BeneluxSpoor.net forum
Algemeen => Ditjes en datjes => Topic gestart door: MarcNL op 30 October 2017, 11:12:56
-
Als ze echt niet om aan te zien zijn, post ik ze hier niet.
Zo'n fotobewerkingsprogramma is leuk, maar wat niet meer in het plaatje zit, kun je er ook niet meer uit halen.
Zo'n programma geeft ook maar een interpretatie, maar het is nooit het echte. (Al kan het optisch wel een verbetering geven.)
Dit komt vnl. omdat een verkleuring van een afdruk nooit egaal is. Een programma "ziet" dat niet.
Omdat ik zelf 28 jaar bij een fotografisch bedrijf heb gewerkt, weet ik wat dat betreft echt wel waar ik over praat.
In de jaren '80 liet ik op Agfa papier afdrukken. Inmiddels weet ik dat dat niet de beste keuze was.
Later ben ik overgestapt op Kodak, en weer later bewust op Fuji.
Vanaf ca. 1995 nog uitsluitend Fuji, omdat de kleurechtheid van dat papier bewezen ca. 70 jaar is. Van Kodak slechts max. 10 jaar.
-
Dit is natuurlijk ook alleen maar bedoeld voor afdrukken of andere vormen van presentatie.
Bewerkingen laten altijd oorspronkelijke informatie verdwijnen.
Dus de "raw scans" zijn idd het belangrijkst.
-
Deze foto's waren ook nog eens afdrukt op zijdeglans papier.
Voor de scherpte is dat niet slim.
Maar daar kwam ik pas achter toen ik in een fabriek ging werken waar zulk papier gemaakt wordt...
-
@MarcNL,
Ik ben wel geschrokken van jouw verhaal mbt. de houdbaarheid :o
Hoe zit het met de negatieven?
-
Deze foto's waren ook nog eens afdrukt op zijdeglans papier.
Voor de scherpte is dat niet slim.
Maar daar kwam ik pas achter toen ik in een fabriek ging werken waar zulk papier gemaakt wordt...
Door scha en schande en vallen en opstaan zijn we (haast) allemaal wijs geworden. ;)
-
Nou ja.
Ik heb als beginnend ingenieur indertijd 7 maanden in ons moederbedrijf mogen werken, waarvan 2 weken in het research laboratorium.
Dat kun je geen "schade en schande" of "vallen en opstaan" noemen. Eerder een traktatie...
Een kijkje in de keuken, in het Mekka van de fotografie.
En in 1989 was aldaar de digitale fotografie al volop in ontwikkeling, als zijnde de toekomst.
Alle trucjes die we nu op onze laptop of GSM doen, was daar in het lab al mogelijk.
-
@MarcNL,
Ik ben wel geschrokken van jouw verhaal mbt. de houdbaarheid :o
Hoe zit het met de negatieven?
een paar tips waarmee je als amateur al een heel eind komt:
Hangt erg van het merk af, en of ze van lang geleden zijn of recenter.
In principe is de houdbaarheid bij alle fabrikanten in de loop der jaren wel verbeterd.
Sinds ca. 1995 is er weinig meer aan verbeterd, dat waren de laatste generaties negatieffilm (en fotopapier), die nu ook nog op de markt zijn.
Daar zit geen technische ontwikkeling meer in.
Negatieven bewaar je het best in speciale negatieven albums (bv. van Hama, die zijn denk ik nog wel te koop). Dat is speciaal papier (zuur- en chloorvrij).
De albums met negatieven rechtop staand in de kast zetten, niet te vast ingeklemd.
Op kamertemperatuur is OK, onder ca. 60% vochtigheid.
Anders kan de bovenste gelatine laag van het negatief gaan plakken aan het papier.
Foto's verkleuren vnl. door UV licht.
Fuji heeft hier bewezen het minst last van. (Hun kennis op het gebied van UV-remmers gebruiken ze nu voor dure cosmetica, bv. tegen zonnebrand en huidveroudering. In NL nog niet uitgebreid op de markt, maar dat terzijde.)
Foto's ook het best in een album bewaren, zelfde als negatieven.
Foto's alleen inplakken met speciale fotolijm, of speciale plakkertjes.
Geen bisonkit etc. Dat is echt funest voor je foto's.
