Depot + vervolg Vlieringen-2

[Hans Reints]

Lekker zwaar karretje! Is nog van de Marchell-hulp overgebleven


Het volgende project ligt al klaar. Hoeven ons niet te vervelen..

[Eric B]

Het onkruid kan zich alvast ingraven Hans 

[Hans Reints]

Krijg het de kans niet voor.

[ronald1956]

Het volgende project ligt al klaar. Hoeven ons niet te vervelen..

Omc ?

[Hans Reints]

Yep

[ronald1956]

Leuk  , zelf gegoten ?

[NS264]

Hoi,

Ik merk dat mijn kennis over dit materieel 0 is.

Interessant modelletje.

Gr Koen.

[Wijktrein]

Wat ga je er mee doen Hans? Onkruidbestrijdingstrein?

Rob

[Hans Reints]

Wat ga je er mee doen Hans? Onkruidbestrijdingstrein?

Rob

Denk het wel..

[Hans Reints]

Het weer is niet zo best om in de tuin te werken, dan maar verder met het treinengebeuren


Langzaam komt er wat schot in de Drifter


Het is wel de bedoeling dat dit dekhuis op de gemotoriseerde zij trawler komt te staan


FF 5 pik nemen. In gewone mensen taal betekend dit dat er 5 minuten pauze wordt genomen. "pik" staat hier voor pikheet!


Zou er zomaar een zeekadetten schip van kunnen maken

[Hans Reints]

Zo eerst wat geplaatste foto's aangepast


304 De voorlopige VL151 op de helling met zijn aangepaste dekhuis. Op de achtergrond de panden van de Koningklijke Hofleverancier, Haringhandel en Rederij Warmelo en van der Drift. Roeren  en schroef ontbreken nog aan het onderwaterschip. Waterloospoorten zijn reeds aangebracht.


305 Op de buiskap een waterkering en de kachelpijp vanuit het vrondel aan gebracht. De dubbele kopbolders staan al op hun plaats.


306 Klipperkontje met leeg schroefraam maar wel met de schroefas doorvoer. Roer moet nog in zijn vingerlingen gehangen worden.


307 Het is druk in het hoekje van de werf,


308 Het gewone werk gaat ook door

[Locofiel]

Hans,

Al een tijdje volg ik je bouwwerk. Ik vind 'm 
Van eenvoudig materiaal een eigen model, tof.
Zonder die buiskap leek ie zeker op een zeekadettenkorpsboot (3x woordwaarde  ). Ik kijk nl op zo'n boot, de Bulgia in Alkmaar.

Persoonlijk lust ik geen vis, dus voor mij niet de VL151, maar bijvoorbeeld een 3x woordwaarde boot 



Gr,

Dirk

[Hans Reints]

Meneer Dirk, dank u voor de interesse. Met het zeekadettenschip doelde ik op de "ASSAM"van ZKK Vlaardingen waar ik nog een tijdje HVD =Hoofd Vaartuigen Dienst=  in de rang van ZKK. OFF. 3e Klasse ben geweest. Wel jammer dat u geen Haring lust, want met haring uit Vlaaring in het land, dan gaat de dokter aan de kant!!





Let je even op de prijs van de "Groene"Haring!!!

Na een bezoekje aan het voorjaarsfeest in het dorp gebracht te hebben ( met veel bier curry en braadworsten) was er nog wat tijd over om naar Luik-Bastenaken-Luik te kijken en daarna nog wat aan de hobby te doen.


310 Gisterenavond nog even de pijpenbrug afgemaakt en in de grijze tjet gezet. Ziet er al een stuk beter uit als met die gekleurde rietjes.


311 De drifter van een nieuw, en meer op schaal zijnde dekhuis voorzien.


312 Zo moet de haven van Vlieringen er ongeveer gaan uit zien.


313, zo, zonder plakken en knippen van het plaatje, gaat er veel illusie verloren. Dit is de zgn naakte waarheid!


