Treinen sturen analoog of digitaal

[Ronaldk]

Ronald, ik ben bang dat ik niet begrijp wat je hier bedoelt. B.v. Roco locs voor 2-rail kun je kopen met of zonder decoder. Die met decoder zijn toch duidelijk duurder dan dezelfde loc zonder

Klopt helemaal, daar heb je gelijk in Klaas. Rob rijdt Märklin, die worden al jaren standaard geleverd met een decoder. Dit als vervanging van de omschakelrelais. Of een elektronisch omschakelrelais of decoder, qua prijs zal het voor Märklin niet veel uitmaken. Ik kan mij voorstellen dat het voor Märklin goedkoper is dan twee versies leveren. Puur uit productieoverwegingen gezien dan. De decoder werkt toch wel op een analoge baan. Je onderstaande opmerking over het kleiner bereik op de trafo nemen ze dan voor lief.

Ook deze opmerking zal ik wel verkeerd begrijpen. Mijn (beperkte) ervaring met digitale locs laat zien dat je in analoge modus enkele volts van het regelbereik kwijtraakt. Echt soepel kan ik dat niet vinden.

Dat kan ik mij voorstellen dat je dat niet soepel vindt. Vooral als je vooral met rangeersnelheid aan het rijden bent. Het bereik van je analoge trafo wordt inderdaad kleiner. De trein gaat inderdaad pas bij een hoger voltage rijden.De opmerking wat meer als reactie op dat Rob aangaf dat een bezoeker aangaf dat zijn analoge treinen zo soepel reden. Rob rijdt als ik zo zijn posts lees met stroomloze stukken in zijn baan die hij uit en aanschakelt. Gewoon volledige spanning of niet.... Of je het dan nog merkt die paar volt

Groet Ronald.

[dh3201]

De analoogste locs hebben inwendig alleen maar twee draadjes van de wielen naar het motortje, en verder niets. Simpeler kan niet (of misschien één draadje en de andere pool via het metalen chassis).

Zelf ben ik als laminaatrijder (geen ruimte voor een permanente baan) ook in het digitale tijdperk gestapt, eerst met een Multimaus en later met een witte z21. De wissels zet ik met de hand om, ik heb niet eens wisselaandrijvingen (die bleek je op de ondergrond vast te moete schroeven en dat leek me als laminaatrijder niet zo'n goed idee  ). Beveiliging (seinen en dergelijke) doe ik (nog) niet aan. Ik rij maar met één trein tegelijken bepaal zelf waar ik die stil zet. Gewoon lekker zelf opletten dus.
Oh ja, met de z21 kun je ook de decoder uitlezen, en dus ook het adres achterhalen mocht je die zijn vergeten 

Op dit moment ligt er weer een echte analoge baan op het laminaat: oude bakelieten Trix rails met iets jongere Trix locomotieven. Heerlijk stukje nostalgie.

[henk]

Klopt helemaal, daar heb je gelijk in Klaas. Rob rijdt Märklin, die worden al jaren standaard geleverd met een decoder. Dit als vervanging van de omschakelrelais. Of een elektronisch omschakelrelais of decoder, qua prijs zal het voor Märklin niet veel uitmaken. Ik kan mij voorstellen dat het voor Märklin goedkoper is dan twee versies leveren. Puur uit productieoverwegingen gezien dan. De decoder werkt toch wel op een analoge baan. Je onderstaande opmerking over het kleiner bereik op de trafo nemen ze dan voor lief.

Dat effect is op analoge drierailbanen in de praktijk nauwelijks merkbaar. Ik meen omdat de startspanning van de regeltrafo's wat hoger is dan bij tweerail gelijkstroom.

De oudste vorm van digitaal rijden had geen decoders in de locs, maar decoders die ieder een blok beheerden. De HCC ontwikkelde zoiets als in de jaren zeventig en commercieel was er Gahler & Ringstmeijer. Kenmerkend was het rek met printplaten naast of onder de baan. Het systeem van Leon van Perlo is in opzet een modernere versie hiervan, gebouwd met modernere elektronica en dus veel kleiner. Wat Martin een paar posts geleden beschrijft is juist weer een hele basale variatie op dit thema. Kenmerkend voor de systemen is dat de computer de basis is.
En zo kunnen we de verwarring gemakkelijk nog groter maken. 

[Ronald Halma]

Leuk geschreven, Menno!

Reinout

Precies Reinout, Menno slaat de spijker op z'n kop in deze "discussie"

[Peter Korsten]

Het enige wat ik als economist (gespecialiseerd in vervoerseconomie en consumers behaviour) kan vaststellen is dat de modelspoorweghobby door die digitalisering veel duurder is geworden dan nodig  en dat de jongere garde uiteindelijk het geld er niet meer voor overheeft om dat te financieren. Er zijn alternatieve "speeltjes" op de markt. En dan zeg ik: "doe het eenvoudiger en minder kostbaar". Maar dat kan bijna niet meer, een digitale locomotief van € 300,- is al bijna de maatstaf geworden en dan heb ik het nog niet eens over de wat exclusievere modellen, die al gauw zo'n € 500,- kosten. Dan zeg ik ho!

