Materieel > Wat zijn we aan het rijden?

Eifelgeschiedenis

(1/103) > >>

Reinout van Rees:
Het geschiedde in de Eifel... Een plek waar veel gebeurd, daar blijft toch wat hangen van wat er gebeurde. Een willekeurig weiland ergens, tja, wat valt daarover te vertellen? Als er op datzelfde weiland een bloedige veldslag heeft plaatsgevonden, dan wordt dat wèl onthouden. Dan gaan er belangstellenden eeuwen later kijken. Dan wordt er aan gedacht. Dan komt het weiland misschien zelfs op wikipedia.

Zo'n plek komt dan toch een beetje tot leven. Zo ook ik.

Wie ik ben? Verkeerde vraag. "Wat ben ik" is beter: ik ben het station van Kelberg (Eifel). Aan de Eifelburgenbahn. En een station in deze arme bevolkingsarme streek, da's best wat voor de plaatselijke bevolking. In de huidige tijd kun je de straat niet meer oversteken of je moet wel wachten voor een DHL, Deutsche Post, TNT of wat dan ook bestelbusje. Even via internet iets bestellen. Tja, daar had je toendertijd het station voor. Waarom dacht je dan dat elke trein wel een bagageafdeling had? Da's niet voor de toeristen: dat is voor de pakketten en de bestellingen!

Hoeveel belangrijke bestellingen zijn er dan in al die jaren wel niet via mij aangekomen en verzonden? En hoeveel geliefden zijn er niet opgewacht op mijn perron? Hoeveel schoolkinderen hebben er niet in dartele baldadigheid de binnenkomst van de trein afgewacht die hen weer naar huis zou brengen? Hoeveel zonen en vaders zijn er niet bitter uitgezwaaid op mijn perron, op weg naar een oorlog? Hoeveel oma's uit de grote stad zijn er niet opgewacht door hun kleinkinderen?

Zoveel gebeurtenissen, groot en klein. Zoveel vreugde, zoveel verdriet. Zoveel alledaagse dingen ook vooral. Is het dan raar dat ik, als station, in zekere zin bijna een personage ben? Een personage in een verhaal?

Bahnhof Kelberg (Eifel)

HAR 67:
Mooi gesproken

Reinout van Rees:
Alledaagse zaken. Maar ook alledaagse zaken kunnen Heel Bijzonder zijn. Heel Bijzonder met twee hoofdletters. In ieder geval voor het jonge katje Moritz dat laatst geboren is. Al een paar weken oud, maar zoals alle katjes Heel Nieuwsgierig. Want alles is Heel Bijzonder. Op dit moment ligt 'ie lekker warm bij de kachel in mijn stationsgebouw. De schoolvakantie is bijna voorbij, ik ben benieuwd of het hem (het is een katertje) lukt de schoolkinderen te charmeren. Voor hetzelfde geld vlucht 'ie de boom in. We zien het wel.

Charmant is niet bepaald het woord dat ik associeer met de woordenschat die ik op de losweg hoor. "Kleurrijk" komt dichter in de buurt.



De reden is duidelijk: er is weer gerommel met de koppelingen. Het past allemaal niet #$%#^ lekker en de rangeerder (&#@^%$) gooit het spreekwoordelijke #$%&^$ bijltje er bij neer. "Ze mogen allemaal in de Sumpf absaufen met die beugelkoppelingen van hen." De Zugführer wordt erbij gehaald en besloten wordt de wagen maar te laten staan. Het is de zoveelste keer al.

De Zugführer loopt naar de lokloods. Ja, ik, Bahnhof Kelberg, heb een lokloods. Niet zo'n grote met draaischijf zoals in Mayen Ost, hoor. Het is maar een simpel "Lokstation" zoals ze het vroeger noemden. Tegenwoordig noemen ze alles "Bahnbetriebswerk", BW. Wat was het ook al weer? Een "Aussenstelle" ofzo? Ik weet het niet meer. Ach, het is alleen maar een loods om de lok van de laatste trein onderdak te bieden. Iedereen noemt het "BW Kelberg" en dat vind ik wel best.

Ah, het telefoongesprek van de Zugführer is klaar. Hij heeft kennelijk met BW Mayen Ost overlegd, waar mijn "BW" onder valt. Ze zouden een wagen met de goede koppelingen binnenkrijgen uit Dönsdorf. Heel supersnel hebben ze ze daar in Mayen niet gelijk nodig, dus de wagen wordt eerst naar BW Kelberg gestuurd, dan kan de wagon met de gammele koppeling gerepareerd worden. Daarna kunnen de koppelingen terug naar Mayen.

Ondertussen kan de defecte wagon nog niet beladen worden. Het hout ligt er nog naast.



Daar ben ik als Bahnhof Kelberg best blij mee, met dat hout! Net zoals veel Bahnhöfe in de Eifel is het houtvervoer een flinke bron van inkomsten! Veel lijnen in de Eifel mogen dan aangelegd zijn voor het ministerie van oorlog, maar het houtvervoer is hetgene dat er onder andere voor zorgt dat ik nog geen geschiedenis ben. Hoewel, deels al wel...

Bahnhof Kelberg

Basilicum:
Eens kijken hoeveel water door de Trierbach gestroomd is, voordat de koppelingen in Ast Kelberg arriveren. 8)

Groet,
Bas

gvandersel:
De volgende verteller. Kijken of je met Bas kunt concureren  ;D

Groet,

Gerard van der Sel.

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina