Wohnzimmer Rbf materieelshow

[Ferdinand Bogman]

Vanwege de investeringen in hardware, blijven de aanwinsten aan rollend materieel beperkt. Maar af en toe komt er iets bij, zoals het RAILHOBBY-koelwagentje, als we een abonnement nemen. Het is mijn eerste trein van Märklin:



Gek: in februari 1985 wordt de Roco-containerwagen nog als welkomstcadeau aangeboden. In november van 1985 vind ik alleen een mededeling over de mogelijkheid gelijkstroomassen na te bestellen voor de Märklin-koelwagen. In de tussenliggende maanden zie ik hem niet aangeboden worden in het blad. In februari 1986 melden ze dat ‘ie ook gewoon in de winkel te koop is. In juli/augustus 1986 “heeft de uitgever een beperkt aantal koelwagens ter beschikking gesteld” voor “trouwe abonnees” die hem willen kopen voor fl. 21,-. In totaal zijn er 3.000 exemplaren van gemaakt. Misschien heb ik wel iets zeldzaams in bezit .


Van de zomervakanties in het buitenland komt ook wel eens een trein mee terug. In Marsberg (Duitsland) verkoopt de supermarkt koelwagentjes met reclame voor zichzelf (1985):



Hij is in de loop van de tijd ietwat vergeeld. Maar daarmee heb ik opeens wel twee koelwagens van Märklin!

Tijdens de volgende zomervakantie, in Zams (Oostenrijk) bezoeken we ook Landeck, waar mijn vader een BR 78 van Liliput koopt:



Dat jaar (lees ik nu terug in de RAIL HOBBY van april 1986) heeft het model net een verbeterde aandrijving gekregen: nu met betere motor en vliegwiel. Hij loopt inderdaad mooi zacht en stil op de paradebaan.


Het jaar daarop ga ik voor het laatst met mijn ouders mee op zomervakantie. Dit keer zitten we in Michelau (Luxemburg). (Daar heeft iemand nog eens een BNLS-module van gebouwd.)
Op bezoek in de hoofdstad kopen we een Luxemburgs rijtuig zoals waar we zelf inzitten:


Wegmann-rijtuig CFL, van Roco

Een beetje vreemde eend in de bijt, maar wel weer een leuk aandenken.

[Ferdinand Bogman]

De omvang van het project vroeg om degelijke documentatie, dat had ik als tiener al door. In het archief vond ik nog wat overblijfselen van de beschrijving van de techniek van de benedenverdieping:



Te zien zijn onder andere een kleurenschema voor de bedrading, indeling van de connectoren, de samenhang tussen de printplaten in het bedieningspaneel en schema’s van verschillende elektronische schakelingen.


Het kopstation op de eerste verdieping moet uiteindelijk vijf perronsporen krijgen, een “tuin” van vier sporen en, in de oksel van de in- en uitgaande sporen, het onvermijdelijke Bw. Het buitenste spoor is het uitloopspoor voor al het rangeerwerk. In AnyRail ziet een reconstructie van dat sporenplan er zo uit:


Het geeft de situatie weer zoals het uiteindelijk gerealiseerd is: niet helemaal af…


Zelf had ik geen fotocamera, en de behoefte om alles vast te leggen was, bij gebrek aan internet en sociale media nog niet zo groot. Daarom maken we een sprong in de bouw van de bovenverdieping en komen met de foto’s zo’n beetje in de eindfase aan. De draaischijf ligt op zijn plek, de rest is voor de foto even neergezet:




Wat meer overzicht over deze hoek van de baan laat zien dat er ook al wat bouwsels zijn voor de verzorgingsplaats van het Bw. Het uithaalspoor en de uit- en inrijsporen liggen er, en de wisselstraat die ze verbindt met de opstel- en perronsporen:



Naast de rangerende geelgrijze diesel met Gs’en is te zien hoe ik de wisselaandrijvingen uit het zicht kreeg: ik zaagde radicaal de aandrijving van de oude Fleischmann-wissels af, plakte ze onder het wissel en maakte een gat in de spaanplaat om ze in weg te werken. Dit was een goedkope manier en de treinen op de benedenverdieping hadden er geen last van.

In de vensterbank staat trouwens een blikken rijtuig dat onderdeel uitmaakt van een opwindtrein van het mij verder onbekende merk H.W.N. Die bestaat uit twee rijtuigen, een locomotief en een paar stukken rails en staat tegenwoordig boven de deur in de hal:




Elke keer als er genoeg gespaard was, kon een nieuw stuk spaanplaat gekocht worden, en flexrails voor meer sporen:



Zo is ook beter te zien hoe de verbinding met de benedenverdieping loopt, en de s-bocht van he schaduwstation naar de hoofdbaan. Daar is intussen ook een sein geplaatst als onderdeel van het bloksysteem. En de traditie wordt voortgezet: ik slaap onder de spoorbaan .


Een blik de andere kant op laat zien dat de goederensporen al liggen op het nieuwe stuk spaanplaat:



De in aanbouw zijnde kolenkraan is nu ook goed te zien; oplettende lezers herkennen de eerder besproken Airfix-kraanarm.

Nog één stuk spaanplaat en het emplacement kan worden afgemaakt:



Er blijkt meer gerealiseerd te zijn dat ik in AnyRail had getekend, maar ik ben bang dat de rails langs het stationsgebouw er alleen voor de foto lag. Omdat het gebied achter het station met een stad opgevuld moest worden, zijn boven de sporen van het schaduwstation voorzien van houten portaaltjes.
Het spoor dat voor de twee rijtuigen ligt moet straatspoor worden, voor het laden en lossen van goederen in en uit vrachtwagens. Vandaar de afwezigheid van een doorlopende bielsmat.


Een laatste overzichtsfoto laat zien hoe mijn jongenskamer er uitzag, met de onvermijdelijke stereo-installatie, cassettebandjes en een Ikea-stoeltje - van mijn oudste zus overgenomen:



Aan de wand een paar zwart-wit treinenfoto’s, waarvan ik niet meer weet waar ik ze vandaan had. Op de vorige foto was al een NS 1000 te zien, hier rijdt waarschijnlijk een 7700 bij Bergen en staat een onbekend exemplaar bij de kolenlaadplaats. De lokomotiefloods ligt weer in de kast, in afwachting van een definitieve plek in het Bw. Zo ver is het nooit gekomen

[hrp]

Ikea stoeltje?
Ikea was pas eind 1978 in NL in Sliedrecht.

[HuubvG]

Kostelijke plaatjes.
Was dit niet in de 1980er jaren?

[Ferdinand Bogman]

Deze kamer kreeg ik in 1981. De baan was er niet meteen, zoals ik eerder vertelde.

Bij de laatste twee foto’s staat in het album geschreven dat ze van augustus 1987 zijn. Ik weet niet zeker of de foto’s zoals ik ze presenteer, precies in chronologische volgorde staan. Bij de andere foto’s staat geen datum en ik heb ze niet losgehaald voor het scannen.

Het stoeltje heeft er niet vanaf het begin gestaan, denk ik. Daarom kan hij wel van Ikea zijn. Iemand die hem herkent?

Maar deze spoorbaan heeft inderdaad voornamelijk “geleefd” in de jaren 80.

[Ferdinand Bogman]

Hoewel, zoals ik eerder schreef, veel geld op ging aan spaanplaat, rails, draad en elektronica, kwam er wel degelijk nog af en toe iets nieuws bij aan materieel.

Mijn eerste personenrijtuigen van Roco zijn, strikt genomen, geen personenrijtuigen. Nou ja, er werden wel personen in vervoerd. Of in ieder geval, ze hielden er koffiepauze. Want het gaat om twee tot werkwagen verbouwde Umbauwagen, in prachtig turkoois - op mijn scherm is het bijna NS-blauw:


Ze komen in 1982 uit als “Sonderserie” uit, volgens mijn archief. Ze pasten niet echt bij de Fleischmann-kraanset, maar dat deerde me niet.

