Backertje Blog

[Marty]

Duurde even, maar het valt niet mee om 14 geuven open te steken op 1 avond 
Maar eerst moesten de wanden nog op de kopse kanten.
Kon niet moeilijk zijn dacht ik, 2 plaatjes op elkaar solderen was ooit les 1 bij een workshop van FritsT.
De eerste zat er inderdaad zo op.
even de zijflappen voor vertinnen, een sloot vloeimiddel erop en de zijwand op de juiste plaats klemmen.



Ik was wel zo bij kennis, om eerst een kartonnetje op de onderplaat te leggen en die een mm of 2 van mijn aanslagprofiel te houden.
De reden waarom ik dat deed, was om te voorkomen dat het vloeimiddel door de kier aan de buitenkant van de wand weer omhoog kroop, waarna het soldeertin daar ook heen zou lopen, waardoor je een mooie zilvere puist op je voorgevel krijgt.
Zo onderbreek je de capitulaire werking, of hoe dat heten mag....



door de kopse kant tegen het profiel te klemmen is alles haaks en heb ik een hand vrij tijdens het braden.
Maar ook al las ik de handleiding goed, ging toch weer de fout in
Er stond duidelijk, eerst de hoeken vasttippen en pas als alles zit en haaks is vastsolderen. Neeeee eigenwijze ik moest weer de hele naad vullen met soldeer, want het soldeer liep zo mooi uit 



Dat het een probleem was kreeg ik pas door na ik de andere wanden ging vastlassen, solderen ging bijna niet, had toch te weinig warmte.
Dus nadat alle hoeken waren gepikt kreeg ik de boel nevernooitnie meer haaks en recht, omdat die eerste hoek tegenwerkte.
Dus les: luister naar de handleiding als je niet zo bedreven bent in het bakken en braden met soldeer.
Ik mag dan wel de hotelschool gedaan hebben, dit viel niet onder kookles 



Dat deel dus maar weer lossolderen, maar de grote stukken wouden toch niet goed hechten, dus dan maar drastisch aanpakken.
Tussen de delen maar weer goed vloeimiddel inpurren, alles op zijn plek houden met de platbektang en de vlam erop.
1 seconde een sis, en vast zat het, als je het maar wel met beleid deed en beter richt dan op de wc.
jaaaa, ze zaten vast, alleen was ik zo lekker aan het vlamspugen geweest, dat de moertjes waren losgekomen . Les voor de volgende keer, toch maar even natte watten erop klemmen 
Daar kwamen de sateprikkers weer en ze zaten er vreemd genoeg in 1 keer weer op en beter als de eerste keer voor de verandering.

Ondertussen af en toe wat aan het dakje werken, de gleuven waren er wel ingeëtst, maar niet door en door, dus moest er een ruimertje aan te pas komen.
Gelukkig dacht ik, heb ik ze niet voor niets gekocht, maar 14 tegelijk ??



gleuvenruimen heeft weer een heel nieuw begrip gekregen zo
Maar als je klaar bent met ruimen van de gleuven kan je ook daadwerkelijk kijken of alles past



Val van de ene verbazing in de andere, het past in 1 keer.
Nadeel van de gleufjes die opgeruimd zijn, die zijn opeens wel erg groot geworden, maar dat is voor latere zorg, als het dak vast zit

Dakje er weer af en rap de randen definitief vastzetten.
Alles weer in de haakse hoek op het kartonnetje.
randen aan de binnenkant goed natmaken, paar flintertjes tin erin en poken maar met de stift.
Alles loopt vanzelf mooi uit, zo mooi dat ik er nog een paar keer met de bout overheen ging omdat het dan zo mooi glom.
Stom dus, de rand liet los en kreeg kieren waar een preiserlein zijn hand door kan steken.
Weer een wijze les, vast is vast en niet meer aankomen.
Dus maar weer opnieuw stellen in de haakse hoek, boutje erover heen, lichte druk op de 2 haaksliggende wanden geven, en het zat weer mooi recht.
even controleren met je nagelriem of de wanden aan de buitenkant goed aansluiten en niet uitsteken.
Want dat zou betekenen dat 1 van de wanden krom erin staat.
Was niet het geval dus gauw het dak erop



Alle lipjes drukte ik zo strak als mogelijk op het dak naar buiten, en niet naar binnen.
Als je het naar buiten drukt, kan je de dakrand van het dakje gebruiken om het dak strak aan te drukken op de kast.
Het dak moet aan de binnenkant gesoldeerd worden over de lengte om stevigheid te krijgen.
Ik had geen zin in blaren door het dakje vast te houden, dus heb ik de hoeken aan de buitenkant maar even vastgepikt, waarna het beesie op zijn rug kon

Dak ging weer op dezelfde manier, binnenkant lekker nat soppen, flintertjes erin en de stift er weer lekker over



met het potloodstiftje kon ik weer makkelijk in de hoekjes dus dat was rap gebeurt.
oke het ziet er niet uit alsof een pro het heeft gesoldeer, maar boeien, zie je later niets meer van, en het zit zo vast als een.....dak.

terug op zijn pootjes kunnen de lipjes afgeknipt worden en gevijld.
Nu bleek het nadeel van het ruimen van de gleufjes, of gleufjes, zeg maar kraters.
Zelfs met klodders soldeer was het niet meer dicht te krijgen, maar ik mocht niet klagen, ik wist dat er kleine etsfoutjes inzaten.
Gelukkig ben ik een Puttycowboy, heb nog net geen holster om met een tube Putty, maar her en der liggen de tubes voor het grijpen.



met het vingertje de putty erop, peuk pakken en het is al droog.
nog even flink schuren, oog langs de wanden of ze haaks waren, en zowaar, ik ben tevreden, en dat gebeurt niet gauw bij eigen bouwsels.
Gelukkig maar, styreen donder ik zo in de prullebak, maar zo'n kitje, dat doe je niet zo gauw.
Er waren hele kleine deukjes in het plaatwerk gekomen, maar die laat ik lekker zitten, lijkt net echt  ik hou zniet zo van te strakke en nette modellen.
het moet er wel uitzien alsof ze echt in 1900 gebouwd zijn.

Nog even een statie portret en dan naar de blog en naar bed.
Wil wel doorgaan maar het wordt laat, en er ligtnu echt een lastige klus, de ketel, maar daarover zeer binnenkort meer



het dak ziet er nog wat vlekkerig uit, maar geloof me, het is zo glad als een babykontje 

Als ik het werk zo bekijk blijf ik wel met een vraag zitten: ga ik daadwerkelijk het solderen een beetje onder de knie krijgen of passen de kitjes van Erwin gewoon zo goed
Een echte soldeercrack zal zich krom lachen bij het zien van de foto's maar zodra alles gelakt is en je ziet er niets meer van, en de onderdelen vliegen er bij de eerste noodstop niet tegen de frieslijsten, kan ik ermee leven....... ik zal blijven oefenene, want ik krijg er zowaar lol in

wordt wederom weer vervolgdt

[stig]

Dat Erwin erg veel tijd besteed aan de nauwkeurigheid van zijn kitjes, bleek echt wel op de cursusdag. Zelfs met zo'n piepklein pielemoosie wagonnetje! De veerpakketten, schitterend fijn gewoon. Niks geen gegoten resinzooi, maar mooi en slim gevouwen etswerk. Wat dacht je van de binnenzijde van de bak. Dat wordt meestal vergeten. En als je de kit snapt, is het fijn eraan werken. Je geen zorgen maken.

Je bak en braai voortgang ziet er heel herkenbaar uit. En door het te beschrijven help je vast nog wat mensen over de streep eraan te beginnen. Gewoon door het vanuit een niet professionele achtergrond het zichtbaar te maken. Ik krijg zowaar zin wat spullen af te maken en mijn zandstralertje te gebruiken. Want dat vergat ik altijd. Het opruimwerk na het solderen. Het solderen is leuk, met wat warmte plak je messing aan elkaar, maar o oh, wat een troep is het nu 1-2 jaar later. Had ik nou maar meteen opgeruimd... Enfin, misschien kan die badger nog wat betekenen...

Ben benieuwd hoe de ketel je nog voor uitdagingen gaat stellen.

[Marty]

Klopt Stig, ik ben ook mijn bed weer uit gekomen om het kappie onder de hete kraan te houden en er even goed met een sopje en tandenborstel over te raggen, was ik ff vergeten........... en ja, alles bleef zitten 
Zandstralen gaat zeker gebeuren, maar pas als ik naar de spuiter ga, al weet de spuiter nog van niks 
Mede door de ketel lag ik nog wakker, want het moet echt mooi rond worden, en een knik zit er zo in.
waarom maakte ze vroeger niet gewoon vierkante ketels  ??

Dat was ook mijn bedoeling Woudie van deze blog, om te laten zien, dat als het mij lukt, het iedereen moet lukken 

[ReesCees]

Ziet er fraai uit Marty.

