USA-sampler met Amtrak, april/mei 2008

[jerdenberg]

Met een DAF geprobeerd die diesels bij te houden met veel getoeter over en weer, uiteindelijk waren de loks toch sneller

Ze zullen blij geweest zijn met dat spelletje op hun lange rit 

[jerdenberg]

20 april [2]: Nog even kijken bij die Shay, en dan op naar de Grand Canyon.

De Shay is niet eigendom geweest van Saginaw and Manistee (zoals op de tender staat), maar van de Anaconda Copper Mining Co., helemaal in Montana; op een Shay-fan site staat de geschiedenis van deze loc beschreven (met een gat tussen 1925 en 1962). Duidelijk niet meer operationeel …









Onderweg! We rijden al gauw een tijdje parallel aan Rodeo Road; de Quarter Horse Inn and Lodge is in er 2024 nog steeds, net als het kerkje met de spitse toren:



Vanuit onze coach class gezicht op de Observation Dome Cars in een van de vele bochten:



Wat valt er nog te zeggen over de Grand Canyon … We zijn blij met de overnachting daar zodat we de sfeer in de avond meemaken:



Wordt vervolgd.

Jeroen
-----------------------------------------------

[jerdenberg]

21 april: Dag aan de Grand Canyon en vertrek naar Los Angeles.

We hebben nog de hele dag aan de rand van de Grand Canyon – de trein terug naar Williams vertrekt pas aan het eind van de middag. We wandelen rustig wat rond, en dalen een heel klein stukje af op de Bright Angel Trail; zo hebben we twee perspectieven:





Het Grand Canyon Depot is een National Historic Landmark; gebouwd door AT&SF in 1909–1910, een van de drie overgebleven "log depots" in de VS, en het enige dat is gebouwd met balken als dragende constructie. Hier stappen we weer op de Williams Flyer voor de terugrit.







Dicht bij Williams is een BNSF overpass, en net als wij eronderdoor rijden passeert een goederentrein. Omdat we recht in de zon kijken zijn de wagons alleen silhouetten:



In de lobby van het Grand Canyon Railway Hotel wachten we tenslotte op de shuttle die ons naar Williams Junction zal brengen; ik bewonder het handwerk in een model van een ALCO stoomloc dat (helaas niet ongeschonden) staat opgesteld in een vitrine.



Terwijl de tijd verstrijkt is er nog geen spoor van de shuttle, en gaandeweg worden we onrustig, net als de andere passagiers voor de Southwest Chief – klopt dit wel? Nee dus, de ingeroosterde chauffeur van de shuttle is niet op komen dagen, en in allerijl moest een vervanger worden geregeld. We worden paniekerig het busje ingejaagd, en er volgt een woeste rit door het duistere bos [de Southwest Chief zal niet op ons wachten]. Als we bij het perron arriveren staat de trein er al, dus iedereen spurt naar de trein, die vertrekt zodra de laatste passagier is ingestapt.

Met een zucht van verlichting zijgen we neer in onze stoelen (voor deze korte rit hebben we Coach  Class geboekt), maar dan realiseer ik me met een schok dat ik het tasje met papieren en de oplader voor de laptop in de shuttle heb laten staan. Gelukkig had ik de tickets voor de huidige rit apart bij me gestoken, dus dat zal geen probleem opleveren. De rest zien we morgen dan wel.

Wordt vervolgd.

Jeroen

[RBlok]

20 april [2]: Nog even kijken bij die Shay, en dan op naar de Grand Canyon.

Leuk. Langs deze Shay ben ik in 2022 nog gefietst. Stond daar als 'artefact', in Columbia Falls (MT), iets westelijk van Whitefish.


Vorig jaar heb ik een vergelijkbaar model van Rivarossi gekocht; de Heisler. Ziet er prachtig uit met mooie aandrijftechniek maar kwam op mijn baan snel tot een einde met een tot tweemaal toe oververhitte decoder. Overigens prima opgelost door Rivarossi Italië.

