Trein te lang voor het perron?

[Esperopt]

Vanmiddag op Amsterdam CS dit plaatje geschoten, lastig uitstappen  .

Gerard.

[santerdam]

Hoewel ik er geen plaatje van heb, gebeurt dit op Den Haag CS (kopstation) meermaals per dag. Het perron is gewoon niet lang genoeg. Bij de achterste deuren van de trein moet je ruim 'n meter naar beneden springen en dan door het grind baggeren. Via het perrontrapje kun je naar boven klauteren.

Sander

[Remco.]

Ha goede zaak, dan kan ik gerust een bak extra er aan hangen

Gr. Remco.

[Jan-Peter]

Gerard, e.a.,

Ook de Intercity uit Maastricht had daar geregeld problemen mee (zeker op Zondag avonden). Dan werden de passagiers weer vriendelijk verzocht 'voor' uit te stappen. Opzich nooit zo'n probleem, echter dit werd uitsluitend in t Nederlands gedaan, wat nogal lastig was voor een Britse passagier met bestemming Schiphol (bepakt en gezakt). t' Blijft toch mensen werk. Even aan de toerist gemeld dat we inderdaad al in Amsterdam waren, maar eerst nog een stuk door de trein naar voren moesten lopen.

Ach dan heb je als 'jonge' marine man weer een goede daad gedaan ('Wees bereid').
Jan-Peter.

[Esperopt]

Ha goede zaak, dan kan ik gerust een bak extra er aan hangen

Dacht ik ook direct aan, maar dan andersom. Modelbouwers zetten al jaren te lange treinen langs te korte perrons.

Gerard.

[santerdam]

Ja, die extra bak kun je er rustig achter hangen. Overigens is het wel een beetje beschamend te zien dat spoorwegpersoneel geen aandacht heeft voor de situatie. Kennelijk worden passagiers niet geinformeerd; je ziet vaak een enorm geklungel met koffers en kinderwagens, die naar beneden gegooid worden en door het grind meegesleept worden. De situatie verdient niet de hoofdprijs.

Sander

[JAB van Ree]

Ja, die extra bak kun je er rustig achter hangen. Overigens is het wel een beetje beschamend te zien dat spoorwegpersoneel geen aandacht heeft voor de situatie. Kennelijk worden passagiers niet geinformeerd; je ziet vaak een enorm geklungel met koffers en kinderwagens, die naar beneden gegooid worden en door het grind meegesleept worden. De situatie verdient niet de hoofdprijs.

Hmmm als IVW of SOR dat een paar maal ziet zijn er toch echt wel wat problemen voor NSR

[henk]

Hoewel ik er geen plaatje van heb, gebeurt dit op Den Haag CS (kopstation) meermaals per dag. Het perron is gewoon niet lang genoeg. Bij de achterste deuren van de trein moet je ruim 'n meter naar beneden springen en dan door het grind baggeren. Via het perrontrapje kun je naar boven klauteren.

Sander

Merkwaardig. Waarom lopen die mensen niet gewoon naar voren?

[Marc tramt]

Je zult er van versteld staan hoe slecht heel veel reizigers kijken of opletten. Als forens kan ik me daar regelmatig over verbazen; mensen hebben niet in de gaten dat een trein op een ander spoor dan gebruikelijk binnen komt en daardoor aan de ándere kant moeten uitstappen. Ze blijven gewoon aan de 'normale' kant staan, zelfs als de trein al stilstaat en schieten pas wakker als de deuren aan de andere kant open gaan.
In Barendrecht al 2x meegemaakt dat een trein te laat remde en deels voorbij het perron stopte. Ook dat heeft het gros van de reizigers niet in de gaten, terwijl de tunnel er toch anders uit ziet dan het station. Wel was de conducteur zo wakker om de reizigers te waarschuwen en helpen.

[mmhajvth]

Wel ernstig dat zelfs met verlengde perrons, Ik doel dan op perrons die professorisch verlengd zijn met iets dat nog het meest lijkt op verlaten steigermateriaal, zoals men o.a. in Haarlem doet op spoor 6 en in Den Bosch op spoor 4, ze ook nog steeds dit soort acties weten te bewerkstelligen.

En inderdaad is het van de reiziger die door het grind survivaled ook niet erg doordacht. Een trein gooit namelijk niet al te vaak midden in een weiland zijn deuren open, dus het perron moet ergens in de buurt zijn. 

m.v.g.

