Light Armored Recovery Verhicle M578

[Hans Reints]

001 Light Armored  Recovery Verhicle op de kade van Dundalk Marine Terminal

In 1956 kreeg de “Pacific Car and Foundry Corporation” van het Amerikaanse leger de opdracht een onderstel te ontwerpen dat geschikt was voor kanonnen en houwitsers. Deze opdracht resulteerde uiteindelijk in de M107 en M110. Het gewicht van het voertuig moest laag blijven, zodat vervoer door de lucht mogelijk was. In 1957 kwam daar de opdracht bij om ook een bergingsvoertuig op dezelfde romp te ontwikkelen. De T120E1 werd na tests geaccepteerd en in dienst genomen als de M578. In 1962 kreeg FMC Corportation de eerste productieopdracht en later in dat zelfde jaar rolden de eerste exemplaren uit de fabriek. De M578 was in productie van 1962 tot 1981. Eind jaren zestig werd de productie gestaakt, maar medio jaren zeventig werd de productie opnieuw ter hand genomen. Tussen 1975 en 1977 bestelde het Amerikaanse leger 448  exemplaren van de M578 De productie werd uiteindelijk in 1981 definitief gestaakt.


002 M110 Houwitser 8 inch in het Gunfire Museum te Braaschaat


003 M110 203 mm

Onze Koninklijke Landmacht bestelde in 1965 acht stuks M578 later gevolgd door nog eens 12 stuks. In 1966 was er nog een nabestelling van 5 stuks waardoor het totaal op 25 M578 kwam. De belangrijkste taak van de M578 was het bergen van lichte pantservoertuigen zoals de M107 en vergelijkbare voertuigen.  De voertuigen werden ingezet bij de artillerie en bij de verkenningsbataljons van de cavalerie. In 1995, na bijna 30 jaar dienstgedaan te hebben in het Nederlandse leger, viel het besluit de voertuigen af te stoten. Slechts een exemplaar is in Nederland achtergebleven en is in het bezit van het Nationaal Militair Museum.


004 13CV  KZ 77-03  Z74


005 Het enige overgebleven exemplaar bij het NMM

De M578 is een licht gepantserd rupsbergingsvoertuig van Amerikaanse makelij. Het tuig is voorzien van een kraan met een hefvermogen van 13,6 ton  en een extra lier met een trekkracht van 27 ton. De kraan en lier werden bediend vanuit een licht gepantserde cabine aan de achterkant van het voertuig. De cabine bood plaats aan twee personen en kon een volledige cirkel maken. De cabine had links en rechts een deur voor de bemanning en aan de achterzijde twee deuren. Deze laatste twee gaven toegang aan de opslagplaats voor bergingsmaterieel. Het voertuig heeft vijf wielen aan weerszijden van het chassis welke afgeveerd worden door torsiestaven. De rupsband wordt aangedreven vanaf de voorkant door een 405pk turbodieselmotor van Detroit Diesel Engine, een onderdeel van General Motors. De 9,3 litermotor en transmissie zijn gemonteerd aan de voorkant rechts, met de bestuurder links daarvan. De versnellingsbak telde vier versnellingen voor- en twee achteruit. Er kon 1.137 liter diesel worden meegenomen, hetgeen een bereik gaf van 725 kilometer. Het totale gewicht van kraan en chassis lag op 21,3 ton. De bewapening was een Browing M2 machinegeweer tegen luchtdoelen. Deze was gemonteerd boven het dak van de cabine en kon volledige ronddraaien. Er konden 500 patronen worden meegevoerd.


006 De achterzijde van de 13CY  Z74met dubbele deur


007 Het snelste transport gaat nog altijd over de weg

Van een mede forumlid kon ik een Roco Minitank exemplaar over nemen en deze naar Nederlands voorbeeld modeleren.


008 Zo ziet de linkerkant van de M578 er uit als hij uit de blister verpakking komt


009 en zo de rechterzijde. Alle losse onderdelen zijn hier al aangebracht


010 De kraan 180 graden gedraaid


011 Naast de giek zijn de twee meegeleverde onderdelen bevestigd


012 Om makkelijker te kunnen werken halen we de kraan van zijn fundatie af


013 Aan de onderzijde van het tuig verwijderen we de speelgoed wieltjes en maken de bodemplaat geheel vlak


014 De bodem afgedekt met een opmaat gesneden pantserplaat uit kunststof


015 na het nodige verfwerk komt de M578 er dan zo uit te zien. Aan de voorzijde krijgen de gasflessen en de brandblusser hun geëigende kleur


016 Het tuig van de benodigde tactische kentekens en een sleepketting voorzien


017 Links achter op het kraanhuis komen twee jerrycans te zitten en onder de shovel is de kentekenplaat duidelijk zichtbaar.