Rian

 

[jerdenberg]

Leuk. Langs deze Shay ben ik in 2022 nog gefietst. Stond daar als 'artefact', in Colubia Falls (MT), iets westelijk van Whitefish.

Wat een apart ding met die tralies …

Jeroen

[jerdenberg]

22 april: Aankomst in Los Angeles en dagje Pasadena.

Na een niet erg relaxte nacht [komt het verloren tasje nog terug?] rijden we langs lange files de skyline van Los Angeles tegemoet.



Los Angeles Union Station is prachtig, maar we hebben nog niet de rust om op ons gemak rond te kijken zolang we niets weten over het verloren tasje. We zoeken de Lost and Found op (ver weggestopt ergens in een lange gang); we zien een waanzinnige hoeveelheid gevonden voorwerpen, maar het tasje is nog niet gemeld; men zal contact opnemen met Williams. Omdat we pas vanmiddag terecht kunnen in de B&B die we hebben geboekt kijken we nog wat rond. De veelgeroemde omgeving van het station valt ons tegen – veel commercie – en we keren al gauw terug naar het station. Ik maak een paar fotos, en er is afleiding in de vorm van allerlei activiteiten die milieuvriendelijk gedrag promoten; we krijgen ook een Bike to Work rugzakje, dat in 2024 nog steeds dienst doet.







De B&B die we hebben geboekt is in Pasadena, dus we nemen de Metro Gold Line (later L Line, die nog weer later is opgegaan in A en E lines) naar Mission Station (in 2024 bekend als South Pasadena Station, naar het verdwenen station van de AT&SF dat ongeveer op deze plek stond).





Als we aanbellen bij de B&B wordt enthousiast de deur geopend met de mededeling dat ons tasje is gevonden, en dat we het morgen op Union Station kunnen ophalen voordat we op de Coast Starlight stappen. Een hele opluchting toch.

We kijken de rest van de dag nog wat rond in Pasadena (ik koop nog een SD-kaart bij Radio Shack) en stappen voldaan in bed. Morgen verder treinen …

Wordt vervolgd.

Jeroen

[Jelmer]

Leuk vervolg van het verslag! 

Wat een opluchting dat de tas gevonden is 

Ik kan me niet heugen dat mensen wel enthousiast waren over de omgeving/het aanzien van LA. Misschien schop ik hiermee wel heel erg tegen het zere been van Andre (topic: baan in LA), maar hoorde mijn schoonzus vorige week nog klagen over haar bezoek aan LA. Haar commentaar was mede dat je zonder auto daar nergens komt.

Groeten,
Jelmer

[jerdenberg]

Ik kan me niet heugen dat mensen wel enthousiast waren over de omgeving/het aanzien van LA.

Groeten,
Jelmer

Wij waren wel enthousiast over onze keus voor een B&B in Pasadena: leuke Metro-rit ernaartoe, mooie omgeving, en een fijne B&B [Artists' Inn, bestaat niet meer.]

Jeroen

[jerdenberg]

23 april [1]: Terug naar Los Angeles Union Station voor vertrek met de Coast Starlight

Na een voortreffelijk ontbijt in de B&B stappen we op Mission Station weer op de metro, terug naar Union Station:



We hebben de rust en de tijd nog het monumentale station te bewonderen:









Het bord met aankomst/vertrektijden is mooi in stijl gehouden:
___________________________________________________________________________________________________


Wordt vervolgd.

Jeroen

[Railpassie]

Wat een ontzettend leuk reisverslag,
 ik heb ervan genoten,ik kijk uit naar het vervolg 
gr Tino

[jerdenberg]

23 april [2]: Genieten langs de Pacific op weg naar San Luis Obispo

[Dankjewel Tino; ik geniet er ook van om de reis opnieuw te beleven, nu met het accent op de treinreizen]

Als we ons hebben geïnstalleerd in de Coast Starlight (coach class, we stappen vanavond laat uit in Sacramento) profiteren we direct van het feit dat je vanuit de trein een andere blik op de omgeving hebt dan vanuit de auto; grappig dat we in een buitenwijk een citrusboom in de achtertuin van een huis zien.





