Communicatie met stoomlocs jaren zestig

[Ruud K]

Hallo spoorliefhebbers,

Kon een machinist op een stoomloc in de jaren zestig in contact komen met het seinhuispersoneel? Zo ja, hoe dan? Radiografisch, telefonisch, met een portafoon?

Groet,
Ruud

[JaJo]

Ik heb ze toen ik klein was  wel eens met rode vlaggen bezig gezien......

Groet Jaap

[Spoorrelais]

Vroeger stond er voor elk sein of seingroep een telefoon die automatisch uitkwam bij de seinhuiswachter die het sein bediende. Op emplacementen werd gebruik gemaakt van zogenaamde praatpalen

[Hans Reints]

Rammelen met de trekdraden van de op onveiligstaandepaal waar voor de lok gelopen was, wilde ook nog wel eens helpen (echt waar)
SK

[Wim Janse]

Sobat,

was dit nog communicatie met het seinhuispersoneel, of was dat meer een kwestie van
"ik wil door, dus ik doe 't zelf wel" ??

Wim

[guest7823]

Kon een machinist op een stoomloc in de jaren zestig in contact komen met het seinhuispersoneel? Zo ja, hoe dan? Radiografisch, telefonisch, met een portafoon?

In Nederland was dat nog al makkelijk: NIET 

Maar dat was meer omdat we na 1958 (de jaren vijftig) geen stoomloc's meer hadden 

Maar goed: Tot de komst van Telerail ging het in Nederland met telefoon(kasten) bij de seinen, geluidsseinen (zou ik moeten opzoeken, maar er waren officiele seinen om aan te geven dat een trein voor een rood tonend sein tot stilstand was gekomen) en op (grotere) emplacementen met praatpaal installaties. Verder waren er inderdaad nog een paar truccen zoals Sobat aangeeft. Inmiddels wordt Telerail volledig vervangen door GSM-R. Hoever dit is weet ik niet. Volgens mij zag ik laatst nog wel een bord wat een overgang van Telerailsectie aangaf, maar ik kan me vergissen

Op het emplacement in Hoorn heeft de SHM nog een werkende praatpaal installatie staan. Hiermee kan het seinhuis een of meerdere praatpalen bedienen of kan vanaf één praatpaal contact worden opgenomen met het seinhuis. Alle rangeerbewegingen bij de SHM worden (indien het seinhuis bemand is) vooraf gegaan door overleg en toestemming  tussen loc en seinhuis. Ik weet even niet uit mijn hoofd of we bij het inrijsein in Hoorn een telefoonkast hebben staan. Net zo min als ik weet of er bij de seinen in Wognum een telefoonkast aanwezig is. Zal ik de volgende keer eens op letten.

Met name tijdens de SHM evenementen in Hoorn wordt de praatpaal installatie intensief gebruikt.

Er waren vroeger wel beperkingen in het gebruik van de praatpaal installaties omdat dit op de grotere emplacementen (IJsselmonde e.d.) nogal wat (aanvullende) overlast voor de bewoners kon veroorzaken. Met name tijdens het nachtelijke rangeerwerkzaamheden. Hierbij moet je ook bedenken dat op rangeeremplacementen zuinig werd omgegaan met het plaatsen van seinen. Hierdoor bediende seinen vaak meerdere sporen. Het was dan van belang om te weten wie wat ging doen indien er meerdere loc's bezig waren om zo efficient mogelijk te kunnen werken.

[Hans Reints]

Sobat,

was dit nog communicatie met het seinhuispersoneel, of was dat meer een kwestie van
"ik wil door, dus ik doe 't zelf wel" ??

Wim

Dit was zeker wel een vorm van communicatie met het seinhuis. Het kon wel eens gebeuren dat het seinhuispersoneel een trein te lang voor de paal liet staan. Het trein personeel gaf dan uiting van zijn ongenoegen door even aan de trekdraden te rammelen. Mocht het seinhuis de trein even "vergeten"te zijn, dan werdt het op deze manier weer onder de aandacht gebracht.

[René 4312]

Ik heb ze toen ik klein was  wel eens met rode vlaggen bezig gezien......

Groet Jaap

Rode vlag: was dat niet het maakt niet uit hoe, maar stop zo snel mogelijk?

Mijn vader was in de begin jaren 80 groepsschef op de (oude) betuwelijn, Arnhem, Nijmegen de vork tot gorinchem. Ik ben toen diverse keren mee geweest om de kousje van de seinverlichting te vervangen of een nieuwe gasfles in een sein te hijsen als er 's avonds een "storing" was. Hij had toen al een "mobiele" telefoon, die kon je op de schakelkast van een overweg inpluggen, even aan de slinger draaien en je had kontakt met de VL. Dit ging bij de automatische overwegen tijdens het omschakelen van handbediening naar geautomatiseerd. Was wel een leuke tijd dat ik mee kon met dat soort dingen. En dan dat rangeerterrein in Elst, daar kon ik mij ook prima vermaken!

