Bunker

[Simplex]

In de hekwerkindustrie is het puntdraad,
en de rollen voor de bunker heten constatina's.
Dat is een rol bestaande uit twee verschillende
draden, die vervolgens kruislinks verbonden zijn.
Met scheermesjes is het stacheldraad.
Heerlijk om te monteren, wel zonder handschoenen.

Pinnekesdraad is Brabants, prikkeldraad boerentaal.

Steef

[Rob Kramer]

 ik zit nog een aantal jaartjes voor de tweede wereld oorlog....dat ze tijdens de blitzkreig twee soorten munutie bij zich hadden, was een van een leer moment uit spanje..
         en de tanks die in de Spaanse burgeroorlog gebruikt werden, waren de meeste niet echt zwaar bepansert..meestal lichte tanks, dus daar maakt je met een luchtdoel granaat
          ook nog wel kans om hem uit te schakelen.. al schiet alleen de track er maar van af..

[Erwin L.]

Steef, je bedoeld denk ik concertinas

De Duitsers waren tamelijk vooruitstrevend in dat ze voor ieder type luchtafweer geschut ook antitank granaten hadden ontwikkeld. In het begin was dit voor de Flak 18/36 natuurlijk overkill: het zwaarste wat er aan vijandelijk materieel in Spanje rondreed was de T26/Vickers E en de BT-5. De 37 mm PAK 35 was op dat moment capabel genoeg om die aan te kunnen.
Noem het een vooruitziende blik 

[ruudns]

Voor de liefhebbers van bunkers. Vandaag ff bij Fort Ebel Emael (België) geweest en daar nog wat foto's geschoten.



















Het grootste fort van europa, met ca 6km aan gangenstelsel. Op ca 15 min rijden van maastricht.

[Erwin L.]

Dit fort staat ook nog op mijn wensen lijstje om eens naar toe te gaan...

[ruudns]

Sorry, het is niet het grootste fort maar het sterkste fort van Europa.
Er worden ook rondleidingen in een deel van het gangenstelsel gehouden.
Zie ook: http://www.fortissimus.be/home.php?lang=nl

[Remmert]

Ga hier weer verder,



De uitvoering, of zoals Thonis de 671 op Texel zag staan.

de uitgesneden onderdelen voor 1 (een) bunker. Deze is op schaal h0.

Links de "oude" bunkers waar letterlijk alles aan mankeerde. Deze verdwijnen dan ook rap in het grote archief. Rechts een van de nieuwe bunkers.
SK

zou je de oude bunkers niet houden en aanpassen en ergens anders gebruiken voor later een normandië diorama of zoiets... komt altijd van pas...

[Erwin L.]

Hey

Wat is dat nou??
Paardjes natuurlijk maar dat weet je toch wel?
Los Hunnos waren uitmuntende ruiters
Had   begrepen dat je geschiedkundig bij de pinken bent

Ik weet inderdaad het een en ander van geschiedenis, klopt...
Alleen niet van ieder tijdperk even veel. Mijn specialiteit is WO2...
Dit stukje is nou net een van de hiaten in mijn kennis...
[Edit] Na wat leeswerk hebben de Hunnen niet in Nederland vertoeft, maar was het meest westelijke gebied Duitsland, en hebben ze niets met Hunebedden te maken, die waren een kleine 1000 jaar eerder gepoot.

@Jan-Peter,

Ik ken de trilogie inderdaad...

@ Remmert,

In Normandië liggen verrekte weinig spoorlijnen direct aan de kust waar de bunkers stonden... Alleen bij Cherbourg, Houlgate en Trouville Sur Mer

[Overlast]

Heb nog een link gevonden Sobat, met wat aanvullende info over de verschillende bouwstijlen die in zo´n bunker verwerkt zijn :
http://www.youtube.com/watch?v=p1ciat9BbB8&feature=related

Maarten

[Hans Reints]

Aan het Nauw van Calais stonden verschillende geschutsopstellingen die Engeland konden bestoken. Een van de bekendste is Batterie Todt. Dit complex bestond uit vier enorme kazematten (Turm's) met 380mm Siegfried kanonnen. Oorspronkelijk was het geschut bestemd als scheepsgeschut maar later ook gebruikt als spoorweggeschut. De loop van zo'n kanon woog 103 ton en had een lengte van 19 meter. Hij kon een projectiel van 490 kg 55 kilometer wegschieten. Een projectiel van 790 kg kon 53 kilometer worden weggeschoten. Het lichte projectiel (490 kg) deed er 33 seconden over om Dover te bereiken, het zwaardere deed er 9 seconden langer over (de afwijking was dan 600 meter in de diepte en 64 meter zijdelings).De Marine Kusten Batterie Todt,eigenlijk Batterie Siegfried, was een onderdeel van Hitler’s Atlantikwall. Net als alle andere bouwwerken in het derde rijk was ook deze batterij gebouwd door Fritz Todt. Todt stond aan het hoofd van het Nazi bouwconstructie bedrijf “Organisation Todt”. Deze organisatie was verantwoordelijk voor alle bouwprojecten die vielen onder het Derde Rijk. Na de mysterieuze dood van Todt, in 1942, werd de batterij vernoemd naar de voormalige bouwheer Todt.