018 Zicht op het front van het tuig. De kier tussen de twee kraanhelften is reeds gedicht. Zag het te laat!


019 Transport van defecte voertuigen over de weg gebeurde meestal op een speciale aanhanger. Trekkracht is hier een DAF YA 328


020 voorbeeld van transport.


021 Achter de Dikke DAF op weg naar de garage.


022. Voor de lange afstand, bv richting het IJzeren Gordijn, werd de trein gebruikt. Hier een Belgische Sa


023 Tussen de keggen


024 Onderweg naar de wasstraat.


025 Tijdens een NATO oefening ergens in de jaren 50-60 van de vorige eeuw.

[Wim Vink]

Geweldig verhaal en foto's Hans 

Daar lust ik wel pap van 

[Reinout van Rees]

Leuk model geworden. Vooral de kleurrijke details zoals de nummerplaat en de brandblusser maken het model af.
En... altijd leerzaam om de achtergrondinfo te lezen, bedankt.

Reinout

[ruudns]

  leuk geworden .

[Hans Reints]

Nog twee plaatjes in het volle zonlicht genomen waarbij het front van de kraan goed zichtbaar is. De twee kraanhelften zijn weer een geworden en de reservedelen voor de rupsen (ik ben de naam even kwijt) licht aangezet. De artllerietrekker is er een uit de koker van Artitec

[ruudns]

Trackshoe (rups deel) en trackfixture (spanners om de tracks aan elkaar te zetten, zwarte objecten die aan de voorzijde van de toren gemonteerd zitten nabij de brandblusser.) Bij het sluiten van de tracks (rups) worden deze spanners aan de binnen en buitenzijde van de track tussen de trackshoes gehaakt. Deze bevatten een spindel en trekken de rups delen samen zodat de laatste pen verbinding erin geschoven kan worden en de track weer een geheel vormt. De tracks kunnen ingeval van een breuk voorzien worden van enkele nieuwe trackshoes, die als reserve delen op de buitenzijde van het voertuig gemonteerd zitten, op het front of aan de zijkant van de toren. Net als een reserve loopwiel. Is er meer schade, dan kan de track tijdens een battledamagerepair ook ingekort worden en er een of meerdere loopwielen worden verwijdert om de track alsnog sluitend te krijgen. Door de veel te korte track zal het voertuig dan wel erg naar een kant trekken en constant gecorrigeerd dienen te worden.
Bij de meeste trackvoertuigen zit er zo wie zo een lengte verschil van één trackshoe tussen de linker en de rechter track. Dit komt doordat de roadwheelarms elk aan een eigen torsiestang zijn opgehangen. Zo zitten de linker draagwielarmen via de torsiestangen vast aan de tegenoverzijde liggende rechter zijwand. Bij elk tegenover elkaar liggende roodwielen liggen dus twee torsiestagen naast elkaar. Dit verklaart dan ook het lengte verschil in de beide tracks.

[R v/d Hoven]

.... en als je bij het kleine wiel vooraan waar de rups overheen loopt, een goede stevige stok (metaal heeft voorkeur...) stopt, loopt de track er eenvoudig af en heb je helemaal niets meer aan zo'n ding. Werkt uiteraard bij elk rupsvoertuig. Wil je niet te dichtbij komen (....) dan is een goed gemikte gooi met een handgranaat of molotovcoctail naar dat punt ook effectief. De tracks zorgt voor de vooruitgang, maar is ook zijn zwakste punt. Rijden zonder dat spanwiel (en complete tracks) is vrijwel onmogelijk.

Groet, Raymond van den Hoven (les gehad in diensttijd in sabotagetechnieken. Je zult nog versteld staan wat een simpele burger kan, tegen zo'n gepantserd geval. Hopelijk is die kennis nu ook in het nabije oosten beschikbaar)

[ruudns]

Alles over de M578