René

[DelticPower]

In de tijd van de armseinen werden ook geluidssignalen gegeven als een trein tot stilstand kwam voor een armsein.
Lang -kort-kort.  Dus trein = lang, staat (kort) stil (kort).
Groeten Jan

[Peter Kleton]

Hallo,
 In Hoek van Holland (Daar  in ieder geval ) hadden de rangeerders draagbare zend/ontvangers bij zich in 1961-62 .Dat waren zgn Stornofoons, genoemd naar de Deense fabrikant.
 Op de rangeerloks  serie  600 en 700  in Rotterdam Zuid Goederen hadden de machinisten op de lok een zend/ontvanger  voor verbinding met de heuvelpost 3.
 Hoe het toen een paar jaar ervoor  met stoomloks ging weet ik niet.
 Vr gr ,Peter .

[Hans Reints]

En dat was nou juist de vraag

[René]

Zwaaien is ook een vorm van contact maken.

[Peter Kleton]

 Je hebt gelijk, Sobat,dat was de vraag nou juist.
 Eigenlijk hadden de machinisten die personentreinen reden ,alleen eenrichtingsverkeer met de Sh wachters.
 Zij konden alleen de lok laten fluiten ,wat hier al gemeld is ,als ze voor de paal stonden b.v.
 Je had ook nog de rangeerders  voor de rangererende loks, die een rangeerhoorn hadden ,waarmee ze  seinen konden geven, en hand opzwaaien.
De laatste stoomloks reden in januri 1958, maar daarna ging het nog wel een poosje ook zo met de dieselloks .Praatpalen kwamen er in het begin van de jaren 50, toen de NX beveiliging werd ingevoerd, als eerste bij Den Bosch
   Vr gr, Peter

[Bart.v.Eldik]

De communicatie op baanvakken met lichtseinen gebeurde door telefoons die bij elk lidhtsein stond. Op baanvakken met de klassieke beveiliging (armseinen) gaf de machinist een fluitsein als hij voor het sein stond (Lang Kort Kort). De wachter op de post had een rode een gele en een groene vlag of lamp waarmee ook deze kleuren gegeven konden worden. Als een trein voor het sein stond en deze was niet te bedienen of de wachter had een melding voor de machinist dan zwaaide de wachter met de gele vlag hierop mocht de machinist het sein passeren, hierna toonde de wachter de rode vlag zodat de machinist wist tot hoever hij op mocht rijden. Had de wachter de machinist ingelicht en de trein mocht weer vertrekken dan toonde de wachter de groene vlag. Deze seingeving is in oude seinregelementen nog terug te vinden. Er was ook nog comunicatie die niet in het sein regelment stond maar toen bij ieder bekend was bv: als een trein een verkeerd frontsein voerde dan wees de wachter  naar zijn ogen, de machinist wist dan dat zijn frontsein een foutief seinbeeld gaf.

Bart

[Rudolfph]

In Duitsland bestonden ook nog de K-tafel (K-bord) en de L-tafel (L-bord). Seinhuiswachters konden met deze borden aan treinen een snelheidsadvies geven: met de K-tafel kon een trein opdragen worden om de kortst mogelijk rijtijd aan te houden, terwijl met de L-tafel juist opdracht werd gegeven om wat rustig aan te doen. Voorbeeld: een vertraagde D-trein, welke natuurlijk de kortst mogelijke rijtijd aanhoudt om de vertraging in te lopen, kan op deze manier verteld worden om, ondanks de vertraging, toch wat rustiger aan te doen, bijvoorbeeld vanwege een goederentrein voor hem op het traject. Diezelfde goederentrein kan dan met de K-tafel opgedragen worden om de kortste rijtijd aan te houden zodat de D-trein niet verder vertraagd wordt. Erg handig als die goederentrein om de een of andere reden niet aan de kant genomen kan worden.

En dan zijn er nog de lokale gebruiken, een voorbeeld is de Blockstelle Wasserscheide in Duitsland (welke lijn weet ik zo niet), waar de machinist van goederentreinen door middel van handgebaren aan de blokwachter duidelijk maakte of hij op het volgende station (15 minuten verder) water wilde nemen. Als er geen behoefte aan water was, dan reed de trein volgens dienstregeling verder, was er wel behoefte aan water, dan belde de blokwachter het betreffende station op zodat de goederentrein op het zijspoor binnengenomen kon worden en tijdens het waternemen dus niet het hoofdspoor bezet hield. Een en ander hing samen met de helling voor de Blockstelle, waardoor het watergebruik wel eens wat hoger was dan normaal.

In Duitsland zijn overigens ook nog stoomlocs uitgerust geweest met mobile communicatieapparatuur (Rangierfunk), geen idee of dat in andere landen ook nog gebeurd is.