Rail Magazine 237 - september 2006

[Floris Dilz]

Ik geloof dat een introductie van het blad Rail magazine niet echt nodig is, laat ik het er dus bij houden dat dit het blad met de vroegah oh zo sjieke donkerblauwe voorkant is, dat er nu in cargorood wat sjofeltjes uitziet, maar das mijn mening...

Hij lag al een tijdje geleden op de mat, maar hier dan toch de geheel ongekleurde en van persoonlijke voorkeuren vrije bespreking van RM 237.

De cover wordt deze maal ontsierd door een eng gestroomlijnd en bovenal modern rood/wit apparaat dat de oplettende aanschouwer zal herkennen als een van die nieuwe Arriva-bakken die de ook al lelijke wadlopers zullen vervangen.
Na het gebruikelijke railnieuws volgt een artikel over het goederenvervoer in Ede, alwaar wissellaadbakken en opleggers per platte wagen vertrekken richting Brescia. Een te hoog particulieredieselsmetfellekleurtjesgehalte deed mij doorbladeren.

Hierna volgt het tweede deel van een reeds in het vorige nummer ingezette reeks over de geschiedenis van de Hofpleinlijn en de Zoetermeerlijn. In dit tweede deel wordt de geschiedenis van de zoetermeerlijn besproken, waarbij men er zelfs in geslaagd is eenderde van de materieelfoto's sprintervrij te houden, een prestatie die ik als niet-sprinterliefhebber zeer kon waarderen.

Daarna is het echter weer uit met de pret, want er volgt een ellenlang artikel over de Vossloh-locs die in allerlei enge zuurstokkleurtjes hier te lande de spoorstaven ontsieren. Als klap op de vuurpijl is men ook nog op bezoek geweest bij de fabriek, waar G2000'en en andere griezels als foetus werden vastgelegd. bladerdeblader.

Het bladeren loont, want de dieselgriezels worden opgevolgd door iets wat ook diesel slurpte, maar er aanmerkelijk beter uitziet: de DE4, of wat er van over is. Door onder andere Bernd-Jan Kraan, die dat altijd zo levendig kan, wordt de licht avontuurlijke thuisreis van de overgebleven TEE-rijtuigen uit Duitsland beschreven, gegarneerd met de nodige foto's. Kwaliteitsvermaak.

Daarna nog een uitstapje naar de Botlek, waar de recente geschiedenis van de plaatselijke spooraansluitingen aan bod komt, en we komen in het echt interessante stuk: de modelspoorhelft.

Die begint meteen goed met de schitterende live steam-1700 in spoor 1 van Ad Oudes. Ook ditmaal wordt het artikel opgesierd door 2 fraaie aquarellen die vrij effectief bewijzen dat de auteur niet alleen een begenadigd modelbouwer is.
Bepaald geen laagdrempelig knutselwerk allemaal, maar sommige dingen moet je gewoon bekijken en ervan genieten zonder het meteen na te willen doen.

Om wel na te doen zijn Len's oefeningen met de airbrush. In dit eerste deel van een serie over airbrushen voor modelspoorders legt Len de Vries ons op zijn welbekende manier uit wat de zin is van een airbrush, hoe het ding werkt en hoe je m moet onderhouden. Verder veel ervaringsfeitjes waar je ook zelf ooit wel achterkomt, maar dan pas NA het vernaggelen van een model... Ik heb op dit forum alweer diverse draadjes vol airbrush-angst en rampverhalen voorbij zien komen dus een zekere behoefte aan een artikel als dit bestond er wel. Ik wil het iedereen die met spuiten wil beginnen dan ook aanraden het eens te lezen, want het is mijns inziens gewoon verplichte kost!

[Chris]

Fraai, ik ga em eens halen in de winkel. 

[Harry]

Ik heb hem maandag ook opgehaald.
Op mijn laatste vakantiedag, semi-sjaggie omdat ik de dag erna weer moest werken, stond ik bij de boekhandel. Mooi aan het kijken (met mijn handen ) naar bladen en bladeren.
Kom ik een artikel tegen over de Schaal I lok.
Dat artikel heeft mij doen besluiten om hem aan te schaffen.
Mooi artikel, echt een stukje vakmanschap.
Nog geen spijt van gehad om het blad mee te nemen.

Ook het artikel over de airbrush is m.i. goed geschreven.
Volgende maand schaf ik hem ook maar aan.
Als ik er dan aan toe ben, kan ik nalezen hoe ik het materiaal moet onderhouden en misbruiken.
Op het werk zal ik het voorste gedeelte wel een keer lezen (als het regent).

Groeten Harry.

[Thom]

Ik geloof dat een introductie van het blad Rail magazine niet echt nodig is, laat ik het er dus bij houden dat dit het blad met de vroegah oh zo sjieke donkerblauwe voorkant is, dat er nu in cargorood wat sjofeltjes uitziet, maar das mijn mening...