Er volgt een prachtig traject vlak langs de Pacific:







Als we de kust verlaten slingert het spoor tussen lage heuvels door – het gaat niet al te snel, dus de Amtrak-loc die ons tegemoet komt belandt redelijk op de foto:







In San Luis Obispo stoppen we wat langer, dus we kunnen een kijkje nemen op het perron:





Wordt vervolgd.

Jeroen

[jerdenberg]

23 april [3]: Crossing the hills

Nog een foto met een oud reisonderwerp: de begroeting …



Bij San Luis Obispo staan Union Pacific helpers klaar om goederentreinen op het komende klimtraject te assisteren:







We hebben riant uitzicht uit de panoramawagen:



Dan begint de klim over de heuvels. In Google maps zie je goed hoe bochtig dat traject is, zelfs met de Stenner Trestle en diverse cuts en tunnels:











Bij Paso Robles is het bochtigste traject achter de rug.

Wordt vervolgd.

Jeroen

[jerdenberg]

23 april [4]: Naar Sacramento

We rijden nu door de Salinas Valley, landbouw- en veeteeltcentrum:



In San Miguel passeren we de Mission, waarvan de restauratie een megaproject is (in 2024 nog steeds bezig). Op deze oude route van de Southern Pacific Daylight had San Miguel sinds 1886 een station, voornamelijk voor het vervoer van agrarische producten; dat depot is in 1979 gesloopt. [Voor liefhebbers van de Southern Pacific aan te raden boek: El Camino Real: US 101 & The Route of the Daylight.]



Bij Camp Roberts een aankondiging van open huis:
 


Terwijl de middag verstrijkt passeren we olievelden en akkerland dat wordt beregend:





Net voordat het donker is een laatste foto, en dan de tijd doden tot we rond middernacht in Sacramento arriveren. Daar haasten we ons naar het hotel en duiken het bed in. Morgen op tijd op voor de rit naar het Redwood Hostel.



Wordt vervolgd.

Jeroen

[jerdenberg]

24 april: Intermezzo 1, autorit naar het Redwood Hostel

We staan op tijd op om onze huurauto op te halen – we hebben een aardige rit voor de boeg (~350 mijl). Uiteraard krijgen we een automaat mee, en na tientallen jaren schakelauto's is dat letterlijk een schokkende ervaring: als ik gewoontegetrouw blindelings probeer te schakelen trap ik op het rempedaal in plaats van het niet bestaande koppelingspedaal. Gelukkig is de I5 vrij dichtbij, en de rest van de dag maak ik niet meer dezelfde fout.



Voordat we de oversteek naar de kust maken pauzeren we bij de Whiskey Creek Bridge. Onze vrijwel nieuwe huurauto is een Chevrolet HHR, een grappig retro model:



Na deze pauze volgt een mooi bochtig traject door de bergen. We stoppen even bij een parkeerplaats waar nog een brug van de oude weg uit 1923 ligt.









Het laatste stuk, langs de kust, is nogal rommelig; we zijn blij als we het hostel hebben bereikt. Nu uitblazen en op tijd naar bed …

Wordt vervolgd.

Jeroen

[jerdenberg]

25–28 april: Intermezzo 2, lang weekend aan de Pacific

Na de autorit van gisteren nemen we er deze vrijdag ons gemak van. Vanuit het hostel hoeven we maar de weg over te steken, dan staan we aan de Pacific; fraaie zonsondergang daar.





Voor de zaterdag hebben we een kanotochtje met begeleiding voor beginnelingen besproken; het is prachtig weer op Stone Lagoon, maar ik laat de camera toch maar in de auto …



De zondag is dan weer mistig – wel sfeervol:



Op onze laatste hele dag bij het hostel nemen we de auto naar de Damnation Creek Trailhead; auto's vallen in het niet bij de hoge bomen langs de weg.





De trail is de wandeling meer dan waard:









Voldaan keren we terug bij het hostel. Morgen inpakken en dan de autorit naar Portland, OR.

Wordt vervolgd.

Jeroen