Spotters

[Hans Reints]

Hobbyist of terrorist?
Oorspronkelijk gepubliceerd op Time.com op 24 mei en geschreven door Amanada Ripley.
Vertaald voor Sobat Kras door Gert Velthuizen

Philadelphia - Iedere lunchpauze verlaat it-er John Almeida zijn werkplek bij een verzekeringsmaatschappij buiten Philadelphia om treinen te volgen. Hij zet vier video camera’s op driepoten naast de sporen op en wacht, luisterend naar zijn scanner.  “Ik kom hier elke dag omdat geschiedenis elke dag weer gemaakt wordt,” vertelt hij. Almeida, vader van drie kinderen, is een railfan- een hobbyist die treinen kijkt, volgt met de vastberadenheid van een laborant. In de afgelopen 15 jaar heeft hij honderden uren op band en tien duizenden foto’s gemaakt. Denk er van wat je wilt, railfans doen geen vlieg kwaad.

Des te vervelender is het als Almeida voor een terrorist wordt aangezien en dat gebeurt ongeveer een ker per maand sinds 11 september 2001, soms vaker. Sinds “9/11” zo vertelt hij, is hij gevolgd dor een helikopter van Amtrak (de nationale personenvervoerde in de VS-red), ondervraagd door politie en spoorwerkers en omschreven bij de 9/11 kliklijn als een “verdachte man uit het Midden-Oosten.” Dat terwijl Almeida van Iers katholieke afkomst is.

Veel hobby’s slaan eigenlijk nergens op als je er eens nauwgezet naar kijkt (er schijnen zelfs mensen te zijn die lepels verzamelen…).Maar dan “railfanning,” zelfs onder elkaar is het lastig uitleggen wat er zo fascinerend is. “In de VS zijn ongeveer 175.000 railfans,” zegt Kevin Keefe van het maandblad Trains, “er zijn clubs, websites en excursies/vakanties. Ze gaan net als zo vele andere hobbyisten  volledig op in hun overzichten.”
“Deze mensen zijn gewoon aangetrokken tot treinen,” zegt John Bromley van Union Pacific (de grootste spoorwegmaatschappij in de States-red) die na enig doorvragen toch toe moet geven zelf ook een railfan te zijn.

Maar de postindustriële era is niet aardig voor railfans: eerst verdwenen de majestueuze stoomlocomotieven en daarna begonnen rechters grote schadevergoedingen toe te kennen aan mensen die gewond geraakt waren op spoorwegterreinen. Dat maakte de spoorwegmaatschappijen huiverig, zo niet vijandig, tegenover ongewilde voetgangers op hun terreinen.
En sinds kort is daar dan terrorisme. De spoorwegen verhoogden de beveiliging sinds “9/11” en sinds de bomaanslag in Madrid van maart dit jaar ook de reizigers zijn meer bezorgd.
“Iedereen die gezien wordt bij het maken van foto’s wordt ondervraagd,” verhaalt Richard Maloney, woordvoerder van SEPTA, de organisatie voor openbaar vervoer in en rond Philadelphia.
“De ruimte en de vrijheid die we genoten hebben om overal naar toe en bij te komen is weg.” Treinen liefhebbers uit de grote steden verhalen van politiewagens en andere agenten die nadrukkelijk in hun buurt zijn.
Een student aan Haverford College van Zuid Aziatische afkomst werd in 2003 door de SEPTA politie gearresteerd nadat hij een station had gefotografeerd. Het bleek om huiswerk te gaan voor een les stedelijke geschiedenis….

De meeste railfans weten zich aan te passen. Sommige verruilen het zakenpak voor een vrije-tijds uitrusting al dan niet voorzien van Boris T shirt voor een minder dreigende uitstraling. Anderen nemen een boek mee (Diesel Spotters Guide) of hun kinderen om te laten zien dat ze onschuldig zijn. John Almeida maakt meer oogcontact en biedt dan zijn lidmaatschapskaartje aan van railfan club. Hij schat er zo’n 500 weggegeven te hebben sinds “9/11”.  Maar meestal is de zaak snel opgelost: “Ik probeer nog wel eens te slijmen, maar de agent is degene met het geweer…”

Railfans worden en werden niet overal bijzonder goed begrepen. Spoorwegmedewerkers noemen hen trolley jollies of “schuimbekkers”. De ergste soort is de FLM: Fan die Leeft met zijn Moeder.. Almeida kent de bij- en scheldnamen. Maar de geschiedenis van de treinen, niet te vergeten de pure spanning van zo’n massief ding klikkend over het spoor, is sterker dan dwingende ogen. Eerder deze lente heeft Almeida, 42, vijf volle uren in de kou staan wachten op de trein van het circus “Ringling Bros” in de hoop die te kunnen filmen. Tevergeefs. Tijdens het wachten verteld hij vol overgave over de vervagende logo’s en wagennummers van reeds lang verdwenen spoorwegmaatschappijen die op de voorbij trekkende treinen te zien zijn. “Treinen hebben dit land gemaakt en veel mensen vergeten dat,” vertelt hij terwijl regendruppels zijn bril bedekken. Almeida doet zijn best de humor van deze tijd van extra voorzichtigheid. Volgens Bob Weiler, een railfanvriend: “John heeft vier camera’s en geen enkele terrorist doet zo iets.” “Tenzij ik geniaal zou zijn,” grapt Almeida.