Op Houten zag ik ooit een keer een grote stomer van Frits en ik moet zeggen dat messing bouw toch wel erg leuk is.

voor mij echter voorlopig niet.

Kees-Jan

[T.Spat]

Net het verhaal gelezen en ik ben al wat jaartjes bezig met
modelspoor maar  welhaast messingfoob kan nog net
een draadje aan een stukkie rails braden, maar jouw beschrijving
is zo helder dat ik er toch wel haast zin in zou krijgen, misschien
toch eens zo'n cursus volgen...

Mvg,

Tis

[JaJo]

Niet alleen je soldeerwerk is leuk om te zien, maar zeer zeker ook je schrijfstijl nodigt uit om weer te gaan bakken en braden!

Groet Jaap

[Marc tramt]

Helemaal mee eens Jaap! En zo'n Backertje blijft toch ook wel erg leuk om eens in model te hebben. Ik wordt altijd héél hebberig van dit soort draadjes.

[Rick]

Zo onderbreek je de capitulaire werking, of hoe dat heten mag....

Ook al is modelbouw soms een slagveld, capillaire is hier het juiste woord.

[Lvdwerf]

Ik ben na een workshop van erwin werps ook verslaafd geraakt aan messing. Ben nu bezig met mijn tweede rijtuig in N en er moeten er nog 3 volgen.
En wat betreft de vierkante ketels, 't zal wel iets te maken hebben met druk.
Ik vraag me af wat je in N-spoor als aandrijving zou kunnen misbruiken voor een backertje. foei lennert eerst je andere projecten afmaken

[Marty]

Ook al is modelbouw soms een slagveld, capillaire is hier het juiste woord.

ik had al zo'n vermoede dat ik meer richtig RISK zat dan de onwetende loop van vocht 

Dank je Jaap, oor het compliment.
Ben de hele ochtend al aan het rollen met bezemstelen en houten kwasten om de ketel rond te krijgen, maar tot nu toe zonder resultaat.
ik durf dat ding nog niet rond een bezemsteel te spannen en dan te verwarmen, dat werkt met styreen, maar weet niet of dat met messing lukt.
En ik ben als de dood voor de grote knik, nu zit er een heel klein knikje in, maar ja.
Misschien moet ik hem maar gewoon aan het begin vastpikken en dan voorzichtig mm voor mm vast solderen en nathouden.
Eerst maar even met dochterlein een stukkie fietsen, voor ik op een kluizenaar ga lijken  maar daarna, rap weer verder.
Vannacht nog met de lope mijn boekje "stoomtrams op oude ansichtkaarten" door lopen speuren en ben weer wat wijzer geworden over details.
Nu even wachten tot Erwin klaar is met klussen vandaag, en dan krijg ik nog wat foto's van de dakopbouw.
Daar komt de condesatorbuizensysteem op, maar er is niet te zien wat buis is en wat boom.
Het wordt echt een poepie, de tweede ligt reeds al op me te wachten 


JAaaaaa moppie, ik kom er aan, pak je fietsje maar vast.......................

[stig]

Marty, probeer eens messing te rollen op een stuk roofmate. Over de bovenkant rol je dan een dunne as of pen.

[TonM]

Ben de hele ochtend al aan het rollen met bezemstelen en houten kwasten om de ketel rond te krijgen, maar tot nu toe zonder resultaat.
ik durf dat ding nog niet rond een bezemsteel te spannen en dan te verwarmen, dat werkt met styreen, maar weet niet of dat met messing lukt.

Ook in mijn ervaring is messing niet altijd even buigzaam. Maar je kan het "soepeler"maken:
Pak het plaatje dat rond moet worden vast met een pincet of tang, maar wel eentje die thermisch geïsoleerd is (beter voor je vingers). Neem dan die grote gasbrander die ik op de foto zag staan en verhit het stuk messing totdat het roodgloeiend wordt. Je moet het echt zien gloeien. Daarna rustig laten afkoelen. Het hele proces twee of drie keer herhalen en daarna is het messing een stuk zachter en mooi buigzaam. Het wordt op die manier wel dof, maar dat dat is met een schuurpotlood of een schuurblokje ook weer een heel eind op te knappen. En ik ga er vanuit dat je het model uiteindelijk toch wilt schilderen.
Maak alleen niet de fout dat je het hete messing in een bak water stopt om het afkoelen te versnellen, want dan wordt het juist harder in plaats van zachter. Gewoon rustig in de lucht laten afkoelen.

Lijkt allemaal misschien een beetje spannend, maar ik heb het al een aantal keren zo gedaan en bij mij werkt het goed.

TonM

[Marty]

Dank je Tom, het grappige is, dat ik dat vanmiddag gedaan heb tot ie lekker dof rood oxide was, toen ging de telefoon, dus kon het rustig afkoelen, en voila ging zo om een kwaststeel heen
er bleef toch een kleine knik in door de vele gaatjes voor de dom ed exact in het midden zit op de plek waar de meeste spanning komt met rondbuigen.
Ben nu de kap aan het afmaken met alle kleine appendages zoals krijksteunen, lijnhouders en lampijzers, en dat valt niet mee met dioe kolenschoppen.
Als keeper heb ik altijd voordeel gehad aan die grote handen, moar nu hek ik er aaallleeeen moar laas vaan ( das plaat Utregs   )

[t.koopmans]

Met tig jaar ervaring met dit soort methodes wil ik toch wel waarschuwen dat tijdens het verwarmen messing ontzinkt, het verdampt eruit. Als je dus te lang bezig bent houd je roodkoper over met een aantal details van het etswerk weg en een plaatje zo slap als een vaatdoek.
Mvrgr
Koopmans

[Marty]

Na een dagje realtief soldeer rust ben ik de zondag maar weer aan de slag gegaan.Gisteren fietste ik met dochterlief op de Lekdijk van IJsselstein richting Lopik, en kijkend over de uiterwaarden had ik opslag zin om weer wat aan graszaaien te doen op de baan.
Thuisgekomen had ik dus mooi nog een uurtje voor ik weer aan de kokkerel mocht om wat te Silfloriseren ( ok het is mininatur, maar niemand die het verschil ziet  )



Het beginstukje voor het eerste weilandje is gemaakt, en hier en daar wat struikjes geplaatst.
op de achtergrond de opslagschuur van de nog te bouwen de pannen en tegelfabriek in aanbouw.

Ondertussen was ik de tip van Stig aan het uitproberen maar verder als onderstaand plaatje kwam ik niet.
het plaatwerk van de ketel wou maar niet rond worden zonder een onoogelijke knik.

.

Ik kreeg die middag een mailtje van Erwin die de blog gelezen had en nog even fijntjes wist te vertellen,  dat ik wel wat kon verprutsen, er waren nog reserve keteldingesen aanwezig.
Dus dan moest het maar, hup de brander erop, even onderbroken door telefoontje gelukkig, want ik ben ongedurig en had zeker dat ding met de hand beetgepakt om te buigen, buigen als het messing heet is, nietwaar ?? 
nog een keer stoken, voorzichtig beetpakken met tang, en ja met vingers, even bijten maar, het was voor een goede zaak.
Om een grote penseel gebogen en het bleef rond staan, joegee.



Maar nu?? hoe begin je, in het midden?? of aan de rand??
Ik besloot aan de rand, mocht het plaatje te lang zijn schuift het weg onder de vloerplaat, is het te kort zie je het aan de ene kant toch niet, zit geen deuropening.
Als ik in het midden begin heb je kans dat ie ij de deuropening te kort is, en dan zie je later een vette kier door de deuropening. vandaar de keuze.
De hoeken vastgepikt, en toen had ik geen zin meer 



Toch kon ik niet stoppen en wou nog wat appendages doen op de kap.
Ben begonnen bij de windplaten op het dak, simpel klusje.
Buigen op de naad in een platte bankschroef, in de gaatjes steken en aan de binnekant op het dak langssolderen, een scheet duurt langer.

Toen even "snel "de krijksteunen erop....yeah right.
Tjiezzz wat zijn die dingen klein, en dan zitten er ook nog 3 !!! vouwnaden in.
Eerst was ik nog laggerig dat er 12 steunen op de fret zitten, terwijl je er maar 4 nodig hebt, nou ik kan jullie vertellen, ze zitten erop, maar ik heb geen reserve meer, tenzij ik een uurtje met mijn knieen over de vloer zwalk

ZO KLEIN ZIJN ZE :



 1 ongebogen en 1 gebogen

proberen voor te vertinnen zonder dat je pincet vastsoldeert , sap erop, proberen met mijn lijnkerhand niet zo te trillen en hupsakee, stok erop.
na een paar pogingen zaten ze er naar min of meer tevredenheid op.
Wel nadat ik de zwarte prut had weggeveegd, kon ik gelijk sjekken of ze wel echt vastzaten
Het moet namelijk wel Marty-Proof zijn, aangezien ik niet te voorzichtig met mijn eigen materieel omga, hadden ze maar geen trein moeten worden 



Beetje onscherpe foto maar het moest even uit de losse pols, en alle genomen foto's in deze blog zijn genomen met een simpele camera van mijn telefoon.
Die zaten erop.
Mochten andere mensne nog aan een backertje beginnen; bij het aanbrengen van de appendages, doe de buffers als laatste. Als de buffers er eenmaal opzitten is het bijna onmogelijk om je kap vlak op zijn kop te zetten om daarop te solderen.
Daar kwam ik dus achter toen de steunen voor de lampen erop moesten....en die waren nog 3 keer kleiner dan de kriksteunen....slik.....
Ik dacht toedeledokie, ik ga Tatort kijken......

Volgende ochtend moesten die ijzers er nog op, maar hoe ik het ook probeerde, mijn pincet zat vaster gesoldeerd op de kap dan een ijzer steuntje van pak hem beet 1,2 mm.
Da ging nie goe komen, en dan ga je denken, koffie drinken, denken, en maar wat proberen. en weer denken; wat hout iets kleins vast maar is tin-ongevoelig.....hout,, maar ja wat voor hout
Ik heb een sateprikker gepakt en in de punt een sneetje gezet om de punt iets te splijten, niet te ver, ze moeten nog wat kunnen klemmen.
met wat gevloek en gezweet het uitsteekfrutselte in die punt duwen tot het klemt, al heb ik maar een mm of 0.8, maar het bleef zitten.
gauw sap op de kap, onder het raampje, stokkie erop leggen met dat puntje, het stoken en na 2 seconde sissen stokje wegtrekken.
En warempel, het steuntje bleef zitten.
Nummer 2 idem, maar nu dhet steuntje een kwartslag gedraaid zodat ik het stokje tegen het eerste steuntje kon houden zodat beide seunen op 1 lijn zaten........sis en vast.
Al zeg ik het zelf, een klien briljantje van een oplossing vond ik zelf, al zal het al duizende keren zo gedaan zijn, maar dat kon me even niet schelen, ik had iets uitgevonden op zeer kleine onderdelen vast te houden 

Helaas de foto's hiervan zijn mislukt, en als jet het niet erg vind, ga het niet meer lossolderen
kap was klaar op de buizen op het dak en de 2 lampen na, mar die moeten er pas op na het spuitwerk.
tijd voor de kap om even lekker te badderen om alles troep eraf te wassen, want het leek wel of het 2 weken op bivak in Noorwegen was geweest'



na drogen en nog wat gekietel met het glasvezelpotlood was de kap statieportretwaardig



Volgens de tekening de achterkant, maar het ligt er maar aan welke kant ie oprijd 

en de voorkant:

.

niet slecht voor een amateurtje, al zeg ik het zelf heel bescheiden 

Tja, de ketel lag er nog zoals gisteren, beetje vastgepikt, maar voor de rest zag het eruit als een ontplofte soepkip.
Gewoon maar beginnen en zien wat de plaat doet.
Strak op de plaat leggen en mm voor mm maar vastsolderen.
dotje tin in het nat en hitte erbij, en dat ging rap



Niet eerst de ene kant helemaal doen, en dan de andere kant, want dan staat er teveel spaning op, hoe ik dat weet gewoon een gokkie 
Zolang de kopse kanten goed op de plaat trespa wordet gedruktmet je pikk de vleorplaat vasthouden, tussen je wijsvinger en duin iets van een staaf om de ketelplaat tegen het trespa te houden en stoken met de andere hand.
Had ik me daar zo druk over gemaakt?? laat maar komen die ketels 

na 4 minuten lag de ketel erzo bij:





en nog een foto zover nu den Backer is, na goed 2 dagen soldeerplezier



Nu even pauze en dan gaan ik de ketel afmaken, maar dat wordt nog een gepuzzel, want de kitjes passen als een tierelier, maar sommige tekeningen .....tsjaa 

Wel grappig dat ik tot voor een week geleden helemaal gek was van racen, al vanaf ik als klein jochie op Zandvoort naar die zwarte John Player Specials keek van Andretti, en een broertje dood had aan solderen van een kitje.
En nu zit ik op een racezondag de hele dag te solderen en maar met een kwart oog de tv in de gaten hou  hoe kan je leven in zo'n korte tijd een ommekeer krijgen.
Maar ik ga nu toch ff de race afkijken..................

wordt ..... ach lijkt me logisch........