Mijn dochter en ik durfden geen enkel woord met elkaar te wisselen...
Het is al gezegd, met de trein gaan mensen van heel verschillende pluimages mee; de één houdt van stilte en de ander van een goed gesprek, nog een ander houdt van dollen. Ik hou op z'n tijd van alle drie, al wordt het dollen met de leeftijd wat gematigder. Ik kan me wel aanpassen en schikken naar de omstandigheden.Het kan nog gekker. Met mijn dochter een dagje op en neer naar moeder/oma geweest. Oude Pekela - Lisse VV. Op de heenweg vier en een half uur op reis geweest, op de terugweg waren we in een bomvolle intercity gestapt. Op zoek naar een plekje in de 1e klas, vonden we alle coupé's bomvol, op een na... het was een stiltecoupé voor zes personen, waar één mevrouw pontificaal middenin zat met een laptop op haar schoot. Toen wij aanstalten maakten om binnen te gaan, keek ze heel boos en dreigend onze kant op, en wij lieten ons daardoor intimideren en zaten even later in de tweede klas. De conducteur kwam langs en zei dat we recht hadden om in de 1e klas coupé te gaan zitten. Zo gezegd zo gedaan. De enige mogelijkheid was dus om bij die mevrouw te gaan zitten. Haar eerste reactie was: zeg kunnen jullie niet ergens anders gaan zitten? Ik ben hier aan het werk! We zullen heel stil zijn, beloofde ik en ik voelde me een klein jochie bij een boze juf in de klas. Bah, wat een verwaande trut, dacht ik. Egoïstische madam, ze wilde niet dat ik op de middelste stoel tegenover haar ging zitten, omdat ze anders niet haar voeten op de bank kon leggen om de laptop beter te kunnen steun geven. Ik ging wel tegenover haar zitten en zei dat ik de conducteur erbij wilde gaan halen. Daarna was het de rest van de rit pijnlijk stil, hoewel... de dame zat zo driftig op de toetsen van de laptop te tikken (net als ik op dit moment, nu ik er aan terugdenk...) zodat er eigenlijk helemaal geen sprake was van stilte. Mijn dochter en ik durfden geen enkel woord met elkaar te wisselen... We waren blij dat we aan het eind van de rit verlost waren van deze kwelling. Achteraf hadden we beter in de tweede klas kunnen zitten, daar was het domweg veel gezelliger. Ik wou maar zeggen dat er soms één persoon roet in het eten kan gooien en het voor de ander ongeriefleijk kan maken. De trein, ik blijf het een noodzakelijk kwaad vinden. Maar goed dat ze rijden, dat wel, en als je mee reist, verstand richting nul en blik op oneindig, dan kom je er wel.
Beste Huub, ondanks het afkeurenwaardige gedrag van de beschreven dame moet me toch 1 ding van het hart, als groot fan en dagelijkse gebruiker van 1e klas stiltecoupe's............het is niet een kwestie van niet durven te praten, het is een kwestie van niet mogen praten.............het is een STILTEcoupe
@maasdam:fluisteren...........en dus niet praten op normaal conversatie niveau, nou snap ik hier de NS niet want er staat toch duidelijk "stilte/silence" en fluisteren hoort daar toch echt niet bij, sterker nog, het lokt weer allerlei onduidelijkheden, discussies en irritaties uit.........laat de regel gewoon zijn zoals het icoontje vermeldt en zoals de tekst op de ramen luidt: STILTE@bert van gelder: geen luidruchtig lawaai geldt voor de gehele trein
Als iemand wegens te weinig zitplaatsen toch 'gedwongen' met een medereiziger in een stiltezone zit, dient hij vanzelfsprekend hiermee rekening te houden.
Tinus, het idee an sich vind ik ook beroerd, er lijkt me geen behoefte aan 50% stiltecoupes. Wat Jojo aangeeft, dat mensen die slecht ter been zijn niet op het bovendek en dus niet bij de stiltecoupes kunnen komen is eigenlijk al realiteit.........de intercity dubbeldekkers hebben volgens mij alleen maar de stiltecoupe boven