Projekt 083-338

[ex44]

Die ken ik dus ook, van later en achteraf. Maar ja, van achteren kijk je de koe in de kont, zeggen ze dan.
Overigens was het nog een kunst op zich om die speelgoedboer een catalogus afhandig te maken, de man kon voor ons, Nederlanders, geen sympathie opbrengen. Zelfs niet als ik met m'n vers gebeurde zakgeld een Wikingautootje kwam kopen.
In het pand waar toen die winkel zat, zit nu een handel in monumenten en grafstenen en zo. Hmmm.... misschien is dat wat...

[ex44]

Er waren er wel meer, die het niet zo hadden op "Ausländer". De baas van de supermarkt (Spar) onderaan "de berg" bijvoorbeeld. Vaak fietsen we dan maar een eindje verder, daar zat een Edeka (in NL Enkabe) supermarktje.
We hebben het over een periode niet zo heel lang na de oorlog (eind zestiger jaren), en ik heb het idee dat gevoelens van "verslagen zijn" er wel een rol in speelden, wij waren daar in het kader van de Koude Oorlog, ter verdediging tegen het Rode Gevaar. Maar door sommigen werden we gezien als "Besatzungsmacht".

Enfin. Zo ging dat.

Even een tussendoortje:
Ruud K. schreef het één en ander over de Kmmgks58, een variant daarop is deze:





De eerste series (vanaf 1957) werden gebouwd met naar buiten bollende wanden, vanaf 1962 kregen de wagons rechte zijwanden met opgelaste verstevigingsribben. Het modelletje is van Märklin.

Trouwens, links van de Kmmgks58 zie je een Kmmks51, zoals ook door Ruud getoond; links van de Kmmgks58 is de Kmmfks52 te zien, die eigenlijk identiek is aan de Kmmks51, alleen heeft deze (de Kmmfks52 dus) deuren in de kopwanden, zodat eventueel ladingen langer dan de laadvloer geladen kunnen worden.

[ex44]

Tussen de bedrijven door heb ik eens even een schetsje gemaakt van de gevel van het pand aan de Lübbecker Straße. Voor uw oriëntatie: Hotel Arminius bevindt zich op de hoek Lübbecker Straße/Bahnhofsstraße.



Ruimte genoeg voor twee (kleinere) winkels, lijkt me.

[ex44]

Ofschoon er voor vandaag andere dingen gepland waren, was ik toch in de gelegenheid een bezoekje aan de beurs in Paddepoel alhier te brengen. Zowaar nog geld uitgegeven ook, aan een heuse Donderbus nog wel:



Geen idee wat ik daar nou weer mee moet.

Terug naar het geheimzinnige pand in Lümmeln.

[Basilicum]

Werd niet oorspronkelijk alleen de versie met gesloten balkons Donnerbüchse genoemd?

Ruimte genoeg voor twee (kleinere) winkels, lijkt me.

Een kapper en een winkel voor technisch speelgoed.

Groet,
Bas

[Ruud K]

Die Marklin-versie van de Kmmgks58 ziet er goed uit.

Groet,
Ruud

[ex44]

Werd niet oorspronkelijk alleen de versie met gesloten balkons Donnerbüchse genoemd?

Dat zou zomaar kunnen, ik heb me daar nog niet zo in verdiept. Donnerbüchsen (oké, en aanverwanten) waren in '68 al niet zo gangbaar meer.

Een kapper en een winkel voor technisch speelgoed.

Een kapper! Die stond nog niet in m'n (inmiddels aardig uitgebreide) lijstje mogelijkheden.
Eén van die mogelijkheden zal er wellicht toe leiden, dat er personeel uit Dönsdorf gehaald zal moeten worden. Hoewel ik denk dat pogingen daartoe zullen stranden wegens hevige protesten van de overige bemanning van Bw Dönsdorf.

...Marklin-versie van de Kmmgks58...

Die komt uit een zgn Display-verpakking, 20 (of zo) identieke wagons, maar met verschillende nummers. Was iets meer dan drie tientjes. Per wagentje dan, hè?

Moi!
Jan

[Basilicum]

Personeel uit Dönsdorf naar Lümmeln?
Wie? Waarom? Hoe?
Hmm..., ik merk het wel.

Groet,
Bas

[ex44]

Hmmm... misschien. Er kan nog vanallus gebeuren/veranderen. Eerst het pand maar eens overeind zien te krijgen.
Tot nu toe ligt er alleen nog maar een plat stuk Evergreen van 1 mm dik waar ik nog geen gat in zie.

[charp]

Werd niet oorspronkelijk alleen de versie met gesloten balkons Donnerbüchse genoemd ?

Dat is interessant....die versie ken ik niet. Ik kan hier ook in de mij beschikbare bronnen niets van terugvinden. Je bedoelt toch niet de Pr 21 uit de Länderbahnzeit ?


Peter

[Basilicum]

Nee, de Bi-29. Ik heb het ergens eens gelezen in een tijdschrift. Was het in een uitgave van Eisenbahn Kurier? Ik kan het nu zo snel ook niet meer terugvinden... Door de stalen constructie en gesloten balkons zouden passagiers in deze rijtuigen veel meer last hebben van herrie, dan soortgenoten met open balkons. Daardoor werden alleen deze rijtuigen donderbussen genoemd.



