Eifelgeschiedenis

[Reinout van Rees]

"Ein guten Mittag zugewünscht, herr Grünewald!" groet Jakob beleefd nadat hij door de secretaresse is binnengelaten. "Ik heb een verzoek aan u!"

"Ah, herr Bodemann, wilkommen. Welk verzoek mag dat dan zijn?"

"Nou, tja, ahem, kuch, kijk, ziet u..." begint Jakob die duidelijk niet helemaal op z'n gemak is.

Een half uurtje eerder was hij, na de 23er vertrektoestemming te hebben gegeven en de terugmelding ("Zug ist angekommen") van Berenbach-Ulmen 10 minuten te hebben afgewacht, naar de Bahnmeisterei gelopen om te kijken wat er van Ludwig over was gebleven. Aangezien Ludwig hem tegemoet liep en groetend zijn rechterhand op stak beschikte hij in ieder geval nog over twee benen en één arm. De grijns op zijn gezicht vertelde hem dat het met de rest van de ledematen ook goed zat.



"Wat een gifkikker, die machinist, zeg! Die onderschepte mij bij de lokloods, net toen ik op weg was naar het stationsgebouw. Schold me een minuut lang de huid vol totdat hij mijn steeds breder wordende grijns zag en het op begon te vallen dat ik mijn handen demonstratief op het draaiwiel van de waterkraan had liggen en hij precies onder de opening van de waterkraan stond... Toen beloofde ik hem een glas Schnapps als 'ie zijn brutale mond zou houden en effe rustig zou vertellen wat er nou aan scheelde."

Mit freundliche Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Oef, Jakob is blij dat herr Grünewald toestemde in het gesprek. Hopen dat het goed gaat tussen de immer correcte herr Grünewald en de vuilgebekte machinist. Ik bedoel, er kwam gisteren zelfs een scheisse uit en dat is in het duits toch een heel stevige term die je normaliter niet dient te gebruiken. Nadenkend streelt Jakob het katertje Moritz dat op z'n schoot ligt.

Mieauuw! Moritz is een Grote Genieter. Prrrrrrrr.

"Kommt schon gut" zegt Ludwig Wiggershausen van de Bahnmeisterei, die na zijn werkdag even op de koffie is. "Die machinist heeft gewoon een voorgeschiedenis. Die heeft heel veel meegemaakt. Hij praat er nauwelijks over, maar ik heb via-via-via wat te horen gekregen en dan is het allemaal beter te begrijpen. Enfin... Feit is dat die machinist erg geïnteresseerd is in sommige delen van de geschiedenis. En ik ook. En die meneer Grünewald is een expert wat betreft lokale geschiedenis, dat weet jij ook, Jakob. Dus..."

"Ah, ich verstehe! Op tijd zorgen dat er wat geschiedenis op tafel komt en hij is zo mak als een lammetje?"

"Mak... Nee. Die Grunewald gaat nog steeds een paar reserve-hartkleppen nodig hebben vanwege het taalgebruik van meneer de machinist, hoor. Maar die zal wèl geïnteresseert zijn en zich een beetje gedragen."

"Maar", zegt Jakob, "leuk dat ik dat gesprek heb geregeld, maar wat is het idee er nou achter om meneer Vuilbek en meneer Correctheid en meneer Die-nu-tegenover-me-zit en meneer Mezelf bij elkaar te zetten in het plaatselijke etablissement?"

Trrrrriiiiiiiinngg Moritz wordt op de schoot van Ludwig gezet die er wat komisch uit ziet met een kat op schoot en twee handen half in de lucht met een koekje danwel kop koffie erin. Miauw!

"Kelberg, Fahrdienstleiter Bodemann". Enz. Jakob werkt de Zugmeldung keurig af en zet de wissels goed en het inrijsein op hp2.

Even later ratelt de 86 met de laatste trein van de dag binnen. En met de bewuste machinist.

"Fahrdienstleiter Bodemann hier. Zug ist angekommen." Jakob meldt de trein af bij Berenbach-Ulmen nadat hij het inrijsein op hp0 heeft gezet.

De machinist komt binnen. De klap van de deur doet de rug van Moritz omhoog staan en zijn nagels door de broek van Ludwig gaan. "Auhauie!"

"Verdammt, hau ab mit dem Lärm! Geef me de wisselsleutels eens snel dan kan ik die 86er de lokloods in rossen en dan kunnen we die $%&*@ Kneipe in duiken."

De wisselsleutels (en de rangeertoestemming) worden gegeven en de machinist verdwijnt richting lok.

