bouw 5e klasse Waterstaatstation van YVTA Models

[sneek]

 
STATION VAN KARTON

DRONRIJP herleeft in H0 bij YVTA-Modelbouw.

Na een ontwikkeltijd van twee jaar verscheen dan eindelijk begin februari 2011 het eerste bouwpakket van een Nederlands station bij YVTA-Modelbouw, een nieuwe merknaam van de Treinenshop Heerenveen. Met Dronrijp in H0 en binnenkort ook in N is de keuze gemaakt voor een karakteristiek Nederlands stationstype: het zogenaamde Waterstaatstation der vijfde klasse. Voor de modelspoorders naar Nederlands voorbeeld een aanwinst in de steeds groeiende stroom scenery-artikelen. Het station is gefabriceerd uit lasergesneden karton.
Uw schrijver heeft mee mogen werken aan het ontstaan van deze bouwkit en was in de gelegenheid één van de eerste productiemodellen te bouwen.

Bouwset in detail.
Het model wordt voor YVTA geproduceerd bij onze zuiderburen, door de firma ClassiX van Train Technology die zijn sporen al ruimschoots heeft verdiend in het uitbrengen van ‘lasercut bouwsets. De bouwplaten worden geleverd in een stevige doos, waarop een foto van het gebouwde model de lust om met de bouw te beginnen alleen maar verhoogd.




Zodra de doos wordt geopend zie je de uitgebreide handleiding met een beschrijving van het grote voorbeeld en de verschillende gesneden vellen karton die samen uiteindelijk het station gaan vormen.




Dronrijp wordt overigens aangeboden in de uitvoering waarin het station tussen 1915 en 1973 aan de Staatslijn B Harlingen-Nieuweschans heeft gestaan, dus met verlengde zijvleugels en een verhoogde kap op de middenbeuk.

Wat ook positief opvalt, is het vel met 35 stationsnamen in de stijl zoals de NS die borden in de jaren ’50/ ’60 toepaste. Het staat de koper vrij om niet Dronrijp maar een andere ‘vijfdeklasser’na te bouwen. De Staatsspoor liet dit type gebouw langs vele lijnen bouwen en er kan dus ook rustig voor Markelo of Heerhugowaard worden gekozen. Door het combineren van bestaande naamborden kun je natuurlijk ook een fantasienaam creëren.




Het vel met kozijnen en deuren is in een blauwe kleur gehouden. Dit staat prima in het uiteindelijke resultaat, maar wie standgroene of grijze kozijnen wil doet er goed aan het vel met de airbrush lichtjes over te nevelen met verf op acrylbasis. Omwille van het materiaal en de fijnheid van kozijnen, moet je hier niet met een penseel in de weer gaan: dun nevelen en de deuren en kozijnen krijgen de gewenste kleur.



Verder treffen we in de doos een transparant vel aan met daarop de maten van de ruiten; deze kunnen straks eenvoudig worden losgesneden, maar laat ze voorlopig zitten tot je er aan toe bent.


De vellen met geveldelen hebben een witte kleur die de tint van pleisterwerk goed weergeeft. Waarom dan die bruine randen langs de snijnaden? Nou dat is een prettige bijkomstigheid van het lasersnijden. Er ontstaan brandsporen langs de gelaserde lijn, in vaktaal smook genoemd. Omdat deze randen straks rond gevelhoeken en zo voorkomen, zorgen ze voor een natuurlijk aandoende verwering van de gevels. Het productieproces zorgt dus eigenlijk meteen voor een bescheiden weathering van je toekomstige stationsgebouw.




Bouw.
Begin met het goed doorlezen van de handleiding. Nu ontdek je dat er naast de verwering nog een foefje is toegepast: het karton van gevels en kozijnen heeft aan de achterzijde een schutvel. Door deze zelfklevendheid is een minimaal gebruik van lijm nodig. Voor de delen die wel moeten worden verlijmd volstaat boekbinderslijm of een goede kwaliteit houtlijm. Daarnaast bestaat het overige gereedschap uit een set scalpels en wat afbreekmesjes.



De platen die het frame en de onderplaat gaan vormen bestaan uit stevig karton. Daarop wordt de ‘blauwe laag’ gekleefd met kozijnen en deuren. Daarop komt de buitengevel.
De bouwset wordt dus in drie lagen samengebouwd, waarna achter de ruiten het imitatie glas wordt aangebracht.
De verschillende onderdelen laten zich met een scalpel of afbreekmes eenvoudig op de bevestigingspunten uit de plaat lossnijden. De delen passen exact op elkaar en doordat ook de raamlatten in de kozijnen zelfklevend zijn, laat het glas zich er eenvoudig achter plakken zonder een druppel lijm die vlekken op de beglazing achterlaat.