Mark

[Maasdam]

Mensen kunnen soms niet meteen inspringen op een verranderde situatie. De situaties die hier boven staan zijn een mooi voorbeeld hiervan. Wij alleen hebben hier mee te maken. Neem nou een dagelijks terug kerend ritueel van het opstaan. Iedereen is gewend aan zijn haar ritueel. De een gaat eerst ontbijten, de ander naar het toilet en weer een ander douchen etc. etc. Gaat er bijvoorbeeld even iets anders dan normaal, kan dat behoorlijk je dag in de war brengen. Het zelfde gebeurd met een trein die plots op een ander perron binnen komt. Als je elke dag die trein neemt en elke dag rechts uitstapt. Dan ben je zo geprogrammeerd dat al is het enkele keren omgeroepen, zie je geen perron toch op dat open deur knopje drukt. Het is een vorm van hospitalisatie of wel gewenning aan een reeks van opvolgende en steeds terug kerende rituelen/gebeurtenissen.

Een mooi maar treurig voorbeeld. Begin jaren '80 bij het opstijgen van een Brits vliegtuig brak er brand uit. Terwijl de passagiers door de bemanning via de glijbanen werden geevacueerd. Terwijl er nadrukkelijk werd verteld niks van je spullen mee ten nemen. Waren er toch passagiers die hun tassen uit de bagage bakken aan het halen waren. Door dit kwamen er alsnog meer mensen om het leven dan als deze mensen gewoon hadden gereageerd. Later kwam men erachter dat deze passagiers handelde zoals je handelde bij het normaal verlaten van een vliegtuig.

Moet je eens mee reizen in de Metro naar R'dam CS. CS is een kop station (binnenkort niet meer) het is meestal onduidelijk op welk perron de Metro aankomt. Meestal is het (volgens mij 2) dus zie je mensen allemaal aan die kant gaan staan. Als het dan 1 wordt is het soms wel in het geniep lachen, op dat open deur knopje blijven rammen (letterlijk en figuurlijk)

Ik zelf vind het behoorlijk lastig als je in het weiland moet uitstappen om een of andere reden. 2 keer meegemaakt. Dat geharnas met je koffer tas. Maar goed kunnen de mensen van NS ook niks aan doen. Wat wel weer mooi is dat mensen elkaar helpen, met uitstappen.

Groetjes Ben.

[mmhajvth]

Dat van die rituelen begrijp ik wel, maar als je toch de deur open ziet gaan en tot je verbazing geen met tegels geplaveid perron aantreft, maar een berg grind,... moet er toch een belletje gaan rinkelen, en een stemmetje in je hoofd zeggen "Hé hier kan ik beter niet uitstappen want het perron moet ergens in de buurt zijn" ?
Of is de drang om "op tijd" uit te stappen zo groot dat je het zelfs voor lief neemt dat je ruim een meter naar beneden valt in een hoop niet al te aangenaam en bovendien zwaar vervuld grind? 

Laat mij dan toch maar die uitzondering zijn die even nadenkt voordat die als een zombie de trein uit valt op een plek waar geen perron te vinden is. 

Overigens vraag ik me bij bovenstaande foto zelfs af of die deuren nog wel open kunnen zonder zichzelf ernsig te beschadigen aan het robuste staal van de brug.
En als die deuren dan open kunnen en er een passagier zo gek is om daar naar buiten te vallen er Überhaupt wel plek is om tussen de brugdelen en de trein een weg banen naar het perron. 

m.v.g.

Mark

[henk]

Mja, neemt overigens niet weg dat het treinpersoneel moet waarschuwen.

[mmhajvth]

Ja dat staat voorop lijkt me.

Hoewel ik het idee heb dat conducteurs die toch naar mijn beste weten de omroepberichten in een trein verzorgen, ook niet altijd op de hoogte zijn van de lengte van de trein, het perron, en of de trein al dan niet is doorgeschoten, en zo ja hoeveel.

Kom ik meteen bij de vraag of een Machinist ook een omroepbericht kan doen uitgaan want die zou dit in dergelijke gevallen bij uitstek het beste kunnen doen.

m.v.g.

Mark

[Dammtor]

Vooropgesteld dat ik maar zelden met de trein reis en van genoemd "syndroom" geen last zal hebben, zie ik het volgende voor me;

Ik open de deur en zie dat ik niet bij het perron sta en besluit door de trein (trappetje af, door de coupé, trappetje op) naar een andere uitgang te lopen.
Als ik ( met mijn koffer) halfverwege ben kom ik inmiddels de stroom mensen tegen met eenzelfde syndroom; nl "Ik ga naar binnen en wil zitten."
Als ik dan door deze mensenstroom geworsteld ben en endelijk bij de deur aankom, gaat deze juist dicht want de trein moet direct weer verder.

Als het verstaanbaar omgeroepen (zou) word(en) zou ik daar echter wel op reageren omdat ik zelden met de trein reis.
Als ik al bij de deur zou staan denk ik toch dat ik maar uitstap om te voorkomen dat ik te laat ben.
Dit geldt uiteraard niet bij de situatie op de foto; ik heb het nu over grind.

Groetjes, John (die eigenlijk dacht dat een trein nooit langer mocht zijn dan het perron.)