BeneluxSpoor.net forum
Algemeen => Ditjes en datjes => Topic gestart door: Ronald Halma op 02 December 2015, 16:07:26
-
Hallo luitjes,
Ik wil dit toch even via deze weg doen. Gisteren bereikte mij het bericht dat een voormalige vriend van mij, Fons Bossaers, eergisteren is overleden. Misschien niet bij de jongere modelsporende mens bekend maar wel bij mijn generatie van 50(+). Fons was een puur Amerikaans georiënteerde modelspoorder die sterk zijn stempel gedrukt heeft op het US gebeuren in Nederland en Duitsland. Hij heeft aan de wieg gestaan van de contactgroep Nederland van de Amerikaanse NMRA waar hij veel werk voor verricht heeft. Ook was hij een fervent lid en aanhanger van Fremo waar hij eigenlijk altijd aanwezig was op de diverse meetings in beide landen. Sterk was zijn connectie met de "Unna-groep" binnen Fremo die een sterk samenhangende groep was (en is) met Amerikaans georiënteerde modules. De laatste jaren echter liet zijn gezondheid hem in de steek waardoor hij ook daar niet zo vaak meer aanwezig kon zijn.
In 1999 kruiste Fons mijn pad op Eurospoor 1999 toen ik daar stond als beginnend Amerikaans modelspoorder met de eerste versie van mijn baan Metusa Junction. Dat contact heeft daarna zo'n 15 jaar standgehouden waarna ik hem door minder prettige omstandigheden rond 2008 uit het oog verloor. Ik heb in die 15 jaar met hem veel van hem geleerd en hij heeft veel voor mij gedaan. Ook zijn we samen naar veel bijeenkomsten geweest waar ik ook nu nog met plezier aan terug denk.
Op gepaste wijze neem ik dan ook afscheid van hem: "Rust in vrede, Fons, en bedankt wat je voor ons Amerikaanse modelspoorders hebt gedaan en betekend".
Groeten, Ronald Halma.
-
Gelezen en gecondoleerd. Een gemis. De herinnering en de modelspoorhobby blijven bestaan en leven voort.
-
"Zie je die pollen gras? Weet je hoe ik die maak? Ik boor een gaatje van drie millimeter in de plank, doe er een druppel houtlijm in. Dan knip ik een stel haren van een penseel, en die steek ik in dat gat. Zo doe ik dat."
Fons Bossaers, tegen mij op een Fremo-bijeenkomst, een kleine dertig jaar terug. Wij waren daar met onze spoor nul-modulen, en Fons met zijn Amerikaanse h0-baan. Allebei een beetje vreemde eenden in de bijt, temidden van de Duits georienteerde dienstregelingsvrienden van Fremo met hun zeskleurige ringleidingen. Het schiep een band.
Ik zal hem niet vergeten, met zijn gestreepte USA-machinistenpetje op, over zijn neus loerend naar een rangerende diesel.
Fons Bossaers, hij ruste in vrede.