Mjah, maar in rijtuigen zitten doorgaans geen decoders en daar betaal je tegenwoordig soms 80 euro voor, dus die vlieger gaat niet op. Modeltreinen zijn vooral duurder geworden door de fors toegenomen detaillering. Waren we vroeger blij met een rijtuigje van 264 mm lang dat wel wat weg had van een ICR, tegenwoordig willen we de volle 303 mm en volledig interieur met de gekleurde buizen om je aan vast te houden en kunst aan de muur. Het verschil tussen een ICR van Märklin en die van LS Models is er een van dag en nacht.

Laatst heb ik een tiental rijtuigen binnengekregen van Walthers Proto. Daar zit gewoon een dun laagje metaal op de zijkant om het roestvrijstalen uiterlijk na te bootsen. Zelfs met de vaste korting die je in de VS krijgt zijn die bepaald niet goedkoop.

Aan de andere kant heb ik een HHP-8 van Bachmann. Leuk model, detaillering mag er wezen (hoewel niet van het niveau van Walthers Proto of MTH), er zit gelijk een decoder in en het ding kostte iets over de 100 euro, inclusief verzendkosten, BTW en dat soort geneuzel.

Daarnaast zijn Märklin sinds zo'n honderd jaar en ook het wat jongere Fleischmann "dure" merken met traditioneel een veelal rijkere maar thans verouderende klandizie. Roco en enkele soortgenoten hebben ook geprobeerd in die hogere prijsklasse wat te verdienen, maar dat lukt zoals we weten "niet zo best". In die kring nemen de omzetten dramatisch af tot het faillissement erop volgt.

Märklin en Fleischmann waren/zijn gewoon duur, terwijl daar in steeds mindere mate een rechtvaardiging tegenover stond. Het zal mij echt worst wezen of een model in Duitsland, China of op de maan wordt gemaakt, zolang ik maar waar voor mijn geld krijgt.

Een van de wezenlijke (en ook opvoedende) eigenschappen van de modelspoorhobby is het aspect dat je zélf iets kunt repareren. Daarmee is bij vroegere generaties heel veel basiskennis opgedaan van overzichtelijke aloude technische processen. Maar wie kan dat vandaag de dag nog? Als een digitale loc het niet meer doet blijft er maximaal meestal niets anders over dan die digitale rommel (want dat is het) eruit te gooien en een nieuwe printplaat te kopen als die nog verkrijgbaar is. Ikzelf koop zo'n onbruikbaar geraakt model voor een prikkie, gooi alles eruit wat er niet toe doet en hée:  dan doet de loc het weer. Ja, als de loc stilstaat gaan de lichtjes voortaan uit en de bestuurderscabine  kan ook niet meer worden verlicht, nou èn?

Nee, je vervangt gewoon de decoder. Een printplaat is een printplaat, daar zit echt geen verschil tussen of er nou een klapperrelais of een decoder opzit.

- Peter

[iarnrod]

Precies Reinout, Menno slaat de spijker op z'n kop in deze "discussie"

Volledig mee eens! 

Gr,
Jan

[Te 2/2]

eenvoud[/u] is kenmerk van het ware". Nou daar houd ik mij aan.

Ik kan zo genieten van zulke discussies, waarin iedereen zijn of haar punt maakt. En denk daarbij vaak aan de wijze woorden van Ben: Inzicht zonder uitzicht ....
Ik houd ook van de uitdaging, en inderdaad wie uitdaagt, kan de bal verwachten. Zeker op dit forum.

Ach, laat mij maar lekker rommelen op mijn manier, en een ander op een andere manier. Ik vind het leuk om onbetaald (analoge) puzzels op te lossen, na jaren betaald de digitale troep van anderen te hebben mogen regelen.

En hoe je het ook verder wendt of keert. Elk voordeel heeft z'n nadeel. En dat voordeel en dat nadeel is niet voor iedereen gelijk. De afweging valt dus ook niet voor iedereen gelijk uit. En daarom doen we allemaal maar wat, als we het maar leuk blijven vinden.

Toch vind ik een suggestie minder handig: het kostenaspect. De hobby is duur, arbeidsloon is hoog, en de afstand tot de producent wordt steeds groter. Die afstand bepaalt de schaalomvang, oftewel het aantal stuks dat van iets geproduceerd en verscheept moet worden, om lonend geleverd te kunnen worden.
Dat geldt net zo hard voor ouderwetse relais als voor wagons.