(Bovenstaande geldt voor echt fotopapier, niet voor inktjet-papier waar veel gooi- en smijtzaken tegenwoordig op afdrukken. Dat is echt maar enkele jaren houdbaar.)
zwart-wit:
Zwart-wit negatieven en foto's hebben veel minder last van veroudering.
Dit komt vnl. door het essentiele verschil, dat bij zwart-wit het zilver in negatief en foto achterblijft (de donkere delen).
Bij "kleur" wordt alle zilver er bij het ontwikkelen uitgewassen. Wat overblijft zijn kleurkoppelaars die het beeld weergeven.
Voor mensen die nog foto's maken op negatieffilm:
Na belichten van de film nooit te lang wachten met ontwikkelen.
Het plaatje in een on-ontwikkelde film ("latent image" voor ingewijden) vervaagt relatief snel qua scherpte en kleurscheiding.
weetje:
Wat maar weinig mensen zullen weten is dat wanneer je tegenwoordig een fotonegatief wilt laten afdrukken, dit in de centrale eerst wordt ingescand naar een digitaal bestand, wat dan weer naar de afdrukmachine met fotopapier gaat.
Dus niet meer met licht direct door het negatief op het papier.
-
Hmm..., toch maar gauw beginnen met digitaliseren dus :police:
-
Ook van digitaal met je wel een backup bewaren.
Een harddisk of USB-stick kan ook zomaar de geest geven, al is dat wel minder dan pakweg 10 jaar geleden.
Analoge fotografie is een ding waarvan de kennis snel achter de horizon verdwijnt.
In de praktijk was dit een combinatie van technieken die ook nu nog steeds "high-tech" zijn.
-
Zelfs van je CD's met foto's is niet zeker dat je ze over 10 jaar nog kan inlezen omdat je mogelijk geen DVD/CD speler in computer hebt. En je USB-stick kan niet meer passen in de je computer met USB 3.0 poorten. Ik ben teruggegaan naar analoog. De negatieven gaan in een map in een donkere kast en de foto's plak in. Ook nog eens lekker tastbaar en een negatief is het resultaat van de inwerking van het licht op de film en niet van een of ander digitaal proces in de computer of de camera.
-
Ook van digitaal moet je wel een backup bewaren.
Yup, een extra externe HD is een must.
Zelfs van je CD's met foto's is niet zeker dat je ze over 10 jaar nog kan inlezen
Die zijn zeker niet betrouwbaar op termijn.
-
Ook nog eens lekker tastbaar en een negatief is het resultaat van de inwerking van het licht op de film en niet van een of ander digitaal proces in de computer of de camera.
Tsja, een chemisch proces of een een elektronisch proces. Het blijven interpretaties van de werkelijkheid, waarbij de digitale weg veel beter beheersbaar is.
-
Nou lees ik hier steeds negatieven , maar hoe zit het met dia`s , is dat vergelijkbaar ?
-
Dan toch nog maar even door over analoge fotografie.
Ja, dia's zijn eigenlijk hetzelfde als negatieven:
- De drager is hetzelfde (meestal TAC-, soms PET folie).
- De emulsies bestaan ook uit gelatine en kleurkoppelaars.
- Bij kleurendia's is alle zilver eruit, bij zwart-wit niet.
Dia's hebben het voordeel dat ze gemiddeld beter beschermd zijn dan negatieven:
elk in een apart raampje, en de raampjes netjes in een magazijn met wat ruimte ertussen.
Bewaren bij normale huiscondities is OK.
Maar zeker bij oudere dia's zie je de kleuren vaak verbleken, of 1 kleur gaat overheersen.
Dat verschilt ook per merk, en oudere dia's hebben er meer last van.
Net als voor negatieffilm en fotopapier is ook de technische ontwikkeling van diafilm gestopt ca. midden jaren '90.
Overigens goed om te weten dat ook "film" zoals vroeger in bioscopen werd gebruikt, gewoon hetzelfde materiaal als dia-film. Maar dan eventueel op een andere breedte, met een andere perforatie of wat dan ook.
Dus ook de ouderwetse Super-8, etc.
Wat voor dia's geldt, geldt dus ook voor de conventionele films.
-
Hier zit een apart topic in: Conserveren en scannen van oud beeldmateriaal.