Omdat een ‘exploded-view’ tekening niet in de handleiding is opgenomen, verdiend het aanbeveling eerst goed de foto’s te bestuderen van het echte station. Alleen daarmee is zekerheid te krijgen over de plaats van de verschillende gevels en deuren.
Over die deuren is ook nog wat bijzonders te melden; ze zijn beweegbaar en kunnen dus ook naar keuze open of gesloten worden ingebouwd.




Om de dubbele ramen van de verdieping komt een sierrand die op de buitengevel wordt gekleefd. Een leuk detail dat zeer kenmerkend was voor deze stationnetjes van Waterstaat-architect Van Brederode.




Zo worden ook de reliëfdelen op de hoeken van het middendeel simpelweg om de hoek gevouwen en op de buitenmuur gekleefd. De kleefkracht van deze delen is op termijn te zwak. Gelijk toch een dun filmpje lijm toevoegen voorkomt toekomstige problemen.



Als de gevels via de sandwichmethode zijn samengesteld en op hun plek gezet, ontstaat al snel een prachtig station. Door nokjes in de binnenmuren passen de gevels goed haaks op en in elkaar. Dakspanten zorgen voor extra stevigheid.
Zodra ook de zwarte dakpannen liggen, zien we een onvervalst Nederlands bouwwerk.
Zolang de handleiding wordt gevolgd kan er weinig mis gaan. Het gefrutsel zit nog even op het eind met de bouw van de dakgoten, vensterbanken en schoorstenen. Gewoon rustig doorgaan is hier het devies.

Een leuk detail van station Dronrijp was het balkon boven de wachtkamer op het dak van de korte zijvleugel. Hier droogde de vrouw van de stationschef de was. Het balkon werd betreden door uit het raam van het woongedeelte te stappen. YVTA heeft er voor gekozen dit balkon inclusief de staanders van de waslijnen na te maken. Uit een bijgeleverde plaat bruin karton ontstaat dit balkon als toefje op de taart.

Als laatste worden de naamborden en de bordjes ‘wachtkamer’ en ‘uitgang’ aangebracht. De plaats van aanbrengen is ook weer af te leiden aan de voorbeeldfoto’s.

Superen?
Wanneer de bouw nu tot een goed einde is gebracht staat er nu een station te wachten op een plekje op je baan. Naar het oude gezegde; “Wat Er Staat is Waterstaat” heb je een echte vijfdeklasser. De puristen onder de modelbouwers (en wie zijn dat niet tegenwoordig), kunnen nog even verder gaan met verfraaien. Wie al voor de bouw besluit vloeren en interieur aan te brengen kan zich uitleven in de inrichting van stationskantoor en chefswoning. Hetzelfde geldt voor het aanbrengen van verschillende interieurverlichtingen in het gebouw. Dit soort zaken moeten dus al tijdens de bouw worden aangebracht anders kom je er niet meer goed bij.

Andere suggesties om je station nog mooier te maken betreffen de plaatsing van lantaarns aan de gevel (in de nadagen waren dat TL-armaturen, daarvoor gas- en elektrische lantaarns) en reclameborden.

Passende stationsreclame is op internet te vinden en met een fotobewerkingsprogramma en een goede kleurenprinter op je PC te maken. Voor lampen en lantaarns zijn firma’s als Brawa en Viessmann de leveranciers met het grootste assortiment. Zonder bewoning kan het station ook niet: bij Preiser of Noch is wel een dame te vinden die op het balkon de was ophangt; die was zelf is gemakkelijk te knippen uit tissues. Aan de dakgoten horen nog vergaarbakken en regenpijpen. Deze zijn van messing te maken of te betrekken van bijvoorbeeld Auhagen.

Met wat creativiteit ontstaat zo een levendig station, waar de bouwer veel fantasie en modelbouwtalent in kwijt kan. Nu nog een mooi diesellijntje met een ronkend treinstelletje of een 3700 en we zijn weer terug in een tijd waarin geluk nog heel gewoon was.

Tot slot.
Samenvattend kan worden gesteld dat YVTA met deze eerste bouwkit een goed doordacht product in de markt heeft gezet waaraan menig modelspoorder naar Nederlands voorbeeld plezier kan beleven. Zowel voor de gevorderde ‘lasercut’bouwer als de beginner zal de bouwset geen moeilijkheden opleveren.
Deze Vijfdeklasser smaakt naar meer. Via dezelfde methode zou de productielijn kunnen worden uitgebreid met een station Vierde Klasse (zoals de oude gebouwen van Franeker, Wolvega, Veenwouden) en andere typisch Nederlandse gebouwen. De lasercut techniek staat daarbij toe dat er snel en in relatief kleine oplagen wordt geproduceerd. Het is een techniek waar wij modelspoorders ons voordeel mee doen en waarop door tal van sceneryfabrikanten in kleinserie maar ook door grote jongens als Busch, Noch en Faller handig wordt ingesprongen. YVTA kan met recht aan dat rijtje worden toegevoegd.



_{Feb 2011 Wim Hoekema}

[Marty]

hemmm, goed verslag, maar een beetje domper van eeneinde
Dat het scherp gelaserd is geloof ik wel, lelijk laseren is tegenwoordig moeilijker dan mooi laseren, en dat ehet uit zichzelf plakt prima, maar dat doe ik de hele dag al
Ik was juist benieuwd hoe de buiten hoeken eruit zagen na het samenlijmen van 2 muurdelen in een hoek van 90 graden.
Maar daar hou je helaas op, of komt er nog een deel 2 ?? want je laatste alinea zag er toch wel behoorlijk als een eindconclusie uit 

[sneek]

meer plaatjes heb ik niet gemaakt, je moet als bouwer ook zelf je oordeel kunnen vellen.
Als je zorgvuldig hebt gewerkt en de gevels goed haaks op de bodem zijn gepositioneerd vallen de lange zijgevels als het ware rond de kopgevels. Je ziet dan vrijwel geen naad op de hoeken van het gebouw.

grtz,
Wim

[sneek]

hier nog wat details mocht je regenpijpen en lampen willen gaan plaatsen;







grtz,

Wim

[Marty]

nou, dan ga ik maar op jou mooie blauwe ogen af , in de veronderstelling dat wat jij mooi vindt, ik ook 

[Noppie.]

[off topic]En mooie blauwe ogen heeft ie[off topic out]

@ Wim: peppie verslag.  Ik gok dat er nog wel wat foto`s van het geheel komen toch

Greetz,
Noppie.

[sneek]

foto's van het geheel zie je o.a. hier al:
http://forum.beneluxspoor.net/index.php/topic,28035.msg518904.html#msg518904

ik moet eerst een nieuw rolletje inleggen in de digitale camera  

[Edde]

@Wim,

Ziet er goed uit
Wat zijn de maten van het stationsgebouw?
En dan vooral de diepte,dus van straatzijde tot perronzijde.
bvd.

gr Ed.

[Marty]

Wim, als ik heel eerlijk ben....
Ik zie het als een volgend vergelijk,
karst verteld in 7 aleinea's over de wielen van zijn 3700, over hoe rond ze zijn, wat je ermee kan, hoe ze in het frame gaan, welke kleur ze hebben, hoe moo ze gemaakt zijn, om vervolgens in de laatste 2 zinnen de rest van de gehel bouw te beschrijven en zeggen, was een mooie kit, past prachtig, en dan verder geen foto's
Dat noem ik geen bouwverslag, dat is een reclame item, waar ik overigens geen moeite mee heb hoor
Je zegt, dat je na voltooinig nagenoeg geen geen naden ziet op de hoeken, maar als ik de foto's in je laatste link zie, dan zie ik naden en gleuven waar Kim Hollander jaloers op is.

tja 

[Remco.]

Weet iemand toevallig wat de grootste breedte en diepte ( Het 'grond' oppervlak zeg maar ) is van deze bouwdoos ?

Bij voorbaat dank,

Gr. Remco.

[Floris Dilz]

en komt er nog een keer een foto van het helemaal gebouwde ding? ik ben wel nieuwsgierig 

[sneek]

Weet iemand toevallig wat de grootste breedte en diepte ( Het 'grond' oppervlak zeg maar ) is van deze bouwdoos ?

Bij voorbaat dank,

Gr. Remco.

de bouwdoos zelf meet 32 x 23 cm, die past vast wel in een opbergvakje 

grondoppervlak van het station, want dat zal je bedoelen,  is lengte 22 cm (incl. zijvleugels) en grootste breedte middendeel 9 cm.

Ik heb 'm nog steeds niet afgebouwd, druk met andere dingen. Er staat geloof ik wel een stukje over in de Railmagazine.

[Remco.]

Ja idd, toen ik mijn eigen vraag terug las, zag ik al dat het niet echt duidelijk stond

Maar idd dat bedoelde ik dank je

Gr. Remco.