"Nou, Claus Bidermann is weer goed op dreef! Oh, da's zijn naam trouwens, die van die machinist. Claus Bidermann. Onthou maar even dat hij (als machinist) in de oorlog wat meegemaakt heeft en zijn broer ook. Daar komt het gros van z'n taalgebruik vandaan." zegt Ludwig.



Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Ruud K]

 

Groet,
Ruud

[Reinout van Rees]

Unsere Mütter, unsere Väter. En dit schrijf ik als Reinout, niet als
Bahnhof Kelberg.

Wat hebben onze ouders gedaan? Wat hebben onze ouders meegemaakt? Wat hebben
wij, als wij ouders zijn, meegemaakt en gedaan?

Nou, ik heb vrijdagavond en vrijdagnacht gestreken. Je weet wel, broeken en
overhemden en tafelkleden.

En ondertussen heb ik via youtube de mij al bekende serie Unsere Mütter,
unsere Väter gezien. In het Engels heet het treffend "generation War". Een
serie die ik nog nooit gezien had. Alle drie de delen achter elkaar. Terwijl
ik ondertussen vreedzaam aan het strijken was. Eindelijk nam ik er tijd voor.

Oei, die 4.5 uur hakt er toch wel in, eerlijk gezegd. En dat wist ik voordat
ik youtube aanzette. En ik heb het toch bekeken. Het is toch een stuk van de
geschiedenis. Het is zeker een stuk van de Eifelgeschiedenis omdat de Eifel
bij Duitsland hoort. Het is dus zeker een deel van dit draadje, hoe
treurig ook.

Ik weef verhalen om de echte geschiedenis van de Eifel heen. Ook voor
mij is het een ontdekkingsreis. Ja, er vond echt een bombardement op
Kelberg plaats (16 januari 1945, als ik het nu uit m'n hoofd opschrijf: google
er maar op). Dat wist ik eerst niet. Een ontdekkingsreis! Ja, het viaduct over
de spoorlijn bij Losheim is opgeblazen en daar hadden de Duitsers later
zelf last van. Dat klopt allemaal. En binnenkort werk ik de 50 2700
(foto
van deze pagina) in het
verhaal. Deels fantasie, deels akelig dicht bij de werkelijkheid.

Ik hoop de sfeer van de werkelijkheid te treffen.

En ik hoop regelmatig leuke vondsten in de verhalen te verwerken. En door
anderszijds het opbouwen van spanning de leesvreugde te verhogen. En überhaubt
probeer ik dit draadje onderhoudend te houden.

Maar soms is de werkelijkheid zwart danwel rood. Nazi-uniform-zwart of
communistisch-idiologisch-rood. En zeker in het begin van de jaren 70, toen ik
geboren werd, was de USSR best een groot gevaar.

En in die tijd leefden er in Duitsland heel veel personen waarvan de ouders
volwassen waren tijdens de oorlog... Vandaar de serie waar ik in het begin
over begon.

Twee quotes nog uit die serie: An anfang waren wir Helden, jetzt sind wir
Scheisskerln. En, van de Joodse vrouwelijke arts: want anders eindigt
het nooit (nadat ze enorme genade had getoond).

Ja, zo'n opmerking over Scheisskerln staat ook in het boek dat ik nu
aan het lezen ben van een zekere luitenant Gotlob Herbert Bidermann. Hoe moet
je als Duitser nou zo'n boek over de oorlog schrijven? Iedere Amerikaan of
Engelsman kan zich als good guy voorstellen puur omdat ze tegen de
Nazi's vochten. Hoe kan een Duitser dan zijn boek schrijven......?

Oei.

Reinout

[Reinout van Rees]

"Scheisse, wat was..." begint de vuilgebekte machinist Claus Bidermann.

"Stalin!" valt de uitermate correcte Landhandel-directeur herr Grünewald hem corrigerend doch beslist en op ferme toon in de rede.



Verbouwereerd staart Claus hem aan (terwijl Ludwig met een strak gezicht de blaadjes van de boom bewonderd en niet in lachen uit probeert te barsten).

"Ja", vervolgt herr Grünewald. "STALIN ist doch viel besser geeignet? Da's een veel betere uitdrukking van negativiteit dan zo'n platvloers toilet-gerelateerd woord zoals u zonet bezigde."

"Scheiss, eigentlich hast du recht... Ah, verzeihe, herr Grünewald! Stalin, eigentlich haben Sie recht!". Claus leert best snel. Klinkt ook stukken beter op deze manier. Kijk, op deze manier heeft herr Grünewald weer wat punten verdient.