-
Inderdaad, ik heb het afgesplitst.
Reinout-als-moderator
-
Toppie!
Wie meldt zich om iets te meer vertellen over het inscannen van bv. foto's.
Welke resolute gebruik je, etc.
Ikzelf scan mijn oude foto's momenteel in 300 dpi.
600 dpi geeft alleen bij extreme vergroting een verbetering te zien.
Afdrukken op 9x13 cm op zijdeglans papier waren gewoon niet beter, 35 jaar geleden.
Naarmate ik recentere foto's inscan (op glanspapier, scherper, etc.), is het misschien zinvol om wel standaard op 600 dpi te gaan scannen.
Geeft natuurlijk wel groter bestanden, maar dat is tegenwoordig nauwelijks nog een probleem.
-
Zelfs van je CD's met foto's is niet zeker dat je ze over 10 jaar nog kan inlezen omdat je mogelijk geen DVD/CD speler in computer hebt.
Die heb ik nu al niet meer in een computer uit 2011. Kan er wel in, maar kost me een SATA-poort die binnenkort gebruikt gaat worden voor een derde schijf.
Externe kun je overigens gewoon krijgen en ik zie dat voorlopig niet veranderen.
En je USB-stick kan niet meer passen in de je computer met USB 3.0 poorten.
Onzin. Bij het vaststellen van de USB 3.0 standaard is bewust gesteld dat het backwards-compatible moest zijn. Alles wat USB 1, 1.1 en 2.0 is, moest fysiek gewoon in een USB 3.0 poort van een host-device (een computer dus) passen.
Dat een USB apparaat uit een lagere standaard dan niet de snelheidsvoordelen van USB 3 biedt, is natuurlijk logisch, maar fysiek past het gewoon. De extra pinnen van een USB-3 aansluiting bevinden zich namelijk aan dezelfde zijde, maar dieper in de connector.
Ik heb sinds kort 4 USB-3 poorten beschikbaar. Daar kan alles wat geen USB 3 is, gewoon in. Het wordt pas leuk bij alle tussenstandaard stekkers die voor slave-apparaten bedacht zijn (kaartlezers, drives, schijven). Daar is namelijk een behoorlijk aantal van ontstaan van een soort dubbel micro-USB (te vinden op kaartlezers), tot een soort op elkaar gestapelde USB-B, die vaak op externe schijfstations te vinden is.
-
Ikzelf scan mijn oude foto's momenteel in 300 dpi.
600 dpi geeft alleen bij extreme vergroting een verbetering te zien.
Hoe groot worden jouw bestanden Marc?
Ik ben van plan om nog een extra externe HD te kopen voor de veiligheid.
-
De 300 dpi scans waar ik nu mee werk zijn tussen ca. 110 en 230 kB.
We praten dan over JPG bestanden die direct uit een HP Photosmart komen.
Het gaat hier om 9x13 cm foto's.
10x15 cm foto's zullen iets grotere bestanden opleveren.
Met de GB of TB opslagmedia van tegenwoordig geen bestandsgrootten om van wakker te liggen.
-
Niets is voor eeuwig. Ook al bewaar je je foto's, negatieven en dia's nog zo goed, eens zal het
vervagen, verkleuren en tot slot verdwijnen. Nog afgezien van de vraag of er over 25 jaar voor het
vertonen van dia's nog betaalbare diaprojectoren te koop zullen zijn.
Dus ja: digitaliseer eerder vandaag dan morgen je analoge foto's, die je interessant vindt. Niet alleen
voor je zelf, maar meer vanwege de historische waarde van wat er te zien is op de foto/dia.
Maar pas op: goed digitaliseren kost vooral tijd.
In mijn visie ben je er niet door een foto op een flatbed scanner te leggen en verder niets aan het
geproduceerde digitale bestand te doen.
Fotografie is vaak het creëren van een mooi plaatje (standpunt/belichting/kleuren). Was je in het analoge
tijdperk vooral afhankelijk van derden (afdrukcentrale), thans heb je met de digitale technieken zelf meer in de hand.
Waarom zou je daar geen gebruik van maken ? Maar bovenal moet je er ook gewoon lol in hebben om van een ruwe scan
qua contrast, kleuren en helderheid een beter plaatje te maken.
Uiteraard is een ruwe scan altijd beter dan geen scan: iedereen moet zelf weten wat ie doet.
Voordat je gaat scannen, moet je eigenlijk weten waarvoor je het bestand nodig hebt.
Wil je het bestand alleen maar op internet vertonen, dan heb je minder pixels nodig, dan wanneer je een afdruk in een boek
wilt hebben.
Op dit forum zijn foto's met 800 pixels op de lange zijde de norm, terwijl voor een afdruk er gerekend wordt met 300 pixels
per inch (ongeveer 120 pixels per cm afdruk). Bij afdrukken zijn het overigens geen pixels meer, maar dots (300 dpi).
Wil je dus een afdruk van 100 % van het origineel, dan zit je met 300 pixels per inch wel goed. Wil je een vergroting afdrukken, dan
heb je aan 300 pixels per inch niet genoeg.
Zelf heb ik geen ervaring met de software van flatbed scanners, maar ik zou een instelling kiezen dat ik bijvoorbeeld een foto van
15 bij 10 cm op het formaat A4 kan afdrukken met 300 dpi. Dan heb je wat speelruimte qua pixels voor toekomstige toepassingen.
Bij het instellen van de scanner is ook de kleurdiepte/bitdiepte van belang. 16 bit heeft meer kleurentonen dan de standaard 8 bit instelling.
Alleen, niet alle bewerkingssoftware wil met 16 bitdiepte werken. (en je bestanden zijn veel groter).
Er is nog veel meer te vertellen over het scannen van foto's. Wellicht later.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent
-
De 300 dpi scans waar ik nu mee werk zijn tussen ca. 110 en 230 kB.
We praten dan over JPG bestanden die direct uit een HP Photosmart komen.
Dat lijken me wel heel erg kleine bestanden... zit daar een flinke compressie op of hele erg klein van formaat? Daar is geen fatsoenlijke afdruk van te maken.
Als ik 10x15 foto's scan (ook minimaal 300 dpi) sla ik ze bijna de hoogste kwaliteit op, dan heb ik bestanden van 1 tot 3 MB groot.
Dat is ongeveer 1/3 van de grootte van een foto uit mijn digitale spiegelreflex, dus kan wel kloppen. :)
-
Ik bewaar al mijn originele scans op TIFF formaat. Dat is "loss-less", in tegenstelling tot JPG, waar altijd een mate van compressie in zit. Dat is vooral te zien bij lijnen met hoog contrast, bijv. letters.
Als ik de foto´s ga verwerken, contrast en kleur verbeteren, enz,. doe ik dat op een copie. Die kan dan wel JPG zijn.
Fotos met 300 dpi, negatieven en dia´s met 1200 dpi.
Heb op zo´n manier al een paar honderd familiefoto´s gedigitaliseerd.
MVG
Joost
-
Van al mijn analoge foto's heb ik ook de negatieven nog, netjes gearchiveerd.
Ik zie het niet zo snel gebeuren dat ik van een ingescande foto weer een afdruk zou willen. Ik doe het ook om mijn meters boekenplank wat kleiner te krijgen.
Als ik ooit nog een afdruk nodig mocht hebben, grijp ik toch terug op mijn negatieven.
De scans zijn meer om gemakkelijk te kunnen bekijken op laptop of eventueel tv. Bewerken kan ik ze altijd nog.
Mijn negatieven bewaar ik op de (verwarmde) zolder van mijn garage.
(Daar draait ook mijn externe HD.)
Het is een vrijstaand gebouw, dus mocht er ooit iets met het huis (of garage) gebeuren, heb je altijd nog iets.
Een aparte opstal is natuurlijk een luxe, maar: Mijn vader woonde in een appartement, en stalde zijn negatieven bij mij thuis. Zo kon ook hij het risico spreiden...
-
Mijn 2 cent : Scannen : altijd in de hoogste hardwarematige (!) resolutie die je scanner aankan. Meer is onzin, minder is jammer want je gooit informatie weg terwijl het werk hetzelfde is...Om dezelfde reden is een raw bestandsformaat het mooist, vuescan kan dat bv, maar je digitale camera ook. (ik gebruik uitsluitend nog mijn dslr om te 'scannen'). Een lagere resolutie aanhouden omdat hier bv de beelden max 800 px breed worden weergegeven is zonde, de situatie over 10 jaar zal heel anders zijn als 4k beeldschermen gemeengoed zijn.
mvgrt Rob
-
Mijn vader woonde in een appartement, en stalde zijn negatieven bij mij thuis. Zo kon ook hij het risico spreiden...
Yup, goed idee.
-
In de hoogste resolutie scannen: het werk is hetzelfde en opslagkosten zijn verwaarloosbaar. Mag van mij best een paar MB groot zijn.
Ondersteunt het scanapparaat een lossless formaat neem die dan, anders JPG in de "hoogste stand".
De onbewerkte scan is je nieuwe "negatief", die moet onveranderd blijven; idd fc_del_nordeste: alleen de kopie bewerken.
En voor de nieuwe plaatjes met de digitale camera geldt hetzelfde: RAW formaat of beste JPG.
-
JPG in de "hoogste stand"
Hier wel even opletten: afhankelijk van het programma kan het 'hoogste kwaliteit' (=laagste compressie) of 'hoogste compressie' (=laagste kwaliteit) zijn.
-
@MarcNL: als je digitaliseert om de bestanden snel alleen op een laptop of op tv te bekijken, dan kan je gewoon de resolutie
nemen van die beeldschermen. Meer pixels heeft in dat geval toch geen zin.
Weet je zeker dat je de bestanden nooit verder gaat bewerken, dan is opslaan in Jpeg met de minste compressie prima.
Wil je echter een soort archief maken van je foto's (om verval te voorkomen en voor toekomstige toepassingen of ga je het bestand bewerken), dan inderdaad
de hoogste resolutie en opslaan als bijv. Tiff-bestand (of een ander verliesvrij bestand). Ik zou dan niet de foto's scannen, maar de negatieven.
Persoonlijk vind ik de resolutie in zoveel dpi verwarrend. Je kan veel beter met de pixelafmetingen van het bestand (bijv. 5000 bij 3500 pixels) werken.
Denk ook na over hoe je die bestanden op je computer gaat terugvinden. Als je 100 foto's hebt, dan weet je ongeveer wel wat je hebt. Bij 1000 of 10.000
of nog meer foto's, weet je waarschijnlijk over 10 jaar niet meer wat je allemaal hebt. Kan je dan bijv. die foto met mat. 46 bij Amsterdam gauw terugvinden ?
Je zou bepaalde trefwoorden in de bestandsnaam kunnen vermelden of je kunt met zogenaamde IPTC data gaan werken.
Tot slot nog een link (met meer achtergrondinfo en helaas in het Duits).
http://www.filmscanner.info/KnowHow.html
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent
-
Naast modelbouw doe ik ook nog wat anders. Namelijk het digitaliseren van de foto’s, dia’s en ansichtkaartjes voor een historische vereniging. Als ons beeldmateriaal wordt met 300 dpi gescand en niet verder digitaal bewerkt en nadien opgeborgen in zuurvrij materiaal. We hebben nu ongeveer 10.000 beelden gescand en merken dat met name foto’s en drukwerk niet echt van kwaliteit achteruit gaan in tegenstelling gaan de dia’s relatief snel achteruit. In onze bestanden zitten foto’s uit 1900 die nog steeds haarscherp zijn. Dus het valt allemaal nogal mee, maar de codering van de beelden is een ander verhaal. In een stokoud programma, Cardbox, kunnen we zoeken en met een unieke code is dan de scan terug te vinden.
En ja, we gebruiken natuurlijk de cloud om de backup te realiseren. Dus als onze accommodatie in de hens gaat zit het fysieke beeldmateriaal in een brandvrijekast.
-
Inderdaad Wim, bij het scannen hoor je de resolutie dan ook niet in dpi, maar in ppi (pixels per inch) aan te geven. Het is een van de meest verbreide misverstanden in het scangebeuren. Dpi (dots per inch) is een maatstaf voor het afdrukken (output) van foto's, niet voor het scannen (input).