Een luchthoorn in de verte doet de mannen hun rijstwafels vergeten en ze renen naar hun camera’s. Er valt een stilte als er een vuilnistrein voorbij trekt richting NewYork City. Almeida glimlacht en komt met de beste verdediging tot dan toe: “Ik zou iets anders kunnen gaan doen, maar eh, ik doe dus dit.”

Tot zover het verhaal van John Almeida. Ondertussen komen er andere berichten binnen:  De New Jersey Transit (verantwoordelijk voor het openbaar vervoer in die staat) heeft een verbod afgekondigd op het maken van foto’s van haar gebouwen en rollend materieel.
Daartegen is een aantal organisaties in de bres gesprongen om te protesteren. Het belangrijkste argument is typisch Amerikaans: het is een grondwettelijk recht om foto’s te maken van alles wat in het openbaar te zien is.

In hoeverre zijn deze problemen ook in Nederland actueel? Hoeveel railfans hebben we eigenlijk in ons kleine landje? Railfans dan in de betekenis zoals deze Amerikaan, foto’s en video’s maken van alles wat voorbij raast.

Ben wat dat betreft benieuwd?

[Chris2412]

Ik ben zelf ook spotter. Favoriete plekken:

Kijfhoek, Lage Zwaluwe, Venlo station

Diverse fotoalbums vol met foto'van de afgelopen 15 jaar.
Tevens modelspoorfanaat. Meer dan 125 verschllende NS modellen.

groetjes Chris

[Tedo]

Spoorfans die langs de baan staan met hun moeder en/of vader achterin de auto heb ik hier in Nederland ook wel eens gezien, net als dwazen die bij wijze van spreken een gebroken been of een sprong in de sloot over hebben voor het maken van dat éne plaatje.  

[Tjeerd]

Spot ook wel es, voornamelijk in Duitsland echter en alleen met camera.

Afgelopen vakantie in Oostenrijk op het station Bruck an der Mur was ik net aangekomen en de driepoot aan het opzetten, komt er een "Security" man naar me toe lopen met de vraag of ik een "Genehmigung" heb. Nee, dus. De man legt uit dat om foto's en/of videobeelden van ÖBB treinen te maken dit dus nodig is. Dus vraag ik waar ik daar aan kan komen. Nou, naar een kantoortje, de man liep een deel mee, om de weg te wijzen en legde uit dat omdat de ÖBB de laatste tijd "slecht" in de pers naar voren kwam er (strenger) werd gecontroleerd of foto's maken. Kantoren waren dicht dus weer terug naar die man. Toen belde hij en kon ik met een "hierbij mondelinge toestemming" EINDELIJK foto's maken. Het hele geintje duurde een half uur. Zelf vond ik het zwaar overdreven. Als hij uiteindelijk zelf de conclusie kan/mag trekken dat ik niet de pers maar een hobby-ist ben, dan had hij dat wat mij betreft ook wel METEEN mogen doen...

Verder deze zomer uren op stations in Oostenrijk (en Zwitserland) gespot, waarbij andere security mensen gewoon langsliepen...

groeten, Tjeerd

[DHG500]

Afgezien van een incidentele foto als ik toevallig een camera bij me heb ben ik geen spotter. Maar ik ben wel nieuwsgierig. Volgens mij zijn er 2 soorten spotters, zij die met de camera's in de aanslag mooie plaatjes willen maken en zij die met een dienstregeling en een notitieblok in de hand kennelijk(?) proberen alle reguliere treinen te spotten. Of gaat het ze juist om de uitzondering, de extra ingelegde treinen die niet in de dienstregeling voorkomen.
Kan iemand mij de aard van dat type 'spotwerk' s.v.p. toelichten?

[neudalhausenstadbahn]

Ik spot zelf ook wekelijks meestal Arnhem spoor 6/7 west zijde en met enige regelmaat tegen woordig ook in duitsland samen met tjeerd en evt. meer vrienden.

Zelf maak ik veel foto's en kijk ik graag naar de hele treinen loop. In nederland word ook nog wel eens moeilijk gedaan tegen spotters, vooral door mensen die er net werken en zich willen bewijzen naar de collega's toe( al een aantal keren mee gemaakt waaronder eens in S'Hertogenbosch waar toen 10 hobbyisten de autoslaaptreinen aan het spotten waren).