314 Om dat zij zo mooi wordt.


315 En deze omdat er nog zoveel werk aan zit……….

[Hans Reints]

317 Zoals te zien op de foto’s waren vissers harde werkers. Op
de zeilloggers was nog geen mechanische techniek zoals o.a. de stoom kaapstander en/of winches. Alles moest met de hand gedaan worden. Pas ver in het stoom tijdperk kwam er op de zeilloggers een donkeyketeltje voor stoom op het windas/kaapstander. Bij het uitzetten van de Vleet stond de schipper aan de helmstok om het schip voor de wind te houden. De jongste trok de reep uit het reepruim en de oudste en een matroos halen via de koksrol de netten uit het netten ruim. Hierna zorgden twee oudste matrozen ervoor dat de netten overboord gezet werden. Zoals we eerder gezien hebben zaten er aan de netten seizings(touwen) die aan de reep gebonden werden. Op de reep zaten om de zoveel meter merktekens van touwtjes, muizen genaamd, die aangaven waar de volgende seizing aan de reep vast gemaakt moet worden. De seizings werden aangegeven door een oudste,  de afhouder haalde de breels op en een matroos bond de breels met de breelstouw aan de reep. Om de x aantal netten werd een Joon, dat is een grote dobber, aan de reep geplaatst. Deze Jonen gaven aan waar het want in het water stond en wie de eigenaar van het spul was. In de zeiltijd, en ook nog ver daar na, wogen de breels als lood en de toen katoenen netten wisten, zeker als zij nat waren, wat gewicht was. Al met al een arbeidintensief werk. Als de vleet uit is wordt de reep voor op de kop van het schip in de reepkluis geplaatst waarin ter bescherming van de reep een uit tiuw gevlochten mat lag. Boven in de reepkluis kon men een pin duwen zodat bij stampen van het schip de reep niet uit de kluis kon komen. Als de vleet geschoten was er even rust totdat de kreet “Halen”geklonken had. Meestal was dat  s'nachts zo rond een uur of een.


318 Aan boord van de logger waren tierruimen(tonnenruimen)reepruim en netten ruimen. Aan dek stonden aan stuur en bakboord de zgn “krebbes” om de gevangen haring in op te vangen. Om de netten bij halen en schieten goed te kunnen begeleiden zat er op de verschansing een rolletje en waren buitenboord,aan weerszijde tegen de verschansing, twee geesten geschroefd. Geesten zijn dus balkjes met rollen die aan weerszijde van een krebbe aan de buitenkant tegen de verschansing geschroefd waren.


319 In de zeiltijd stond op het achterschip het spil, ook wel kaapstander genoemd. Dit werktuig werd rondgedraaid door de vier spillopers die op deze manier de reep binnen haalden. Als “Hale, hale”gegeven was staan de vier spillopers klaar bij de spil en wordt op het voorschip de reep los gemaakt van de bolder, de reepmat weggehaald en komen er enkele slagen van de reep op het spil. De afhouder neemt plaats op zijn bankje en de reepschieter staat klaar in het reepruim Op het lastdek, dat is tussen de krebben, staan de vier wandstaanders klaarom de netten binnen trekken . De kok moet de netten netjes opbergen in het netten ruim. De twee oudsten staan klaar in de krebben om de speerreep aan te voeren en de jongste staat klaar om de breelzen los te maken en op te bergen. Het halen kan beginnen.


322 Door de spillopers wordt het spil in beweging gezet en wordt begonnen de reep van 3 a 4 kilometer in te halen. Spoedig komen de eerste netten in zicht en stijgt de spanning wat of dat er in zal zitten, Veel of valt het tegen…..en de spillopers zij draaiden maar door… De spillopers nu uren rond lopen en als er veel in de vleet zat was het nog vermoeiender om al deze kracht te verzetten. Het inhalen van de vleet ging niet altijd even goed, er kan een haai in de netten gezwommen zijn en moet deze eruit gesneden worden wat veel schade veroorzaakte. Het kon ook gebeuren dat door verkeerde stromingen de netten in de knoop geraakte en dan moest er huiswaarts gestoomd of gezeild worden. Vlaardingen had aan de haven een niet mechanisch speciale handbediende kraan die de geramponeerde vleet van het schip kon hijsen. Na het binnen halen van de vleet werd er eerst gegeten, netten op geruimd en de diverse ruimen dicht gelegt.


324 Na het eten kwamen de kaakplanken te voorschijn en werden zij klaar gemaakt zodat het kaken door negen man kon beginnen. De gekaakte haring ging in manden en werd door de oudste in de warbak leeggegoten. De haring werd in de warbak, die aan ene kant open is, gepekeld en met de warleutel, dit is een soort grote spatel, in de warbak door elkaar gehutseld. Als haring en zout goed door elkaar gehusseld was werd deze met de warleutel in de mand, die onder de warbak staat geschoven. Een van de matrozen ging met die mand haring naar de tonnen ofwel het kantje en legde die haringen keurig op een rij in deze ton. Met dit verwerken waren dus zoal vier man bezig. Na het kaken is het dekgewassen en krijg de haring de tijd om in het kantje in te zakken. Ten tijde van de groene haring werden de haringen licht gepekeld daarna werden de haringen, veelal voor export, meer gezouten.