Hij lag al een tijdje geleden op de mat, maar hier dan toch de geheel ongekleurde en van persoonlijke voorkeuren vrije bespreking van RM 237.

De cover wordt deze maal ontsierd door een eng gestroomlijnd en bovenal modern rood/wit apparaat dat de oplettende aanschouwer zal herkennen als een van die nieuwe Arriva-bakken die de ook al lelijke wadlopers zullen vervangen.

Jij vind hem ontsieren, een ander sieren, en voor de 3e is het gewoon nieuws...

Na het gebruikelijke railnieuws volgt een artikel over het goederenvervoer in Ede, alwaar wissellaadbakken en opleggers per platte wagen vertrekken richting Brescia. Een te hoog particulieredieselsmetfellekleurtjesgehalte deed mij doorbladeren.
[KNIP]
Daarna is het echter weer uit met de pret, want er volgt een ellenlang artikel over de Vossloh-locs die in allerlei enge zuurstokkleurtjes hier te lande de spoorstaven ontsieren. Als klap op de vuurpijl is men ook nog op bezoek geweest bij de fabriek, waar G2000'en en andere griezels als foetus werden vastgelegd. bladerdeblader.

Railmagazine is een breed blad wat Groot en modelspoor beschrijft,
toen en nu...

Kennelijk vind je het hedendaagse materieel niet zo intressant en mooi,
maar met deze reactie doe je de artikelen wel wat af...

Het Vossloh is uitgebreid en gedetailleerd, en men heeft zich er echt in verdiept om een correct verhaal te schrijven.
Een bezoek aan een fabriek werkt alleen maar aan de correctheid mee en geeft weer dat een auteur er grondig mee bezig geweest is...
Dat het onderwerp je niet aanspreekt doet niks af aan eht artikel.

Daarnaast weegt het Vossloh artikel van hedendage mooi af tegen de Hofpleinlijn en TEE van toen.
Een mooie verdeling van intresses in mijn ogen en daarom vind ik het jamemr dat je reactie op het vosloh artikel dat wat te kort  doet.

Het bladeren loont, want de dieselgriezels worden opgevolgd door iets wat ook diesel slurpte, maar er aanmerkelijk beter uitziet: de DE4, of wat er van over is. Door onder andere Bernd-Jan Kraan, die dat altijd zo levendig kan, wordt de licht avontuurlijke thuisreis van de overgebleven TEE-rijtuigen uit Duitsland beschreven, gegarneerd met de nodige foto's. Kwaliteitsvermaak.

Is inderdaad een beelden verhaal, leuk om te lezen.

[Marijn]

Zucht..

*BLAAT*

[stig]

Thom, je hebt het niet helemaal begrepen geloof ik. Bekijk Floris zijn profiel eens een klik op de meest recente berichten van dat lid... Dan zie je een trend denk ik. Iets wat velen al lang weten en ook waarderen in Floris. (ja, die zijn er ook )

[Thom]

Thom, je hebt het niet helemaal begrepen geloof ik. Bekijk Floris zijn profiel eens een klik op de meest recente berichten van dat lid... Dan zie je een trend denk ik. Iets wat velen al lang weten en ook waarderen in Floris. (ja, die zijn er ook )

Dan mag je me even uitleggen wat je bedoelt...
Want zal allemaal wel mischien, maar ik zie hier nergens een specifieke uitleg van hoe of wat met deze topic, en ik ga niet honderdduizend berichten daarvoor afzoeken...

Ben de beroerdste niet, maar snap gewoon ff niet waar je heen wilt 

[Hans Reints]

"Oblectief" komt zeker in jou woordenboek niet voor? Bij deze bespreking komt jou persoonlijke voorkeur wel heel erg duidelijk naar voren, en dat is nu net niet de bedoeling van een boek/magazine bespreking! Hoe het wel moet? zie de bespreking in het draadje over het Belgische modelspoormagazine.
Je "profiel"heeft hier duidelijk niets mee te maken je dient hier een groter belang als dat van je zelf.

Denk daar eens an als je de volgende bespreking op papier zet.

Groetjes,

SK

[Klaas Zondervan]

De cover wordt deze maal ontsierd door een eng gestroomlijnd en bovenal modern rood/wit apparaat dat de oplettende aanschouwer zal herkennen als een van die nieuwe Arriva-bakken die de ook al lelijke wadlopers zullen vervangen.