Zoals je terecht zegt kun je beter in pixels tellen bij het scannen. Hoe meer pixels (picture elements), hoe meer detail. Met de lage prijzen van harde schijven e.d. en de grafische rekenkracht van moderne computers moet de hoeveelheid pixels en dus bestandsgrootte per foto geen bezwaar meer zijn. Veel scanprogramma's vragen hoeveel dpi het uiteindelijke digitale bestand moet hebben. Tenzij eigenlijk ppi (pixels) worden bedoeld, maakt het geen fluit uit voor de kwaliteit of bestandsgrootte van de scan of je nu voor 60 dpi of 600 dpi kiest. Dit is slechts een indicatie voor de printer die zo'n bestand gaat afdrukken en pas dan ga je verschil in de kwaliteit van de afdruk merken.
Het meest beeldende voorbeeld waarmee het verschil tussen ppi en dpi wordt aangegeven is dat het mogelijk is om een bestand van 1 pixel (en dat heb je als je een vierkante inch heel grof met 1 ppi scant) in een resolutie van 100 dpi af te drukken, waarbij dan in totaal 100x100 = 10000 dots worden gebruikt. Je kunt die pixel ook met 1 dpi afdrukken, maar dan heb je gewoon 1 dikke inktvlek 8).
-
Ik ben recent weer begonnen met het scannen van de diacollectie, nu met een Reflecta proScan 10T, levert mooie bestanden in tiff van 35 mb per dia op. Ik zal wel een keer wat voorbeelden posten.
-
Nog steeds met een Minolta Dual IV uit 2004, ben er nog steeds tevreden mee ondanks dat het ding wat traag is.
Met Tiff kom je op 40 mb met een uitvoerformaat A4.
Op ong. 3800x2700 op jpg neemt een bestand ong 6,5 mb in beslag.
Ben wel benieuwd wat modernere scanners presteren en hoe snel ze zijn, bijvoorbeeld de hierboven genoemde Reflecta.
-
... levert mooie bestanden in tiff van 35 mb per dia op.
35 millibit? Dat zijn wel hele kleine bestanden. ;D
-
Ooo, kan ik er daarom zoveel kwijt op mijn Commodore 64 cassettes ;D
Mb natuurlijk, hè die hoofdletters ook.
-
Ja, die hoofdletters maken in de techniek een wereld van verschil. Maak er daarom maar MB van.
-
Nog meer verwarring: kleine letters of hoofdletters.
Links: https://nl.wikipedia.org/wiki/Bit_(eenheid)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Byte#Herkomst_van_het_woord_byte
Groeten.
Wim van der Ent
-
Ja, die hoofdletters maken in de techniek een wereld van verschil. Maak er daarom maar MB van.
In de echte techniek gaat het gebruik van hoofdletters en kleine letters altijd wel goed bij mij maar in de minne techniek van elektronica en bits dus niet. ;D
-
Behalve de pixelgrootte en bitdiepte van het te produceren bestand, kan je bij het instellen van de scanner ook nog
tegen het verschijnsel "kleurruimte" aanlopen. Heel kort gezegd is dit bedoeld om verschillende uitvoerapparaten,
zoals beeldschermen en tv's, de gewenste kleuren min of meer op dezelfde manier te laten weergeven.
Je hebt meestal de keuze uit sRGB en AdobeRGB. Voor internetgebruik, printerafdrukcentrales is het beste de instelling
sRGB te kiezen. Mocht je bij je scanner deze instelmogelijkheid niet hebben, dan kan je ervan uitgaan dat er met
de sRGB kleurruimte wordt gewerkt. Bij digitale camera's moet je soms ook die keuze maken.
Nog wat tips, die mogelijk ook in de handleiding van het apparaat staan:
Na het inschakelen van het apparaat niet direct gaan scannen, maar een tijdje wachten tot het ding op bedrijfstemperatuur is gekomen.
Zorg dat de glasplaat, waarop je de foto legt, stofvrij is. Hetzelfde geldt voor de te scannen foto.
Leg de foto zo recht mogelijk en maak na de prescan de uitsnede van het te scannen gebied zo secuur mogelijk. De software van de scanner houdt dan
geen rekening met bijvoorbeeld de zwarte of witte randen rond de foto.
