat stond er nou in die brief, Jens?" vraagt Ludwig, "Ik heb flink gepraat en geritseld in Mayen, maar ik weet niet wat ze uiteindelijk besloten hebben. Gisteren ben ik er nog binnengewipt en heb ze de laatste ontwikkelingen verteld en toen knikte die baas daar en had kennelijk zijn besluit genomen. Een kwartiertje later kreeg ik van de secretaresse de brief."

"Ze weten dat ik m'n werk goed doe en willen me daarom niet echt kwijt. Wat ik met oudjaar heb gedaan kon niet en was reden voor ontslag op staande voet. Ze hebben formeel gezien het besluit ook genomen om me te ontslaan, maar effectueren het niet. Over een aantal maanden bekijken ze de situatie weer. Ik moet dan duidelijk mijn werkhouding op niet-vakinhoudelijk vlak hebben verbeterd."

"Oef!"

"Ja... Maar ik heb m'n baan dus nog en heb de wil om me te verbeteren. Ik kan alleen wel wat hulp en tips gebruiken. Weten jullie iemand die me zou kunnen helpen?"

"Hi hi" zegt Jakob. "Alleen al dat je op deze manier om hulp vraagt geeft al aan dat er iets aan het veranderen is. Maaruh... wat denk je van Meneer Correctheid? Herr Grünewald? Die had het laatst over je."

"Dat is een poging waard..." zegt Ludwig.

Jakob heeft nog een aanvulling. "Misschien wil Moritz wel een goed woordje voor je doen?"



Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

 
goed verhaal en
MORITZ is er nog