Gestroomlijnd is niet eng en mooi rood is niet lelijk. Ik vind die bakken best mooi, zolang je er van de zijkant tegenaan kijkt. Wat ik ronduit lelijk vind is het dak. Tegenwoordig lijkt het bij nieuw materieel een trend te zijn om het dak uit te voeren als een soort loopgraaf waar allerlei hulpapparatuur in is gekwakt. Het zal wel nuttig zijn voor de bereikbaarheid bij onderhoud, maar fraai is anders.
Wat dat betreft gaan we terug naar de tijd van de stoomloc. Daar stond ook de hele machinerie buiten, met allerlei hulpapparaten zoals luchtpomp en waterpomp aan de buitenkant aangehangen.  Over ontsierend gesproken.

[V200-G2000]

Hij lag al een tijdje geleden op de mat, maar hier dan toch de geheel ongekleurde en van persoonlijke voorkeuren vrije bespreking van RM 237.

Dit is dus duidelijk niet een 'geheel ongekleurde en van persoonelijke voorkeuren vrije bespreking'. Zoals bovenstaande berichten ook al weergeven, is dit niet een bespreking van een blad. Een bespreking van een blad dient objectief te zijn, waarbij je wel kritiek mag leveren, maar niet op basis van je eigen voorkeuren. Je doet hier dus geheel afbreuk aan het grootste deel van het grootspoor gedeelte. Hopelijk neem je deze tips ter harte en zal een volgende bespreking beter zijn.

Het Vossloh is uitgebreid en gedetailleerd, en men heeft zich er echt in verdiept om een correct verhaal te schrijven.
Een bezoek aan een fabriek werkt alleen maar aan de correctheid mee en geeft weer dat een auteur er grondig mee bezig geweest is...

Ondanks dat zitten er toch een paar fouten in het artikel en vind ik het persoonlijk toch niet zo goed geschreven, het leest soms moeilijk.

[Dirk J]

Heren Thom, Sobat Kras en V200,

De bespreking van Floris is beter dan jullie denken. Een kompas dat altijd het zuiden aanwijst is namelijk ook een betrouwbaar en goed bruikbaar kompas, je moet het alleen wel even weten om niet precies verkeerd uit te komen. (Voor wie niets met kompassen heeft: die dingen worden geacht het noorden aan te wijzen.)

Vandaar ook de tip van Stig om eens een paar berichten van Floris te lezen, om dat te begrijpen. En Thom, daarvoor hoef je geen 100.000 berichten af te zoeken, gewoon even kijken bij de auteur en dan zijn laatste paar berichten. Of kijk even op Floris z'n website, http://www.tkontjevandezalm.nl/

Als ik Klaas zijn bericht lees, denk ik dat hij het héél goed door heeft 

[marco]

Als je objectief een blad bespreekt zou ik me beperken tot het overnemen van de inhoudsopgave. De rest zal altijd een persoonlijk tintje hebben.

[Gert1]

(Voor wie niets met kompassen heeft: die dingen worden geacht het noorden aan te wijzen.)

En dat is ook alleen maar zo tot de volgende ompoling van het aardmagnetisch vlak...   

@Marco: een droge opsomming van alleen de inhoud lijkt me niet zo zinvol. Daarvoor kun je ook wel op de websites van de verschillende bladen terecht.

Ik heb me wel vermaakt met Floris' bespreking.

mvg,
Gert

[Rene_H]

Aai,  bespeur ik nu een vleugje vriendjes politiek....
Met andere woorden, de één kan bij de andere op zijn bord sch**ten en dan is het nog goed. En de ander wordt afbrandt.... :-|

Ik hoop het toch niet...

Persoonlijk begrijp ik Thom's reactie heel goed.
Lachen, grappige opmerkingen, kortom humor, dat hoort er gewoon bij..... dat moet ook gewoon kunnen.
Maar waar serieus gereageerd moet worden, dan moet dat ook gewoon gebeuren.
En je ziet wat er dan van komt. Maar wanneer moet er nu serieus gereageerd worden en wie bepaald dat.

Persoonlijk, vond ik de bespreking best grappig, maar het is wel op het randje....en ik had ook niks anders verwacht, dat het een gezellige discussie gaat worden van verschillende meningen.
Wat ik persoonlijk ook altijd weer erg leuk vindt.

Nou ja, misschien is het een idee dat 2 of 3 mensen een blad beoordeeld.
Probleem opgelost, ieder bekijkt het dan vanuit zijn visie.


Groetjes,


René

[Klaas Zondervan]

Als ik Klaas zijn bericht lees, denk ik dat hij het héél goed door heeft 

Precies, je moet Floris gewoon met gelijke munt terugbetalen. 
Daarbij komt, als Floris een negatief oordeel geeft vanuit zijn visie, dan kan dat bij een ander juist de belangstelling wekken. B.v. bij het Vossloh artikel. Floris heeft niks met die dingen, maar iemand die zijn recensie leest kan denken: hé, staat er iets in over Vossloh locs? Dat moet ik zien.
En zo komt alles toch nog goed.