De filosofie achter je baan

[Tomasso]

Ja hoor, heb nog geen baan (wel werk ) maar ben bezig om iets te ontwikkelen (ben zelf ook ontwikkeld ).

Vroegah, toen de lucht nog blauw was en sex nog vies, toen werkten mijn ouders bij de NS. Vanaf mijn 6e jaar reisde ik voor het eerst alleen met de trein van Veenendaal waar mijn ouders wonen naar Sliedrecht waar mijn opa en oma wonen. Na uitgebreide instructies van mijn vader aan de desbetreffende conducteur kwam ik met een beetje hulp heelhuids aan via een overstap in Utrecht en Geldermalsen in Sliedrecht waar mijn opa en oma mij opwachtten. Na deze eerste keer zijn er nog vele gevolgd en ik heb altijd intens genoten van het reizen per trein. Daarnaast voelde ik me natuurlijk ongelofelijk stoer, dus gewapend met een weekendtas en mijn 2 knuffels bestaande uit een lappenkonijn en een felgroene hond ben ik zo stad en land afgereisd. Eerst onder begeleiding van de conducteur die natuurlijk net deed alsof ik het helemaal alleen deed en daarna steeds zelfstandiger. De reizen naar mijn opa en oma zijn toch favoriet, want ik breng daar tot op de dag van vandaag graag mijn tijd door.

Van mijn opa heb ik de fascinatie voor stoom gekregen. Mijn opa werkte destijds op een scheepswerf in Sliedrecht genaamd Van Zanten. Als klein jochie liep ik vaak over de werf en Van Zanten zelf vond het altijd wel grappig dat er zo'n klein jochie tussen al dat harde werkvolk liep. Die stopte me af en toe een koekje toe en liet me verder lekker rondlopen. De werf was niet bijzonder groot, maar het was wel een hele specialistische werf, aangezien ze veel drijvende bokken repareerden die nog aangedreven werden door stoommachines. Het was altijd een enorm imposant gebeuren als de baanhoekbrug weer eens open ging om zo'n gigantische bok door te laten. Overal op de werf lagen vlampijpen en klonken er geluiden van bijvoorbeeld een ketel die werd schoongebikt van puimsteen. De geur van olie hing overal en alles was vettig en smoezelig. Mijn opa wekte beneden aan de dijk in een eenvoudig getimmerd houten schuurtje waar je door de gaten naar buiten kon kijken. Daar stond een mooie draaibank en allerlei andere apparatuur en werden mijns inziens de mooiste dingen 'geboren' geboren uit klompen staal. Wat ik nog extra leuk vond was dat mijn oma 's avonds samen met mijn opa nog een keer terug gingen om de kantine schoon te maken. Daar stond een machine waar chocolademelk en soep uit kwamen en dat was dan altijd het gezelligste deel van de avond naast het samen over de dijk fietsen.

Wat heeft dit nou met alles te maken zal je denken? Eigenlijk is het een combinatie van factoren. Het spoor is mij met de paplepel ingegoten en de tijd waarin ik met de trein ging had ik nog een beetje het idee dat het de rust uitstraalde van vervlogen tijden. Met een plan u over een ongeëlectrificeerde lijn was als het ware een reisje terug in de tijd. Ook was de vercommercialisering nog niet toegeslagen en was de sfeer heel anders als nu. Daarnaast zag ik bij mij opa de mannen op de werf en dat waren echt nog van die ambachtelijke arbeiders, met kolenschoppen van handen die helemaal vereelt waren en wwar iedereen blootstond aan alle grillen van de natuur op die kleine werf. De geur van stoom, kolen en hete olie is me altijd bijgebleven en vind ik lekkerder ruiken dan welke parfum ook (dat het nog niet gebotteld is, is me echt een raadsel)! Hoe dan ook, de fascinatie voor schepen is er nooit gekomen, maar de fascinatie voor die grote stoomlocomotieven met alles wat zucht en steunt, sist en piept en tikt en slaat (zoals die mooie exhaustslagen) is alleen maar gegroeid met de jaren.

Wat nog meespeelt is dit. Mijn opa had ook allemaal spul van Lima wat toendertijd werd verkocht door de Hema. Op zolder werd speciaal voor mij een mooie baan gemaakt met materialen die overal vandaan kwamen. Zo werden van melkpakken dijken gemaakt en werd er niet gedaan aan begrassing, de dijk werd gewoon groen geverfd en in de natte verf werd toen iets groenigs gestrooid wat moest doorgaan voor gras en wat ook in de modelbouwzaak werd verkocht, namelijk gekleurde fijne houtsnippertjes die je in allerlei kleuren kon kopen. Ondanks dat het heel goedkoop was en het baanplan onrealistisch was, is het mijn opa toch gelukt om een heel mooi typisch Hollands landschapje neer te zetten. De Lima treinen waren toen natuurlijk helemaal te gek en als je door de catalogi bladerde dan zag je de mooiste banen, met kinderen die van die lichtjes/sterretjes in de ogen hadden net zoals de verlichting van de locomotieven in de folder. Ik heb nooit meer mooiere catalogussen gezien als die van Lima. Toen ik zes werd kreeg ik dan ook mijn eerste eigen trein, een fleischmann startset met het bekende railovaal en de Anna met een platte wagen en een grolsch wagon. Het virus heeft me nooit meer losgelaten (hooguit een pauze toen er vrouwen in het spel kwamen ).