Nummer noteren doe ik alleen bij de internationale nachttreinen( nu nog eentje binnekort 3). Het doel is inzicht te krijgen in de materieel omloop en te kijken wat normaal is en wat niet. Dat zelfde geld ook voor de spotters die de binnenlandse treinen schrijven. Veel treindiensten zitten aan elkaar geknoopt, en doordat veel mensen de stel of stam nummers noteren en aan elkaar door geven kan je zien welke treinen waar aan elkaar gekoppeld zitten.

Zo kunnen treinstellen die uit het noorden komen in de randstad keren op treinen naar Twente en anders om.

Een anders is dat het materieel regel centrum van NSR een tijd terug al dagen een loc kwijt was. Deze was door de spots op somda binnen enkele uren weer terecht.

Als je problemen hebt op stations met personeel en je bent van mening dat je niks verkeerd doet, haal er dan gerust de spoorweg politie bij die weten namelijk beter wat wel en niet mag als veel stations personeel.

Groetjes Michiel

[wibi]

ook ik ben al vaker benaderd door politie en andere semi-belangrijke mannetjes. vorige week nog in praag-holosovice.
na mijn paspoort -nieuw- bekeken te hebben was alles o.k.
weer wat anders dan hier.
ik ga er niet echt speciaal op uit, maar ik neem wel altijd een camera mee als ik op pad ben. en of het nu in duitsland, denemarken of usa is, geluk moet je wel hebben.
allen mijn broer kan dat wel waarderen, mijn vriendin moet steeds vragen of dat nog lang duurt. meestal wel ja.
twee weken nog en dan naar góppingen, stom he, dat een mens rare dingen over heeft voor een zolderhobby. gr wim

[treinfan]

Ik spot ook :-)
ik heb een schrift met pen in mijn hand om de nummertjes op te schrijven.
Ik neem ook altijd een fotocamera mee om, het zegt het al, foto's te maken van elke locomotief die ik zie (yep, dat is het leukste materieel, vind ik).
Een dienstregeling meenemen doe ik niet, van alles wat langs station hilversum komt ken ik toch de tijden wel.
Ik zit er aan te denken om een 1500-omlopen vel mee te nemen om te weten of er 3xICM-III, 2xICMm, ICB, 3xPlan V of wat dan ook langskomt

[RichardK]

Ik spot regelmatig overal en nergens, in Nederland word je alleen raar aangekeken, in Innsbruck werd mij gevraagd of ik 'Für Privatgebrauch' plaatjes stond te maken (met statief, overigens), en op verscheidene grote Duitse station (München, Dresden e.d.) werd het me ook gevraagd, ik ben nog nooit voor terrorist aangezien.
Langs de baan, ben ik nog nooit aangesproken, behalve door een paar mensen die vroegen wat er langs komt.

(overigens, die Yanken hebben nogal last van Tunnelvisie, getuige dit stukje:
omschreven bij de 9/11 kliklijn als een “verdachte man uit het Midden-Oosten.”)

[rail4marcel]

Ik spot ook laatst een nieuwe eos 400d aangeschaft. ik spot vooral in Eindhoven, Rotterdam enz. Ik ben nog nooit aangesproken door een politie agend ofzo jullie wel.

[stig]

Ik spot vanaf het postperron, alleen mijn chef kan daar wat van zeggen, want over het algemeen is dat alleen in werktijd 

Alleen nu die doorkomst staat van somda niet meer werkt, weet ik de tijden niet meer van de goederentreinen (die gele darmen vind ik niet interessant) dus mis ik er nogal wat...

[rail4marcel]

Vanaf welk postperron (dus welke plaats)?

[jarag]

 >:(Ik weet het maar het gebeurt nog steeds spotters die met gevaar voor eigen leven onder gesloten overwegbomen door duiken (wat moet zo'n machinist wel schrikken dan zeg) om maar zo'n lullig plaatje te schieten, eigenlijk zou hier dan politie moeten staan.

Het gebeurde laatst in het Harde en ik hoop dat wie de schoen past............

trouwens er zijn ook heel wat spotters die het wel goed doen vind ik.

[Streamliner]

jarag, was dat misschien toen auto's 10 minuten lang voor een overweg moesten wachten? Weet je wat dat was? Een vrouw stond voor het perron en later toen weer op het uiterste puntje van het perron. Toen zijn de machinist en conducteur van de stoptrein gaan vragen wat dit betekende. Uiteindelijk liep ze weg van het station en de machinist toeterde nog even bij vertrek als dank voor het wachten. Ik vind het zo stom dat men nu denkt dat het weer aan NS ligt. Het lag aan die vrouw. Ik zag haar trouwens nog lopen toen ik ook weer fietste omdat ik ook voor de overweg moest wachten. Die zag eruit alsof ze nogal in de war was.
Ik spot namelijk ook in 't Harde. Ik woon er vlak bij. Ik heb al flink wat foto's en videobeelden, alleen heb ik nog een analoge videocamera.

[stig]

Vanaf welk postperron (dus welke plaats)?

Het is niet bij een station.