Vandaag had ik iets soorgelijks bij de hand. Op een bestaande baantjesprint heb ik wat onderdelen bijgeplaatst. Maar omdat de kopersporen een beetje verweerd waren wilde het soldeer niet goed pakken. Daarom besloot ik het een beetje te helpen met een kloddertje Purine. Na afloop vertoonde de schakeling vreemde verschijnselen, zoals transistors die niet werden aangestuurd, maar toch leken door te laten. Met een loep kon ik geen soldeerbruggen vinden, maar toch leek het alsof er verbinding was tussen sommige printsporen.Omdat ik vermoedde dat het iets met de Purine te maken kon hebben, een proefje uitgevoerd. Op een los stukje baantjesprint heb ik eerst de isolatieweerstand tussen twee naburige sporen gemeten. Die was meer dan 2Mohm (mijn universeelmeter kan hogere waarde niet meten). Toen een paar klodders Purine over de sporen gesmeerd en nog eens gemeten. Zelfde resultaat, geen meetbare geleiding tussen de sporen. Maar toen ik er de soldeerbout op had gezet en de boel flink had laten roken, bleek de weerstand tussen de sporen ineens 250k te zijn. De moraal: geen Purine gebruiken op printplaten, want je krijgt mysterieuze sluitingen. Dus nu maar even gaan poetsen met wasbenzine of zoiets.
Ik zit met enige verbazing te lezen, purine bij electronica? Er is nog een ander draadje waar iemand met soldeerwater in een lok bezig was, ook al zoiets. :-|