Mijn baan, tsja, mijn baan moet een ode worden aan een tijd die ik niet heb meegemaakt, waar arbeiders centraal stonden en zwoegende machines prominent aanwezig waren, waar een stuk van mijn verleden herleefd in de gebouwen die ik terug wil laten komen op de baan, zoals de kolenhandel van mijn overgrootvader, maar waar ook namen van mijn familie subtiel terugkomen in en op de scenery. Daarnaast wil ik niet het zoveelste baantje uit het verleden, maar iets wat mij terugvoert naar mooie herinneringen. Verder vind ik de treinen gewoon mooier en hou ik van de rust en de ruimte die die tijd uitstraalde. Eigenlijk ben ik gewoon te laat geboren...

Da's een beetje het verhaal.


Sent from my iPad using Tapatalk HD

[VFR]

Hallo allemaal,

Ja deze oproep kan ik toch echt niet laten liggen. De filosofie achter mijn baan, of te wel 'hoe is't allemaal zo gekomen?' Nou dat verhaal is gestart in de 60-er jaren (o jee, vorige eeuw, wat klinkt dat al oud zeg).

In mijn leven is een groot niet te vermijden spoorweggebeuren namelijk de 'Nederlandsche Tramweg Maatschappij (NTM). Ik ben geboren in Oudehaske in Friesland in de 60-er jaren. In die tijd kwam zo nu en dan een goederentrein door het dorpje (wel drie straten groot!) geschommeld. Veel fluitend, want het spoor lag pal langs de weg en er waren ook geen beveiligde spoorwegovergangen. Dit spoor was een overgebleven stuk van het stoomtramnet van de NTM. De NS dieselloc (volgens mij een sik, maar in mijn beleving als kleuter een heel groot monster) vervoerde goederenwagonnen van Heerenveen naar Lemmer. Erg indrukwekkend. In 1968 is deze lijn opgeheven.

Begin jaren 70 verhuisde het gezin naar Marum in Groningen. Het adres deed al iets vermoeden; de spoorstraat. En jawel hoor, zeker twee keer per dag kwam hier een NS goederentrein voorbij gereden. Vooral met goederen voor/van de Philipsfabriek in Drachten. Maar ook onderweg werd er her en der nog driftig gerangeerd met wagonnen. Aan het eind van de straat was een losstraat en even verderop zelfs nog een aansluiting van een landbouwcoöperatie. Interessant allemaal. We hebben veel gespeeld op en tussen de wagonnen. En als er gelost werd (veelal kunstmest) dan stonden we er met de neus bovenop. Trekkracht was meestal een bruine 2200. En u raad het al, deze spoorlijn Groningen-Drachten is ook een restant van het uitgebreide NTM-net. De lijn is in 1985 opgeheven.

Maar je groeit op, gaat studeren, moet in dienst, gaat weer studeren (nog geen langstudeerboete;-) en uiteindelijk dan toch werken. In Drachten in mijn geval. Dus verhuizen naar Drachten. Een huis op een steenworpsafstand van het busstation. Inderdaad, nu een busstation, vroeger het emplacement van de NTM met de centrale werkplaatsen.

Nog weer later verhuisd naar de stad Groningen. Ik kwam te wonen tussen het NS-(hoofd)station en het vroegere emplacement van de NTM Later nog eens verhuisd binnen de stad naar een buitenwijk. Enkele honderden meters vanaf mijn huis ligt nog een oude spoorbrug van de NTM over het 'Omgelegde Eelderdiep' (dit klinkt agressiever dan het is). Kortom, overal waar ik woon, kom ik de NTM tegen.

UIteraard vroeger ook het bekende boek van Tiedema en Buikstra gekocht over de NTM 'Friesland rond per tram'. Hierin staat ook een oorlogsverhaal van de broer van mijn opa (pake) die conducteur was bij de NTM.

Uiteindelijk heeft dit alles (en het opgroeien in Friesland aan het water) mij geinspireerd om een modelbaan te maken met veel water en veel landschap en o ja ook wat trein. Ik vind het landschap eigenlijk het belangrijkste. Nadruk zal liggen op goederenvervoer. Om de lokaalspoorsfeer te benadrukken wordt het smalspoor in H0, H0e in mijn geval. De lokaalspoorweg is gesitueerd op een waddeneiland. Hiervan worden alle landschappen uitgebeeld. Dus zowel de Waddenzee, de polderdijk, de polder, de hoger gelegen gebieden met de dorpen, het bos, de duinen het strand en uiteindelijk de Noordzee. Hiervoor heb je een hele hoop ruimte nodig en die heb ik gevonden door de modelbaan te verdelen over drie 'etages'. Er komt 40 cm tussenruimte tussen deze etages en via een ruime klimspiraal kom je van de één op de ander. Helaas is de kamer die ik hiervoor bedoeld had door omstandigheden weer in gebruik. Het is weer even wachten tot ie vrij komt. Ondertussen zijn de plannen voor een groot deel uitgewerkt op hoofdlijnen. Op dit moment ben ik de details aan het invullen. Een start met de aankoop van bouwpakketten enzo is gemaakt. Ik hoop echt dat dit niet blijft tot alleen een plan/idee, maar dat ik het ook echt allemaal kan realiseren.

We zullen zien......