Als je van foto's nog de negatieven hebt, dan altijd de negatieven scannen. Een foto is al een kopie met afwijkingen van het origineel.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent
-
Nu heb ik alleen ervaring met het digitaliseren van dia's, maar ik heb nog nooit zo uit de diascanner
direct een mooi plaatje gekregen. Een voorbeeld:
(https://images.beneluxspoor.net/bnls/Nagasaki_dia_Hans_Oerlemans.jpg) (https://images.beneluxspoor.net/bnls/Nagasaki_dia_Hans_Oerlemans.jpg)
Een Kodachrome dia uit de jaren 70, die ik ooit heb kunnen overnemen. Het originele Tiff-bestand is 5342 bij 3592 pixels groot.
Ik ben zo niet tevreden: vooral de groene kleurzweem stoort me.
Ga je het beeld op 100 % bekijken dan blijken er overal stofjes ed. te zitten.
(https://images.beneluxspoor.net/bnls/uitsnede_100.jpg) (https://images.beneluxspoor.net/bnls/uitsnede_100.jpg)
Wil je het plaatje verbeteren, dan ontkom je er niet aan om met beeldbewerkingssoftware te gaan werken.
Betaald of gratis, er is een ruime keus. Zoek maar eens op internet naar recensies.
Al die programma's hebben wel een eigenschap: het kost tijd en moeite om er goed mee te werken en om alle
mogelijkheden te kunnen gebruiken.
Maar op scanners zitten vaak allerlei instellingen om het beeld tijdens het scannen al te manipuleren.
Zeker, maar dan moet je wel weten wat je doet. Verhoog je bijv. het contrast, dan loop je het gevaar dat de
heldere delen details gaan verliezen. Mijn advies is dan ook zo neutraal mogelijk te scannen en pas later op een
groot beeldscherm het plaatje te gaan bewerken.
De enige instelling op de scanner, waar ik standaard wel gebruik van maak, is de kras en stofverwijderaar.
Helaas werkt deze techniek in mijn scanner niet op zwart/wit en Kodachrome dia's (door de zilverdeeltjes in de film).
Wel even checken of je scan bij gebruik van deze instelling niet minder scherp wordt.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent
-
Die kleurzweem is wel iets wat je kunt verwachten op een dia uit die periode.
Ook die stofjes zijn een probleem.
Meestal deeltjes die je met het blote oog nauwelijks ziet, en die in de loop der tijd aan de gelatine laag van de dia zijn gaan kleven.
Je kunt ze er met een speciaal kwastje ook niet af blazen.
TIP:
Met de mond blazen NOOIT doen, het vocht van je adem kan de gelatine-laag beinvloeden.
VRAAG:
Weet je hoe die dia wordt weergegeven met een projector en een goed scherm?
Heb je dan ook die kleurzweem?
Dan kun je controleren wat je scanner voor invloed heeft.
-
Willem1951 schreef: "...maar ik heb nog nooit zo uit de diascanner
direct een mooi plaatje gekregen..."
Dat geeft ook niet Willem; het is wel je "raw" met de meeste info.
Simpelweg AutoLevel maakt de kleuren al mooier.
Wil je het nog beter dan ga je handmatig te werk.
En die stofjes zou ik niet automatisch laten aanpassen, dat geeft vast ongewenste neveneffecten.
(https://images.beneluxspoor.net/bnls/test_16.jpg) (https://images.beneluxspoor.net/bnls/test_16.jpg)
-
@MarcNL: Het ligt aan de dia. Ik heb de dia nog even opgezocht en tegen het licht gehouden.
In vergelijking met een andere dia zie ik dan al een groene zweem.
De dia zat in een overgenomen verzameling, waarvan ik weet dat ie niet optimaal bewaard werd
(in een schuurtje).
@NS1220: ik ben zelf geen voorstander van "AutoLevel" en andere automatische ingrepen voor wat
betreft de kleuren en het contrast. Het is wel zondermeer sneller dan handmatig het beeld aanpassen.
Bij Kodachrome dia's moet ik de stofjes handmatig wegklonen (een tijdrovend en saai klusje).
Gelukkig heb ik niet veel Kodachrome dia's.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent
-
ik ben zelf geen voorstander van "AutoLevel" en andere automatische ingrepen voor wat
betreft de kleuren en het contrast...
Ik doe zoiets doorgaans ook zelf maar wilde snel even iets proberen.
En voor een programma stofjes kan wegklonen zijn we wel even verder.
"Was dat nou een vlekje of een vogeltje in de lucht" :)