Wat was jullie mooiste treinreis?

[Te 2/2]

Van Llandudno Junction naar Blaenau Ffestiniog in 1974 (Wales) ...

[dh3201]

O ja, nog een ander leuk (zeer kort) treinreisje was uitgenodigd te worden om in de cabine mee te mogen in een 2M62 tussen Rēzekne-1 en het depot, terwijl je de machinist en rangereerder niet kunt verstaan en omgekeerd. Ik spreek geen Lets of Russisch, zij geen Engels of Duits.

[Eelco Storm]

Zo iets ken ik ook wel: In 1997 mee met de rangeerder in de stuurstand van een oude Benelux trek-duw van Amsterdam CS naar de Watergraafsmeer. Dat was een leuk ritje. 

[Nulspul]

Mijn mooiste treinreis was,

Van Chicago naar San Francisco geweldige 3 daagse trip met hele mooie uitzichten en goed eten in de dinerwagon.

Bertus
 

[V200-G2000]

Ik heb ook heel wat leuke treinreisjes meegemaakt. Leuk was in iedergeval de stoomfotoreis in Ukraine die o.a. tot in de Carpatian Mountains ging. Trekkracht waren verschillende stoomlocs waaronder een P36. Daar heb ik ook een stuk op mogen meerijden. De trein was een hoteltrein met meer dan 2 keer zoveel personeel als reizigers.
Maar de mooiste rit was wel in Italië. Daar heb ik meegereden op een V200 die in dubbeltractie (220 006 en 220 051) een goederentrein van Suzzara naar Ferrara trok en weer terug. In Sermide werden de V200'en bijgetankt in de middagpauze en mocht ik zelfs de loc zelf rijden. Tijdens een stop waar we moesten wachten op een kruising met een personentrein kon ik deze foto maken van onze trein.

[NTeering]

Of het de mooiste treinreis was zou ik niet willen zeggen maar wel de meest aparte.
Het museumlijntje Le Crotoy - Noyelles sur Mer - St Valery sur Somme rondom de baai van de Somme aan de Franse westkust.
Vanuit beide eindpunten vertrekt, ongeveer tegelijk, een antiek stoomtreintje.
In Noyelles ontmoeten beide treinen elkaar.
Omdat het een kopstationnetje is moeten beide stoomlocs worden gekeerd en aan de andere kant van de trein worden gekoppeld.

Onze loc waarmee we vanuit Le Crotoy vertrokken:

Gebouwd in 1906 en heeft gereden voor de Chemins de fer Départementaux de l'Aisne

Onderweg naar Noyelles:


Aankomst in Noyelles. De trein uit St Valery komt ook binnen.


Het kopspoor in Noyelles. Hier moeten beide locs afgekoppeld worden en na elkaar worden gedraaid op de draaischijf.
Het draaien gebeurt met handkracht. Gewoon duwen dus.


Hier gaan de gedraaide locs weer naar de andere kant van de treinen.


Eenmaal in St. Valery wordt de loc opnieuw gedraaid.
Deze keer met een elektrische draaischijf, die gewoon midden op straat ligt.


Na het draaien nog even wat water tanken:


En weer terug naar de andere kant:


Op het emplacement in St Valery komen we wat verdwaalde rijtuigen tegen uit Zwitserland:




Bij het, op de terugweg, weer wisselen in Noyelles werden ook de locs gewisseld tussen beide treinen.
Terug in Le Crotoy hadden we dus opeens de zwarte loc voor de trein staan.
Deze werd na aankomst meteen met handkracht gedraaid.



Voor meer info:
http://www.cfbs.eu/en/

Nico

[iarnrod]

Die staat ook nog op m'n verlanglijstje. Leuk traject daar in de Baai van de Somme.
Een paar keer langs de weg het puffen van de stomertjes gezien, op de terugweg van een weekeindje Seine-Maritieme.
Maar ook al een paar keer met de trein te Noyelles s/m een halte gehad (Corail Intercitées op de lijn Boulogne s/m <> Paris Nord en de TER Boulogne s/m - Rang du Fliers - Abbeville - Amiens).
Tijdens een dagretourtje zit het er (hélaas ) net niet in.
Die mannen zijn ook te vinden op het "grote smoelenboek".
https://www.facebook.com/Chemin-de-Fer-de-la-Baie-de-Somme-50253227599

Gr,
Jan

[Duits-lijntjefan]

In 1914 reed er dagelijks via Boxtel – Goch (het Duits lijntje) een rijtuig Vlissingen – Trieste. Tijdens mijn mooiste treinreis heb ik geprobeerd de route van dit rijtuig te volgen. In 1914 duurde deze reis minder dan een dag, nu was ik vier dagen onderweg.

Dag 1:
Trieste Centrale - Villa Opicina (het originele beginstation van het rijtuig is nu een spoorwegmuseum, en het oorspronkelijke spoortraject is er niet meer. In plaats daarvan gaat er een oud electrisch trammetje, dat op het steilste stuk omhoog getrokken wordt door een kabel)
Villa Opicina - Sežana (modern treinstel dat de grens met Slovenië overgaat; ik moest meer dan 3 uur wachten op de aansluiting in Sežana: het was heerlijk om op een mooie zomeravond te kijken hoe het eraan toeging op zo'n klein grensstationnetje)
Sežana - Nova Gorica (klein oud dieseltreinstelletje; rijdt maar een paar keer per dag. Leuke gesprekken gehad met de conducteur. Helaas vanwege de lange overstap niet veel van het landshap meegekregen)

Dag 2:
Nova Gorica - Jesenice (per stoomtrein, die daar af en toe als toeristische attractie rijdt. Deze rit voert door een prachtig groen dal langs een strakblauwe rivier naar een tunnel van 6km, waarna het omlaag gaat naar Jesenice)

Dag 3:
Jesenice – Villach - Freilassing
Freilassing – Mühldorf (oud klein dieseltreintje over enkelspoor door Beiers landschap)
Mühldorf – München – Ingolstadt – Treuchtlingen – Ansbach - Würzburg – Hanau – Frankfurt

Dag 4:
Frankfurt – Wiesbaden – Rüdesheim – Koblenz – Köln - Düsseldorf – Krefeld - Goch
Vanaf Goch reed het rijtuig via Gennep – Boxtel – Roosendaal naar Vlissingen, maar tussen Gennep en Goch is er heden ten dage geen openbaar vervoer meer beschikbaar. De reis heb ik daarom afgemaakt per trein tot Kleve en vervolgens per bus via Nijmegen, Uden tot Veghel. Het stukje Veghel – Boxtel zou per buurtbus afgelegd kunnen worden, en Boxtel – Vlissingen had ik van tevoren al per trein afgelegd (en viel niet onder mijn Interrail-pas), maar ik vond het wel mooi geweest zo.

Het mooie aan deze tocht was de verscheidenheid aan treinen, landschappen en mensen: van kleine dieseltjes door bergachtige streken waarin je bij wijze van spreken de enige passagier bent, tot overvolle Eurocities met nieuwsgierige reizigers. Ook heeft het mijn bewondering van de spoorwegen van 100 jaar geleden versterkt: men moest er elke dag maar weer voor zorgen dat dit ene rijtuig op tijd van trein naar trein werd gerangeerd, samen met nog veel meer rijtuigen naar nog veel meer bestemmingen.

[Rob Ellerman]

Nouja, treinreis.... Treinreisjes eigenlijk, ik zou ze bijna vergeten: de woensdagmiddagen in 1964 en 1965, toen ik op het toenmalige emplacement(je) van Culemborg mocht mee rangeren met de buurtgoederentrein. Opstappen op de kop van het 2e perron en na afloop mee koffiedrinken met de machinist en de rangeerder in de restauratie... Het allerleukste was, als alle wagens hun uiteindelijke plek hadden gekregen, het omlopen via spoor 2: heel af en toe mocht ik dan (onder toeziend oog van de mcn) op z'n zetel plaatsnemen, voet (lees: grote teen) op de dodemansknop, re hand op de remkraan en li hand aan het 'gangwiel' (?).... jongensdroom 

[Martin Hornis]

In 2005 heb ik in twee dagen alle op lijnen van de HSB (Harzer Smalspur Bahnen) gereden. Gernrode-Quedlinburg is pas daarna in dienst gekomen. Meekijken als enige passagier over de schouder van de dieselmachinist was mogelijk. Bij de Selketalbaan kon je zelfs naast de dieselmachinist plaatsnemen, want zijn cabine was minder breed dan de halve treinbreedte.

[Peter Spruit]

Voor mij is de Kuranda scenic railway in Queensland/ Australia me altijd bijgebleven. Deze brengt je van de kust tot diep in het regenwoud via een slingerend smalspoorbaantje dat langs de hellingen en over ravijnen gaat. Spectaculaire uitzichten, overal grote watervallen, vele bruggen en verder enkel natuur. Foto's heb ik helaas niet. De digitale camera moest toen nog uitgevonden worden maar Google maar eens en je ziet wat ik bedoel. De tractie werd uitgevoerd door een zware smalspoor diesellocomotief die aardig moest zwoegen om ons boven te krijgen.

Een andere special trip was van Cairns uit. Hier werd aan de wekelijkse goederentrein een extra personenwagen gekoppeld! Vertrek uur was gekend, aankomst tussen 1 a 2 dagen na vertrek afhankelijk van het weer  en lading die onderweg nog werd opgepikt.
Mijn wagon was een oude houten personenwagen van omstreeks 1900 met aparte coupés. Ramen bestonden uit houten jaloezieën, volledig houten interieur,wasbassin zonder water en ouderwetse houten ventilator doch geen stroom Personeel/bediening was er niet en was ook de enige passagier op deze bijzondere rit. Lezen deed je s,nachts bij het maanlicht, voeten gewoon uit het raam om toch en beetje koeling te hebben. Tijdens de vele stops moest je het bushsanitair maar gebruiken.
Een  onbeleeflijke ervaring die meer dan 30 jaar geleden daar nog mogelijk was en voor mij mijn mooiste treinreis ooit.
Mvg
Peter

[iarnrod]

Die staat ook nog op m'n verlanglijstje. Leuk traject daar in de Baai van de Somme.

Tijdens een dagretourtje zit het er (hélaas ) net niet in.
Die mannen zijn ook te vinden op het "grote smoelenboek".
https://www.facebook.com/Chemin-de-Fer-de-la-Baie-de-Somme-50253227599

Vorige week is het dagretourtje Waregem - Lille Flandres - Amiens - Abbeville -Noyelles S/M - Le Crotoy - St. Vallery Sur Somme - Noyelles S/M - Boulogne Ville - Lille Flandres - Waregem dan toch gelukt!
De getuigen:  zie dit afzonderlijk draadje: http://forum.beneluxspoor.net/index.php/topic,70812.0/topicseen.html

Gr,
Jan

[thonis]

Naast de machinist in een Allan motorwagen op de Linha do Oeste in Portugal.
Bijna aanrijdingen meegemaakt met een auto, een tijd lang al toeterend achter een kudde schapen gezeten en dan weer in volle vaart door de dennebossen tussen Marinha Grande en Caldas da Rainha.
Ai saudades!