326 Na het inzakken, de haring slinkt door invloed van het zout en eigen bloed verlies moeten de kantjes gedicht worden. De kantjes werden gedicht met een deksel en dichtgeslagen door er met de distel een tenen hoepel, later een ijzeren band omheen te slaan. Met de platte kant van de distel kon je het deksel van het kantje op zijn plaats slaan, en met de lepel waar twee puntjes aanzaten kon je het werk tussen de naden van het deksel en de ton slaan zodat de pekel niet uit het kantje kon lopen. Haring die droog gestaan heeft, heeft geen enkele waarde meer. Werk is een soort uitgeplozen touw wat ook een beetje vettig is, net zoiets als wat de loodgieter vroeger gebruikte om leidingen te dichten. De dicht getimmerde kantjes moeten nu de tierruimen in. Het laten zakken maar ook ophalen van deze kantjes was in de zeiltijd ook wel een aardige klus, alles moest immers op de hand gebeuren! Voor dit doel was er een touw met twee haken ontwikkeld welke aan de onder en bovenrand van het kantje konden aangrijpen. Door het strak trekken van het touw klemde de haken aan het kantje en kon je deze optillen en langzaam in het tierruim laten zakken. Het was een grote kunst om de kantjes “op het zeetje” op hun plaats te krijgen. In het begin van het seizoen gingen er ongeveer 8 tot 900 maatjes in een kantje. Dit en het gewicht van de pekel geeft een kantje toch een aardig gewicht.


327 Als de kantjes in de ruimen zaten was het dek weer schoon en kon in de middag de vleet weer geschoten worden. Dit ging zo door tot dat er voldoende vangst was om naar huis te varen. Al ziet men kerk en toren staan, dan is de reis nog niet voldaan. De torenkijker van Vlaardingen melde de aanloop van een visserman aan de Waterweg. Bij binnenkomst stond dan ook iedereen op de kade om hun geliefde te ontvangen…..Maarrrrrrr ondanks de velen gemaakte uren op zee mocht de bemanning nog niet naar huis. Zij moesten eerst het schip lossen, dat betekende dus veel hijs en handwerk, de netten moesten naar de taanderij en als dat alles gedaan was mochten ze eindelijk naar huis.


328 Het begrip kantje en harington
Het kantje is een oude vissersbenaming voor een houten harington. De door een logger gevangen haring werd aan boord gekaakt, gezouten en in een ton geschept. Een dergelijke met haring gevulde ton werd een kantje genoemd. Aangevoerd aan de wal werd de haring vanuit het kantje veelal overgepakt in een nieuwe ton. Vanaf dat moment gold voor een ton niet meer de benaming kantje. Deze aanduiding bleef voorbehouden aan de houten vaten die aan boord van het vissersschip werden meegevoerd en daar werden gevuld met haring. Vlaardingse vissersschepen vormden hierop een uitzondering. De eerder gevulde tonnen werden nog tijdens de visreis voor zover mogelijk weer bovendeks gehaald. De in de tonnen gepakte haring was inmiddels geslonken waardoor het kantje niet meer geheel was gevuld. Het kantje werd met haring bijgevuld. Daarbij verloor het zijn aanduiding 'kantje' en kreeg de benaming 'gepakte ton'. Tegenover vijf eerdere kantjes stonden in zo'n geval vier gepakte tonnen. Wanneer de vissers hun dagelijkse vangsten radiografisch aan hun reders meldden, werden deze opgegeven in aantallen kantjes. De totale vangst van een schip aan het eind van een visreis werd uitgedrukt in aantallen lasten. Een last omvatte voor Scheveningen en Katwijk 17 kantjes. Vlaardingen week door het aan boord overpakken daarin af; het ging in dat geval over 14 gepakte tonnen per last. Na het verdwijnen van de logger als vissersschip, en na het einde van de vleetvisserij op haring, golden deze eenheden als 'last' en 'kantje' niet meer.

[Eric B]

Mooi modelbouwwerk en een mooi achtergrond verhaal Hans!

Ik moest bij de eerste foto wel meteen aan Sylvain Poons denken