"Meine herren, nu we er allemaal zijn, zullen we maar naar Gasthaus Clemens gaan? Dan kunnen we alle informatie op tafel leggen." Dit stelt Jakob Bodemann voor en daar wordt instemmend op gereageerd.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

"Dus, begrijp ik het goed?" zegt Herr Grünewald. "Er zijn wat stenen in de tunnel van Monreal naar beneden gevallen en die hebben uw lok beschadigd?"

"Genau!" bestätigt Claus.

Herr Grünewald neemt een slok van zijn bier. "En Jakob, jij zei dat het 12 jaar geleden ook was gebeurd. En 12 jaar dáárvoor. Op 72 meter van de ingang vanaf Monreal gerekend?"

"Genau. Ik heb met Ludwig wat in oude stukken zitten zoeken. 1946 en 1958 konden we vinden, maar voor 1946 konden we niets vinden omdat in de oorlog de administratie in rook is opgegaan. Beetje raar is dat het dit jaar al twee keer is gebeurd. Ludwig heeft een paar maandjes geleden al wat in de tunnel dichtgemetseld."

Claus neemt een flinke teug. "Schei... Stalin!" Een tweetal andere gasten kijken verbaasd richting het tafeltje met de vier mannen vanwege deze uitroep. Claus vervolgd met "Ik heb hier geen goed gevoel bij. Ik hèb al zo'n hekel aan tunnels... Doen me veel te veel denken aan die keren dat ik met een trein in de oorlog een tunnel in moest vluchten omdat er weer Jabo's rondvlogen die het op treinen hadden voorzien. Maar die tunnel hier bij Monreal geeft me helemaal elke keer de bibbers. Alsof er iets bovennatuurlijks huist. Volgens mij moet je de plaatslijke pastoor er op af sturen in plaats van de Bahnmeisterei. Zum Teufel!"

"Met die uitroep kunt u nog wel eens een kern van waarheid hebben aangestipt" meent herr Grünewald. "Ik heb een paar jaar geleden onderzoek gedaan in oude archiefstukken en dan komen er nogal eens ongure geruchten en kwalijk riekende zaken bovenborrelen. Alsof je een stok in een sompig moeras steekt en er allemaal moerasgas boven komt blubben. Ik heb er zelfs uitgebreid met de Pfarrer, de pastoor, over zitten praten."

"Ik voelde mij ook niet echt op m'n gemak in die tunnel" voegt Ludwig toe, terugdenkend aan de kilte die hij voelde toen hij met de reparatie bezig was. "Het rare is dat het nare gevoel op één specifiek moment heel sterk werd: net nadat m'n collega me bij mijn bijnaam, Luwi, noemde... Wat voor soort geruchten heeft u gehoord, herr Grünewald?"

"Aha! Dat is een hint! Een aanknopingspunt!" exclameert herr Grünewald vol enthousiasme. "'Luwi', dat was het toch? Zo spreken de fransen de naam van hun koningen, die wij Ludwig noemen, uit. 'Louis'. En in dit geval 'Louis quartoize', Ludwig XIV. Die heeft in de Pfälzischer Erbfolgekrieg bijna alle kastelen in de Eifel en langs de Rijn en de Moezel gesloopt. Ook het kasteel van Monreal moest eraan geloven."

"_Ehhhmm..." begint Claus Bidermann met een klein stemmetje... "_d-d-d-d-at *kuch* suggereert dat er iets ouds daar rondwaart? Iets dat nog steeds boos omdat het kasteel gesloopt is? _{Dat klinkt} *kuch* ^klinkt als een spookverhaal..." De gedachte de komende tijd met z'n lok door de bewuste tunnel te moeten vervult hem niet bepaald met ongebreideld enthousiasme. Hij kijkt mistroostig door het raam naar buiten.



Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Om te voorkomen dat u allen slecht slaapt door spookverhalen... Bij deze een foto, genomen op een stralende zomerdag afgelopen vakantie, van de twee burchten. Genomen lopend vanaf het station richting het plaatsje:



Reinout

[jerrytrein]

  Ze zitten in de tunnel
Zolang ze daar blijven(en waarom niet) slape geen problemo
En anders gane se maar lekker in de burcht spoken 

[Reinout van Rees]

"Zegguh, Claus, niet te bang zijn, hoor. Nergens voor nodig. Ik zal je zeggen waarom." reageert Ludwig 'LuWi' Wiggershausen. "Volgens mij begin ik iets te begrijpen. Dit jaar is er twee keer een stuk steen naar beneden gevallen. Ergens rond juni, daarna heb ik het gerepareerd, en vervolgens een paar dagen geleden op jouw lok, Claus."

"Und was soll das?"