Op de foto zijn ook de niet-omgebouwde Umbaurijtuigen te zien die er, niet veel later, bijkwamen. Op de eerder getoonde foto’s worden ze getrokken door de oude BR 65, waarvan ik inmiddels wist dat het geen goederenlokomotief was. Maar dat was eigenlijk geen gezicht. De BR 78 van Liliput paste beter.

Bij verschillende bezoeken aan de modelspoorbeurs in Amersfoort vergaapte ik me aan al die mooie stoomlocomotieven, en na de BR 39 was de BR 57 de volgende die ik kon betalen:



Ook van Roco, dat wel een beetje begon te concurreren met Fleischmann als mijn lievelingsmerk. De stoomlocomotieven waren nog wel een beetje meer plastic, maar net zo supergedetailleerd. Die BR 57 is moeilijk uit haar doosje te krijgen zonder dat er iets afbreekt.

Ik had toen al grote plannen met de hobby; tussen de onderdelen ligt nog een ombouwsetje van Günther voor de BR 57:



De moed ontbrak om ook echt de zaag te zetten in het model; ik heb alleen de kartonnen (!) nummerplaten overgezet.

De BR 57 sleept op de foto een stel goederenwagens van Roco het Wohnzimmer Rbf uit. Die kwamen ook bij de Flint vandaan. Op het gebied van goederenwagens wist ik niet zo goed wat ik wilde. De rongenwagen is van de NS, de zelflosser van de Deutsche Reichsbahn Gesellschaft. Ze pasten geen van drieën bij het oude Fleischmann-materieel en koppelden daar slecht mee, met die grove Roco-haakkoppelingen. Daardoor had ik er toch weinig mee. Ik heb ze een tijdje geleden geprobeerd te verkopen op Marktplaats, maar niemand wil ze hebben .

Van Fleischmann kocht ik een twee-assige dieplader:



Hoewel van mijn favoriete merk, liep ik hier toch ook niet zo warm voor. Blijkbaar had ik meer met locomotieven en rijtuigen.

Ook geen onverdeeld succes waren de twee bietenwagens van Piko:



Ze werden in de RAIL HOBBY (zo schreven ze het zelf) aangeprezen als het meest waarheidsgetrouwe model dat op dat moment op de markt was. En MCH had ze in de aanbieding, volgens mij voor fl. 5,- per stuk! Dus ik met de trein van Baarn naar Hilversum.

Om de een of andere reden had ik geen geld over voor de terugreis (misschien heen ook al zwart gereden). Het is maar een kort stukkie en volgens mij werd er niet zo vaak gecontroleerd. Die dag wel; met een rood hoofd moest ik naam en adres opgeven, voor de boete van fl 25,- voor reizen zonder vervoersbewijs. Zo werden het twee dure wagonnetjes.

Wél een treintje om voor warm te lopen was de Uerdinger railbus van Roco. Vooral mijn vader vond hem charmant en betaalde dus mee:




Besteld bij de Bart Smit in Baarn, in 1988:


(De prijs staat er niet op.)

Begin jaren negentig ga ik zelf op kamers in Utrecht. De spoorbaan komt nooit verder dan zoals in reactie 46 is te zien: geen verdere aankleding en ook het sporenplan wordt niet helemaal gerealiseerd. Misschien als ik tot mijn dertigste bij mijn ouders was blijven wonen?

Na een jaar of twee besluit ik de boel af te breken; ik ben er niet meer mee bezig. Vanwege de geavanceerde, maar slecht werkende bediening kan mijn vader er nauwelijks iets mee als ik er niet ben. Alles gaat in dozen en naar zolder. De kamer komt vrij voor mijn vader om te gaan schilderen, maar het blijft de "spoorkamer" heten. De nummerplaat van de NS 2306 hangt ook nog jaren op de deur.