56 Ouistreham is gelegen in de SWORD sector. Deze vuurgeleidingsbunker was verantwoordelijk voor het begeleiden van de batterijen die de havenmond van Ouistreham bestreken. Pas op 9 juni werd de toren, onder leiding van luitenant Bob Orell van de Royal Engineers, met drie man aangevallen. De zware deuren werden met explosieven eruit geblazen. Deze operatie alleen al duurde vijf uur! Constant werden de aanvallers bestookt met machinegeweer vuur en handgranaten die van de toren werden geworpen. Eenmaal binnen gaf het garnizoen, van 50 man, zich over en de laatste verzetshaard van Ouistreham was daarmee opgerold.
57-58 Rond de enorme commandotoren staan enkele voer- en vaartuigen en een V1 opgesteld. Eén van de opvallendste vaartuigen is een LCM landingsvaartuig. Deze blijkt gebruikt te zijn in de speelfilm “Saving Privat Ryan”

Hier om 08.00 uur, landde op Juno beach in Courseulles-sur-Mer, het 7th Canadian Brigade Group. Ondanks het verzet verliep de landing vrij voorspoedig mede doordat de meeste DD tanks op korte afstand van 800 meter uit de kust werden gelost. Bij de strandopgang, staat een enorme kazemat scheef gezakt in het zand. Dit is de zogenaamde ‘Cosy’s Pillbox’, vernoemd naar Sergeant Cosy die hier sneuvelde tijdens de zware gevechten rond deze kazemat.
 'Cosy had de opdracht gekregen om met 15 andere Canadezen van de Royal Winnipeg Rifles om deze kazemat uit te schakelen. Met machinegeweren en handgranaten werd dit doel ingenomen, waarbij Cosy dodelijk in de longen werd getroffen. Korte tijd later kwamen zo’n 150 man aan genietroepen ter plaatse die bij de Pillbox de nodige springladingen aanbrachten. De enorme explosie verplaatste de kazemat en deze zakte scheef in het zand. De Duitsers van dit complex gaven zich daarna over'.

[Hans Reints]

Dit sluit mooi aan op het eerdere stuk over de geschiedenis van de bunker en stellingen.

Vanaf 1 juli de tentoonstelling: ‘Napoleon en Den Helder. 200 jaar later’ te zien. De expositie bestaat uit moderne foto’s en historische afbeeldingen en toont de ingrijpende veranderingen in Noord-Holland en Den Helder na het bezoek van Napoleon 200 jaar geleden. Napoleon bracht een werkbezoek aan Den Helder op 17 oktober 1811. Hij vertrok uit Amsterdam en reisde in een razend tempo langs Broek in Waterland, Hoorn en de marinewerf in Medemblik. Broek in Waterland vond hij zo aardig dat hij zijn echtgenote aanspoorde om het plaatsje te bezoeken. Over het Nieuwe Diep, zoals Den Helder werd genoemd, was hij minder te spreken. Den Helder was in die tijd niet meer dan een vissershaventje met een kleine werf. Toch zag Napoleon grote mogelijkheden voor ‘het Gibraltar van het Noorden’, zoals hij Den Helder volgens de overlevering genoemd zou hebben. Inspecteur-generaal van Waterstaat Jan Blanken die Napoleon op zijn reis vergezelde, kreeg de opdracht een ontwerp te maken voor de aanleg van een groot werfterrein en uitgebreide vestingwerken. Den Helder moest uitgroeien tot de belangrijkste marinehaven in het noorden van het Franse keizerrijk. Napoleons bezoek heeft de huidige aanblik van Den Helder en omgeving in belangrijke mate bepaald.

Het Marinemuseum organiseert de tentoonstelling samen met de Stichting Provinciale Atlas en het Noord-Hollands Archief en is te zien tot en met 22 januari 2012 aan boord van het museumschip Schorpioen.

[Hans Reints]

68 Vanaf september 1943 werd met de bouw begonnen van deze vier M 272 geschutsopstellingen. In maart 1944 waren er nog maar twee gereed. Maar in mei was de stelling gereed voor actie. Voor iedere kazemat was 600 m³ beton nodig en vier ton stalen bewapening. De twee meter dikke wanden en plafond waren bestand tegen geallieerde bombardementen. Om verzakking door een nabij-treffer tegen te gaan was er een zware basisfundering gemaakt. De haken aan de bovenzijde dienden om de camouflage netten aan te bevestigen.

Elke kazemat bevatte een snel vurend 155 mm Tbts.K.C/36 scheepskanon. Deze hadden een bereik van 20 kilometer. Hoe het ook zij, Batterie de Longues was een vervelende stelling die opgeruimd diende te worden.
69  Driehonderd meter vóór de kazematten ligt centraal de vuurgeleidingsbunker (Leitstand Type M 262)die het vuur bepaalde voor de achterliggende batterijen. In de voorste onderste ruimte zaten de observatoren te speuren naar doelen door de smalle spleet aan de voorzijde. Waren doelen gelokaliseerd, dan werd dit doorgegeven aan de telemetriepost op de bovenste verdieping. Deze de afstand te berekenen tot het doel en gaven deze coördinaten door aan de achtergelegen batterij. In 1961 werd de vuurgeleidingsbunker gebruikt voor “The Longest Day” in de dramatische scène met Major Werner Pluskat die als één van de eerste de enorme geallieerde vloot voor de kust ziet! Tegenwoordig is Batterie de Longues de enige stelling in Normandië die haar originele zware kanonnen nog op haar plaats heeft. (De H 667 kazemat van Wn 65 op Omaha Beach heeft nog steeds het originele 5cm KwK, en in een kazemat van Wn 72, ook op Omaha, is nog een 8,8cm Pak 43 te vinden).

[Hans Reints]

[Hans Reints]

84 Arromanches werd in de middag van de 6de juni 1944 bevrijd door het 1st Battalion Royal Hampshire Regiment dat op Gold Beach was geland.  Door een tekort aan havens rond de invasiestranden werd besloten twee kunstmatige havens aan te leggen, één bij Omaha Beach en de ander bij Arromanches. Vanaf 1943 werd er door 37.000 man aan de zuidkust van Engeland aan gewerkt. Buiten de twee kunstmatige havens werden de drie andere invasiestranden (Utah, Juno & Sword) alleen voorzien van een golfbrekend scherm. Dit scherm van 60 oude schepen had als codenaam 'Gooseberry's. Op 7 juni werd de eerste afgezonken. Onder de 'Gooseberry's' was ook de Nederlandse kruiser Sumatra. Deze werd afgezonken voor de kust nabij La Breche d'Hermanville. Haven 'A' (Omaha Beach) en haven 'B' (Arromanches) werden opgebouwd uit 146 Caissons ('Phoenix' elementen) en vormden zo de haven en de losplaats.
85 Zestig van deze 'Phoenix' elementen hadden een waterverplaatsing van 6000 ton. Hiervan kwam de eerste aan op 9 juni. Voor dit transport was een armada van sleepboten nodig. Een van deze slepers is de Mslb Hudson van L Smit & Co. Deze sleper is te bewonderen in de sleepboothaven van Maassluis. Op 18 juni waren er al 115 afgezonken en werden de havens in gebruik genomen. Op de eerste dag werd er al 24.412 ton aan munitie gelost. Om van de losplaats naar de kust te komen werden er drijvers (pontons), de zogenaamde 'Whales', gebruikt. Deze waren onderling verbonden door een stalen wegdek. De losplaats, aan het eind van de drijvende pier, had een schuifsysteem dat doormiddel van palen vast op de zandbodem stond zodat het op en neer kon met het getij. Op het strand bij Arromanches zijn nog enkele op elkaar geschoven 'Whale' elementen te zien en even verderop ligt een 'lospier' element. Het scherm van 'Phoenix' elementen geeft nog duidelijk de grote van de invasiehaven weer

ongeveer het zelfde punt als de foto hierboven


ps, de nummers in de tekst verwijzen naar de opschriften die binnenkort op www.sleutelspoor.nl zullen verschijnen

[Erwin L.]

Driehonderd meter vóór de kazematten ligt centraal de vuurgeleidingsbunker (Leitstand Type M 262)die het vuur bepaalde voor de achterliggende batterijen. In de voorste onderste ruimte zaten de observatoren te speuren naar doelen door de smalle spleet aan de voorzijde. Waren doelen gelokaliseerd, dan werd dit doorgegeven aan de telemetriepost op de bovenste verdieping. Deze de afstand te berekenen tot het doel en gaven deze coördinaten door aan de achtergelegen batterij. In 1961 werd de vuurgeleidingsbunker gebruikt voor “The Longest Day” in de dramatische scène met Major Werner Pluskat die als één van de eerste de enorme geallieerde vloot voor de kust ziet!

Ik ben zelf ook bij deze bunker geweest, en wat mij bijgebleven is, is dat hij er vrij fragiel uitziet. Tuurlijk, er zit een stevig deksel op, maar dat steunt slechts op een 4 tal plm. 7 cm dikke metalen pennen. Één stevige granaat of bom hierop en het zou poppetje gezien kassie dicht zijn geweest, met tot gevolg een geheel blinde batterij...

De Mulberries hebben het trouwens zwaar te verduren gehad tijdens een zware storm op 19 juni 1944, waardoor de Mulberry bij Omaha Beach dusdanig gehavend werdt dat deze niet langer gebruikt konden worden.

Ik hoop niet dat ik je het gras voor de voeten vandaan maai Sobat?