"Nou, het lijkt er op dat iets of iemand elke twaalf jaar de tunnel wenst te mollen. Ik heb het nagekeken: de vorige keer, twaalf jaar geleden, dat er iets naar beneden viel duurde het een tijdje voordat het gerepareerd werd. Namelijk de februari van het volgende jaar. Twaalf jaar ervoor hetzelfde liedje: het werd pas het jaar erna opgepakt. Dus... het probleem is dat ik te snel en effectief werk met m'n lui! Ik heb het ditzelfde jaar nog gefixt!"

Jakob denkt even na en neemt nog een slok van zijn bier. "Even kijken... Dus omdat jij het gat ditzelfde jaar nog gerepareerd hebt denk jij dat het iets/iemand nu weer een gat gemaakt heeft?"



"Daar lijkt het wel op, toch?"

"Ok, laten we dat even als hypothese aannemen" suggereert herr Grünewald. "Elke twaalf jaar heeft iets/iemand een gat in de tunnel nodig. Vaag, nietwaar? En diezelfde iets/iemand is daar al een tijdje mee bezig, want ik denk niet dat het pas na de oorlog is begonnen. Dit klinkt alsof het al een paar eeuwen bezig is. Het is een kasteel, dus laten we de middeleeuwen maar even als beginpunt aannemen. En dan kom je OF bij een geheime groep mensen die al eeuwen zoiets raars doet uit OF je komt bij bovennatuurlijke zaken uit. Brrrrrr, mijn kinderen hadden het er al over dat het het eind van de maand 'Halloween' was. Ze kijken teveel amerikaanse films volgens mij."

"Verdammt! Was eine..." begint de vuilgebekte machinist Claus.

"Videla!" meent herr Grünewald terwijl opnieuw verbaasde blikken van andere gasten zijn deel zijn.

"Videla!" wordt meteen door Claus opgepakt. Het is hem wel duidelijk dat dat één of andere dictator is. Klinkt leuker dan "verdammt".

Mit freundlichen Grüssen,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Veel meer duidelijkheid gaat er niet komen. "Ein Ortstermin ist angesagt! We zullen toch echt ter plaatse moeten kijken of we wat kunnen vinden" zegt Jakob die voor de zesde keer in het afgelopen halfuur even een blik naar buiten, richting het station, werpt.

"Herr Grünewald, is het een goed idee als wij morgen of overmorgen eens een blik bij die tunnel gaan werpen?" suggereert Ludwig.

"Ha!" roept Jakob uit terwijl hij naar zijn tas grijpt en er een verrekijker uithaalt en door de ruit naar buiten kijkt. "Ludwig, kijk ook snel even naar de losweg!" Ludwig neemt de kijker over en geeft hem daarna aan Claus. "Herr Grünewald, wilt u alstublieft ook even door de kijker naar de losweg kijken? Ziet u daar, als onafhankelijk persoon, niet ook twee personen over het spoor langs de goederenwagons aan de losweg lopen? En nu om de gesloten goederenwagon heen lopen?"

"Eh, ja, dat zie ik."

"Mooi, ik denk niet dat het nodig gaat zijn, maar misschien is uw getuigenis binnenkort nodig." legt Jakob uit terwijl hij en zijn twee collega's de jas pakt. "Kunt u de Polizei vragen binnen vijf minuten naar de losweg te komen? Eén wagen lijkt me afdoende." Jakob vervolgt op formele toon: "Herr Lokführer Bidermann und herr Bahnmeistereivorsteher Wiggershausen, seit ihr bereit?". "Jawohl" is het antwoord en ze stappen met gezwinde spoed naar buiten.

Het ballastbed knerpt als Jakob en Ludwig vanaf het perron over het spoor links om de goederenwagons bij de losweg lopen. Twee personen, midden jaren dertig, allebei rond 1m75 en met een donkergrijze jas konden duidelijk niet snel genoeg wegkomen en doen alsof ze met reguliere nonchalante nieuwsgierigheid de gesloten goederenwagon bewonderen. Fahrdienstleiter Jakob Bodemann windt er geen doekjes om en deelt de twee personen mee dat ze verhaftet zijn.



Schamper gelach is zijn deel. "Als burger mag je helemaal niemand arresteren! We hebben niets verkeerds gedaan en zeker niet op heterdaad!" Zijn partner vervolgt dan ook "Wat hebben jullie je überhaupt met ons te bemoeien! Bemoei je met je eigen zaken. Wij hebben alle recht om op deze losweg te zijn!"

"Niet op heterdaad betrapt?" betwijfelt Bahnhofsvorsteher Jakob Bodemann de gedane uitspraak. "En ik ben de Fahrdienstleiter en de heer hiernaast mij is de Bahnmeistereivorsteher. Wij hebben met eigen ogen waargenomen dat jullie je allebei zonder toestemming op de Bahnanlagen hebben begeven. En als Fahrdienstleiter ben ik volgens paragraaf 60 van de Eisenbahn- Bau- und Betriebsordnung (EBO), sub 1.2.b, officieel een Bahnpolizeibeamte, ondanks dat ik niet rechtstreeks als Bahnpolizeibeamte ben aangesteld. Voor de Leitende in der Erhaltung der Bahnanlagen hier naast mij geldt hetzelfde, hoewel dat sub 1.2.a van dezelfde paragraaf is."

Het overtuigend overkomende verhaal was voldoende om één van de twee miscreanten het hazepad te doen kiezen.



Het overtuigend overkomende verhaal was ook voldoende lang voor Bahnpolizeibeamte Claus Biderman (als machinist is hij een Leitende im Betrieb der Bahn). Hij was inmiddels sluipend aan de andere kant om de wagens heen gekomen. De vluchtende verdachte merkte dat dan ook spoedig. "Stalin! Halt, du scheisskerl!".



Nou, dat stoppen deed hij ook netjes. Kermen ook, trouwens.

De tweede persoon bleeft daarna rustig staan wachten totdat de politieauto was gearriveerd om hen mee te nemen. "Ze hebben zich in ieder geval ongeoorloofd op het spoorterrein begeven. Maar ik zou ze ook eens ondervragen of ze met wat inbraken te maken hadden gehad, want ik was gevraagd een oogje open te houden omdat die gesloten wagon voor de firma Habenichts bestemd was."



Nadat aan de politie was uitgelegd dat het simpelweg tackelen van een verdachte toegestaan is volgens paragraaf 58, "Wahl der Mittel", werd de terugweg naar Gasthaus Clemens aanvaard. Waar Claus uiteraard een biertje kreeg aangeboden en gefeliciteerd werd met de rotschop tegen des verdachtes schenen.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

p.s.: Jakob heeft deze specifieke kennis van de EBO omdat een uittreksel met relevante onderdelen bijgevoegd is aan het Fahrdienstvorschrift dat hij als Fahrdienstleiter behoort te kennen.

[Reinout van Rees]

"..... _{jede Zwölf Jahr} ..." vangt pastoor Anton Beibeläsen nog net op terwijl hij het mededelingenbord buiten de kerk aan het bijwerken is. Ieder goedbedoelend initiatief en ieder commissietje plakt er z'n spullen maar op. Drie lagen dik. Kijk: de lezing van vorig jaar april hangt er nog onder. Tijd voor een schoonmaak. Rats! Scheur!



Een blik om de hoek. Hij ziet twee personen het steegje in lopen richting de onderdoorgang onder het spoor en richting de burchten. Eentje ziet er nogal Deutsche Bundesbahn-achtig uit. De ander... Had hij die niet eens op het gemeentehuis gezien? Iets met de Landhandel ofzo? Enfin, verder scheuren en weghalen. "Auw". Punaises peuteren met je nagels is niet altijd een even goed idee.

Hm... Dat zeiden ze toch? Elke twaalf jaar? Hm... Hij zet de prullebak met papier binnen neer en loopt richting de burchten. Het steegje in, de trap op naar boven. Onder de onderdoorgang heen.



Ah, hij ziet de twee heren druk gebarend bij de spoorlijn staan. "Meine herren, vielleicht kann ich euch helfen?"

Immer aufmerksam!

Philippsburg, Monreal

[Haradigi]

Hi Reinout,

Ooit ergens ook zo'n plekje gestaan ergens bij Hagen (in Westfalen) en in "mijn droom" staat dit stukje  al op m'n baan. Helaas toen geen foto's gemaakt.
Deze is precies wat ik wil, bedankt ik ga deze bewaren.

groet
Harald

[Reinout van Rees]

Harald: ik heb even een zipje gemaakt met alle foto's die ik van de onderdoorgang heb gemaakt: http://reinout.vanrees.org/download/onderdoorgang.zip, ik heb er een setje geschoten omdat ik het ook zelf na wil bouwen

Reinout

[Haradigi]

Hi Renout,

Bedankt, welk kasteel en/of welke locatie is dit ?

groet
Harald

[Reinout van Rees]

Harald: zie de ondertekening van dat verhaal: "Philippsburg, Monreal". https://de.wikipedia.org/wiki/L%C3%B6wen-_und_Philippsburg

Zie ook google maps. Het steegje heet, naar de burcht, "Philippsburg". En vanaf de kerk is het één keer de hoek om, het steegje in.

Reinout