Groet,
Bas

[charp]

Die Geschichte der "Donnerbüchsen"

Enstehungsgeschichte sowie die Herkunft des Namens "Donnerbüchsen"

Am Anfang des 20. Jahrhunderts waren die Schienen in Deutschland noch nicht wie heutzutage üblich durchgehend verschweißt, sondern die einzelnen Schienen waren mit Laschen verschraubt, so daß es sehr viele Schienenstöße gab.

Nun waren früher noch dreiachsige Wagen üblich, deren Mittelachse die Schienenstöße recht gut dämpften. Aus Kosten- und Gewichtsgründen wurden nach dem 1. Weltkrieg fast nur noch zweiachsige Personenwagen beschafft, diese rumpelten aber "dank" der fehlenden Mittelachse "besser" über die Schienenstöße. Die Wagen hatten anfangs noch hölzerne Wagenkästen und teilweise auch Holzrahmen, so daß sich die Lärmentwicklung noch in Grenzen hielt.

Ab 1921 kamen dann die ersten Wagen der sogenannten "Donnerbüchsen"-Bauarten auf, auch diese hatten anfangs noch hölzerne Wagenkästen, die mit Blech verkleidet waren, sowie hölzerne Dächer (Hölzerne Bauart). Doch noch 1921 stand fest, daß die Wagen künftig (bis auf die Dächer) komplett aus Eisen gebaut werden sollen (Eiserne Bauart). Dies hatte einen Anstieg der Fahrgeräusche im Vergleich zur hölzernen Bauart zur Folge. 1926 kam dann schließlich die Ganzstahlbauart auf, nun wurden auch die Dächer aus Stahlblechen gefertigt. Die Fahrgeräusche nahmen noch mehr zu, und der gesamte Wagen dröhnte stark, weil zwischen Rad/Schiene und dem Dach keinerlei Dämmung mehr vorhanden war. Man nannte dies "Donnern", und so kam es zum Spitzname "Donnerwagen", später dann "Donnerbüchse", unter dem diese Wagenfamilie bis heute jedem Eisenbahnfreund geläufig ist. Der Name "Donnerbüchse" ist somit eigentlich nur für die Wagen ab der Ganzstahlbauart zutreffend. Da aber auch die älteren Bauarten viele Gemeinsamkeiten mit den späteren Typen aufweisen und im Betrieb nur unwesentlich leiser sind, werden die älteren Typen oft (und auch auf dieser Seite) auch als "Donnerbüchsen" bezeichnet.

Besonders bei manchen Modelleisenbahnern ist der Name "Donnerbüchse" aber fälschlicherweise das Synonym für alle zweiachsigen Plattformwagen, egal welcher Herkunft!

Bron: www.donnerbüchse.eu

Volgens bovenstaand citaat is er geen verband met z.g. gesloten balkons, maar we zoeken verder

Peter

[Basilicum]

Ja, precies. Het bovenstaande zou zomaar eens waar kunnen zijn. Ik heb ook geen garantie gekregen bij het door mij gelezen artikel over hoe waarheidsgetrouw dat was.

Groet,
Bas

[ex44]

Hmm... ik ga er toch prat op alles wat los en vast zit te lezen, maar dat verhaal over die gesloten balkons was voor mij ook nieuw. Wat niet wil zeggen dat het daarom onzin is.
Het verhaal over de ijzeren wagens had ik wel al eens ergens gelezen, maar ook, dat de voorafgaande houten bouwwijze ook al eens had geleid tot de term 'Donnerbüchse'. Wie het weet mag het zeggen.
Als ik zeg dat ik naast deze nieuw aangeschafte Donderbus al een Donderbus-bagagewagen in m'n collectie had, snapt, denk ik, iedereen wel welke wagen ik bedoel.

De platliggende plaat Evergreen heeft zich (tijdelijk en met steun van een boek en een pot houtlijm) opgericht, na te zijn voorzien van eerder ongeziene gaten. Wat een hobby is dit toch, je blijft maar gaten maken, voor wisselaandrijvingen, voor bouten tussen de baandelen, voor bedrading, voor wissellantaarns, een draaischijf, slakkenputten en inspectiekuilen en ga zo maar door. En als je zelf gebouwen maakt is een groot deel van het werk... inderdaad, ook gaten maken.

[ex44]

Ik geloof dat m'n fantasie nu met me aan de haal gaat. Een gevel in een nuchtere Noordduitse stad met Griekse invloeden... kweenie... ik heb al ideeën in m'n hoofd over dorische, ionische en corintische kapitelen, maar dat wordt wat al te dol, geloof ik. Moet maar niet.



Straks begin ik nog aan een fries ook. Met een tafereel waarin Arminius en Germanicus aan 't picknicken zijn. Of in een pose à la Le déjeuner sur l'herbe, alleen zou ik dan niet weten wie de dame zou moeten zijn.